Nieuwsbrief

Perspectief

Vrede, https://unsplash.com/@rhindaxu

Grappig, nu ik de titel zo opschrijf zie ik hoe je die op verschillende manieren kunt lezen. Dat dit artikel je perspectief mag bieden.

Oneindig veel perspectieven

Wanneer je op dit thema bezint dan vermoed ik dat je het met me eens bent dat ieder zo zijn eigen perspectief op de werkelijkheid heeft. Zovele mensen, zovele perspectieven. Het bijzondere is dat vrijwel iedereen het hier theoretisch mee eens is tot perspectieven met elkaar lijken te botsen. Tot je ideeën opeens lijnrecht tegenover de ideeën van een ander staan. Het biedt een unieke mogelijkheid om dualiteit te doorzien. Maar daarvoor licht het verschil en de dualiteit wel eerst in zijn volle glorie op. Opeens voel je in je hele wezen: ‘Hij/zij zit(ten) er helemaal naast! Hoe kan hij/ zij het nou zo zien? Dat is NIET WAAR!’

Nee hoor, de ander ziet het gewoon niet goed

Opeens voelt het alsof je bij de uitzondering op de regel bent uitgekomen. Dit keer weet je echt heel zeker dat JIJ DE WAARHEID ZIET en hij/zij niet. En dan wordt het interessant. Hoe ga je daarmee om? Ga je met de ander in discussie? Probeer je diegene over te halen om de situatie anders te bekijken? Ga je overtuigen, in de verdediging of zet je wellicht de aanval in? Of bevries je en trek je je gewond terug? In je hoofd eindeloos herhalend en repeterend wat je had kunnen zeggen en wat je de volgende keer wilt zeggen.

Twee kinderen tegen over elkaar

De kans is vrij groot dat je op een dergelijk moment geraakt bent in kindpijn en dat je de wereld bekijkt vanuit de positie van je innerlijk kind. Je voelt weer wat het kind in jou destijds voelde toen het een vergelijkbare situatie voor het eerst meemaakte. En de kans is groot dat je vanuit deze kindpijn reageert. De dramadriehoek, met de rollen van slachtoffer, dader en aanklager, ligt voor je uitgerold met schuld als bedding. Iemand is verantwoordelijk voor en schuldig aan jouw pijn. Met een beetje pech (of geluk, het is maar hoe je ernaar kijkt 😉 is de ander ook in kindpijn geraakt en staan er twee gewonde kinderen tegen over elkaar, verstrikt in het schuldspel.

Foto van Lucas Ludwig, unsplashfoto's

Hoe intelligenter, hoe subtieler en geslepener het schuld-/ verantwoordelijkheidsspel gespeeld kan worden. Wellicht heb je niet eens door dat je geraakt bent in pijn en ketst de automatische overlevingspiloot de pijn (en het idee over wat daarvan de oorzaak is) direct richting de ander.

Eenheid in verscheidenheid

Wat je op een dergelijk moment waarschijnlijk graag wilt is dat de ander het met je eens is en je gelijk geeft. Het komt voort uit een diep verlangen naar eenheid, naar samenzijn. Het is zo begrijpelijk dat we bondjes willen sluiten. Om iemand in ons kamp te krijgen. Vaak tegen iets of iemand anders (zijn mening). Bondjes bevestigen echter juist verdeeldheid. Het vormt gewapende en voorwaardelijke vrede. Wij versus zij. Natuurlijk maakt dat uiteindelijk niet gelukkig. We zoeken geluk waar het niet te vinden is en zien het geluk en de eenheid die er al zijn over het hoofd. Gelukkig toont het leven ons nauwkeurig via situaties en relaties waar we dit over het hoofd zien en waar heling mogelijk is, zodat de eenheid die er al is oplicht.


Bondjes lijken een gevoel van eenheid te geven,
een gevoel van samenzijn.
Het gaat echter juist om het herkennen
van de eenheid in verscheidenheid.

– Peter Winteraeken


Bedding zijn

Waar de ander ook voor kiest, jij kunt kiezen voor innerlijke vrede. Voor heling van het gewonde kind, die dat zo nodig heeft. Het gewonde kind heeft alsnog een veilige bedding nodig. Een plek waar het zich veilig, gezien, begrepen en geliefd voelt. En jij bent die bedding en kan dat aan je innerlijk kind bieden. En hoewel dat misschien eenvoudig klinkt, en in essentie ook is, vraagt het op de momenten van uitdaging alles van je. Om er dan bij te blijven, om dan niet verstrikt te raken in de inhoud van het onderwerp en de overlevingspatronen. Terwijl de overlevingspatronen je daar juist met enorm veel kracht toe proberen over te halen. En daar bedding voor te zijn … Bedding voor wat er plaatsvindt; voor wat je voelt, hoort, ziet, ruikt, proeft, denkt, vindt en ervaart. Dat is waar transformatie en heling plaatsvinden.

Liefs,

Linda