Nu (thuis) zijn vraagt de radicale erkenning dat je er al bent. Volledig en heel. Iedereen heeft beperkingen, bepaalde neurosen en takelt op den duur af. Je ontkomt er niet aan en juist de kreukels van het leven maken je ontvankelijk voor je menselijkheid. Je kreukels nodigen je uit om de realiteit te omarmen, in plaats van de plaatjes van succesvol zijn of wat het ook is wat je graag wilt realiseren. Ik zie sinds kort grijze haren, rimpels en kreukels, waar eerder nog elastische jeugdigheid straalde. De beweging van vergankelijkheid in onmetelijkheid. Wanneer ik hecht aan het veranderlijke, aan de tastbare wereld, dan stap ik uit de realiteit, waardoor er acuut spanning ontstaat. Het is de weg naar buiten gericht. En hoewel daar niets mis mee is, is het voor spiritueel ontwaken essentieel om de aandacht naar binnen te richten. Om bereid te zijn om de hechting aan ‘buiten’ los te laten. Alle hechting. Wat het ook maar is waaraan je hecht, het houdt je gevangen en zorgt voor lijden en spanning. Er is …