De woorden ‘zijn met wat er is’ wekken de indruk dat je aanwezig bent met wat er is. Ik had dan ook niet beseft dat deze woorden ook kunnen worden ingezet als strategie om juist niet te hoeven zijn met wat er is, maar met een idee daarover. En hoe zit dat met zelfonderzoek? Kan ook zelfonderzoek als middel worden ingezet om juist niet te zijn met wat er is?
Liever niet (voelen en) zijn met wat er is
Eigenlijk kun je alles inzetten als poging om niet echt te hoeven voelen (en zijn met) wat er is. Bij de meeste mechanismen ligt dat er dik bovenop terwijl het bij spirituele bypass mechanismen wat lastiger kan zijn om het te herkennen. Het leven laat echter ten alle tijden zien waar we dat doen doordat het leven daar stroperig wordt. De levensstroom stagneert en lijkt op die momenten tegen je te zijn in plaats van voor je. Vaak zie je dan je issue buiten jezelf geprojecteerd bij een ander of in de wereld.
Ben je met wat er is, of met wat je denkt dat er is?
De reden dat ‘zijn met wat er is’ vrij gemakkelijk als strategie kan worden ingezet om bepaalde aspecten van het leven uit de weg te gaan, is omdat je ook heel goed aanwezig kan zijn met wat je denkt dat er is. Als je aanwezig bent met wat je denkt dat er is, dan wordt dat zichtbaar in je levensomstandigheden en hoe je je daarbij voelt.
Je hebt daarom altijd een check in handen, en dat is door het leven als spiegel aan te nemen. Wat zie je gespiegeld in het leven en wat geloof je daarover? Zodra je jouw verhaal hierover helder hebt, kun je er doorheen kijken en kan het oplossen. Maar wanneer wordt dat in de spiegel kijken en toepassen van zelfonderzoek zelf een mechanisme om maar niet te hoeven zijn met wat er is? Want ga je dan iedere keer als je pijnlijke gevoelens voelt zelfonderzoek toepassen? In de hoop met zelfonderzoek de situatie te veranderen naar hoe je wilt dat het is, je verzettende tegen wat er werkelijk is.
Pijnlijke gevoelens of emoties?
Normaal maak ik geen onderscheid tussen gevoelens en emoties, maar voor dit artikel is dat wel handig. Er is namelijk een duidelijk verschil tussen pijnlijke gevoelens, zoals de pijn die je voelt wanneer je keihard je teen ergens tegenaan stoot. En een tegenstroom in de vorm van pijnlijke emoties die aan je blijven kleven. Met gevoelens doel ik op gevoelens die door je heen spoelen en die meteen ook weer oplossen, zonder een residu achter te laten. Er zit geen verhaal aan vast. En met emoties bedoel ik de emoties die door je heen spoelen maar die plakkerig en kleverig zijn. Waar verhalen aan vast zitten en die je gevangen houden in een ervaring van dualiteit en in de dramadriehoek met de rollen van slachtoffer, dader en aanklager.
Ont-haken
Bij gevoelens is zelfonderzoek niet nodig. Je zal daar waarschijnlijk ook geen aandrang toe voelen omdat de gevoelens helder zijn. Bij emoties die kleverig zijn, zal je merken dat je er last van hebt, dat je lijdt. Je gelooft op deze momenten iets over de werkelijkheid wat er niet mee in lijn is. Wat je er ogenschijnlijk van afscheidt. En dat kan doorzien worden en oplossen met zelfonderzoek.
Sluiten
Je voelt het in je lichaam wanneer zelfonderzoek ‘werken aan jezelf’ wordt en wanneer je er een geheime agenda mee hebt. Namelijk de agenda om van dit moment af te willen in plaats van ervoor te openen. Evenals het leven willen controleren en beheersen, in dit geval via zelfonderzoek. Spanning en kramp nemen dan toe door een innerlijk verzet tegen wat er is. Zelfonderzoek wordt dan een methode, zoals er zovele zijn om te sleutelen aan de persoonlijkheid. En hoewel het allerlei fantastische verhalen en ervaringen kan geven, zal er dan geen sprake zijn van zelfbevrijding. Het zal de ogenschijnlijke poort voor het zelf juist verstevigen in plaats van doen oplossen.
Openen
Door te openen voor wat er werkelijk is, open je voor de is-heid van het bestaan. Je komt onder ogen wat er al is. Open voor zowel de verhalen die je hebt over dit moment, als ook open voor de feitelijke gevoelens, sensaties en de diepere dimensie van zijn … Dit openen is een fundamenteel aspect van zelfonderzoek. Je zou jezelf ook openheid kunnen noemen, en het openen voor wat er is zelfonderzoek.
Het gaat daarbij niet om het veranderen van wat er is, al zal je dat vast soms willen. (Ook voor dat verlangen kun je je openen.) Het gaat om het werkelijk zijn met wat er is en het doorzien van wat je denkt dat er is. De bevrijding die dit geeft is niet dat de omstandigheden veranderen, maar dat de vrede en vrijheid die er al zijn in de omstandigheden oplichten.
Jezelf de vrijheid geven om te ontdekken en ervaren
Toch is het waardevol om beide te ervaren. Dus om ook te ervaren hoe het is om zelfonderzoek toe te passen met de (heimelijke) agenda om je situatie te veranderen. Zodat je uit eerste hand ervaring opdoet met hoe dat is, wat er dan gebeurt. En wat wel en niet leidt tot innerlijke vrede en vrijheid. Ik heb mijzelf lang geleden toestemming gegeven om zogenaamd van het pad af te mogen dwalen. Wetende dat ik niet werkelijk van het pad af kan en dat afdwalen ook juist mijn pad vormt. Het is of mijn innerlijk systeem op die manier doordrongen raakt van de waarheid in kieren en scheuren waarvan ik het bestaan niet kende. Maar die toch graag mee willen doen in het hele spel.
Mocht je het fijn vinden om te experimenteren met een eenvoudige versie van het zelfonderzoek wat ik ontwikkelde, Vragen naar Vrijheid, dan kan dat met een mp-3. Je kunt hem hier vinden>>
Liefs,
Linda
