Aan de vrijheid die er in een land is voor ‘anders’- zijn, kun je aflezen hoe het gesteld is met de mensenrechten, de vrede en vrijheid van het land. En hoewel veel partijen in hun programma hebben staan dat ze voor gelijke rechten zijn, kun je aan hun daden aflezen hoe dat in werkelijkheid zit. Zo hebben zelfs Nederlandse partijen destijds tegen een verbod op de omstreden homogenezing-therapie gestemd. Google maar eens wat het bewind van de voorgaande jaren in de Verenigde Staten heeft betekend voor de bescherming van mensen uit de lhbtiq+ gemeenschap en kijk maar naar landen als Rusland, Turkije, Hongarije, Polen… ach de lijst is te lang om op te sommen… (Deze week kwam in het nieuws dat Apple in 152 landen meewerkt aan het weren van lhbtiq apps.) Onderdrukking, uitsluiting, geweld … het neemt toe naarmate populisme en verdeeldheid toenemen.
Indicator
Hoe een maatschappij omgaat met de rechten van vrouwen (te absurd eigenlijk dat ik dit schrijf, maar feit is dat er nog steeds diep geankerd in mensen overtuigingen liggen over vrouwenonderdrukking), met minderheden, met mensen met een handicap en met mensen uit de lhbtiq+ gemeenschap en zelfs met kunstenaars en musici (het is allemaal absurd als je erbij stil staat), is een indicator hoe heel of verdeeld een samenleving is. Verdeel en heers. Of inclusief.
Je uniekheid aanvaarden
Een maatschappij wordt gevormd door alle individuen tezamen. En hoewel er vaak sprake is van overeenkomsten zijn er ook onderlinge verschillen. Dit artikel gaat over het aanvaarden van de verschillen en ieders uniekheid. In eerste instantie hield vooral de lhbtiq thematiek me bezig. Wat ik namelijk mooi vind aan de lhbtiq+ gemeenschap is het besef dat we tezamen alle kleuren van de regenboog vormen. Daar zijn alle kleuren voor nodig. Voor mij reikt dat verder dan seksuele geaardheid. Ook je huidskleur, culturele- en gezins- achtergrond, handicap, of je een label als autisme, adhd of hooggevoelig en dergelijke hebt gekregen horen hier voor mij bij. Ook dat kleurt je uniekheid. In hoeverre kun je jouw unieke kleuren erkennen en aanvaarden? In hoeverre verrijken ze je leven of zijn er wellicht nog pijn en trauma mee verbonden? Voor de kerk werd homofilie bijvoorbeeld lange tijd als een zonde beschouwd… En vrouw zijn in combinatie met wat voor uniekheid dan ook was jarenlang voldoende reden om op de brandstapel te belanden. Kan het zijn dat je maatschappelijke onderdrukking en afwijzing deels eigen hebt gemaakt? En wat voor gevolgen heeft dat in je leven? Mijn ervaring is dat wanneer ik deels nog geloof dat er iets in mij niet in orde is, slecht is, niet waardevol of er niet mag zijn, dat het me dan innerlijk verdeeld. Mag ik zijn zoals ik ben? Mag jij zijn zoals je bent?
Alle kleuren van de regenboog
Om als mens en samenleving te helen is het dus allereerst nodig dat er erkenning en aanvaarding plaatsvinden van iedere vorm van anders zijn dan de norm. Mag je ervaring er zijn? Of dat nu is dat je je man voelt in een vrouwenlichaam of andersom, dat je op mannen en vrouwen valt of whatever, het is belangrijk dat het er mag zijn. Je zet daarmee jouw uniekheid in het licht. Automatisch brengt dit een verwerkingsproces op gang van overtuigingen, oordelen en traumatische herinneringen die er mogelijk nog mee zijn verbonden. En vaak blijkt dat diep geworteld, tot in onze lichaamscellen.
Mag je voelen/ denken en ervaren wat je ervaart?
Hoe label je dat? (Ook unlabeld is een label.)
En zitten er aan dat label mogelijk nog pijn en overtuigingen vast?
Want hoewel het uiteindelijk heilzaam en bevrijdend is om voorbij de labels te gaan, is het wel belangrijk om ze eerst te onderkennen en erkennen. Omdat anders pijn en overtuigingen die eraan vast zitten gebypassed worden en blijven liggen.
Labelen
Iets benoemen en labelen/ kaderen is dus onderdeel van een bevrijdings- en helingsproces. Pas na erkenning en aanvaarding van de betekenis die we aan een label toekennen kan integratie, heling en bevrijding plaatsvinden. Pas dan kunnen we ook waarlijk voorbij de etiketten en labels gaan. Misschien ken je de vergelijking van ons bewustzijn met de golf en de oceaan? Wanneer een golf (bewustzijn wat vorm aanneemt) pril oprijst is die zich in het begin nog niet bewust van zijn unieke golf zijn. Hij is een met de oceaan op een onbewuste manier. Vervolgens wordt de golf zich van zichzelf en zijn omgeving bewust. Qua bewustzijnsfase is dit waar we ons als mensheid al lange tijd in bevinden. Je identificeert je in deze fase met je vorm, ervaart verscheidenheid en dualiteit en bent het oceaan-zijn vergeten. De volgende sprong in ons bewustzijn is dat we ons bewust worden dat we zowel golf (vorm) als oceaan (bewustzijn) zijn, naadloos één. Dat vraagt van ons om voorbij de vorm te gaan, voorbij dualiteit te gaan, voorbij de labels en daarmee ook voorbij het denken. Dit wordt vaak omschreven als van het hoofd naar het hart gaan. Ik noem het ook wel de shift van doen naar zijn.
Want wat betekent bijvoorbeeld ‘vrouw’ zijn? Of ‘man’ zijn? Of ‘transgender’ zijn? Of hooggevoelig zijn? En kan dit je definiëren?
De bedding zijn
En dan kom ik bij een favoriet thema; de bedding zijn. Want hoe uniek onze uitdrukking ook is waarmee we de aarde verrijken, we vormen er ook de bedding voor. Ons bewustzijn sluit niets uit, kan dat ook niet. Het is onvoorwaardelijk. En hoe diepgaander we ons hiervan bewust zijn, hoe meer we in staat zijn om dat ook te belichamen. Het is die diepe ‘Ja’ die in ons ligt en waar alle verkrampte nee’s die uit pijn zijn geboren kunnen helen. Zodat nee een gezonde grens tot uitdrukking kan brengen en niet meer vervormd ingezet hoeft te worden uit angst en pijn. En wat een verschil maakt het of we een vijandige bedding ervaren of een vriendelijke.
Op een bepaalde manier zijn we allemaal ‘anders’ omdat we allemaal uniek zijn. En tegelijkertijd zijn we ten diepste allemaal hetzelfde vormloze en tijdloze bewustzijn waar alles uit voortkomt. Dat is in jou zoals het in mij is. Dit bewustzijn maakt ruimte voor onze zijns-kwaliteiten als vrede, vrijheid en inclusiefheid. En hoe fijn is het als we dat belichamen! En als we dat als maatschappij tezamen belichamen! Wat een fijne bedding scheppen we dan om in op te groeien en leven. Ik ga ervoor.
Liefs,
Linda
