In werkelijkheid vallen we ieder moment naadloos samen met de is-heid van het leven. Ook als onze persoonlijkheid nog tegensputtert en dat niet in de gaten heeft.

GEESTELIJK ONTWAKEN

Het doorzien en oplossen van ‘ik’ in het denken

Wanneer de persoonlijkheid doorzien wordt en oplost blijft het ervaren van de feitelijkheid van wat er is over. Voorbij de verhalen, eenvoudigweg wat er is. Dit wordt ook wel omschreven als een onthechte staat van zijn, neutraal. Je zou het ook geestelijk ontwaken kunnen noemen. Je ziet helder wat ís. Geestelijk ontwaken leidt vaak tot een pad van exclusie. Je gaat zien en ervaren wat je allemaal níet bent, (Ik ben niet dit lichaam, niet deze geest.) zodat de diepere dimensie van zijn oplicht.

HET ONTWAKEN VAN HET HART

Het samenvallen van ‘ik en de ander’ en ’ik en de wereld’

Voor de is-heid maakt het niet uit of verhalen er deel van uitmaken. En als er persoonlijkheid actief is (wat ook maar gewoon een verhaal is en niet de werkelijkheid) dan is dat evenzo wat ís. Even goddelijk en perfect. Dit ervaren vraagt een openbloeien van het hart. Het ontwaken van het hart.

Via het hart kun je jezelf; liefde en wijsheid, in alles en ieder zien. Het hart nodigt uit tot openen in, en voor, wat er is. Het vormt als het ware een brug tussen het pure ongevormde zijn en je lichaam, geest en de wereld. Een brug tussen jou en wat je ervaart. Een brug die wanneer je het passeert naast geestelijke helderheid ook liefde vrijmaakt. Een brug die in werkelijkheid niet bestaat en die je toch kan overgaan. Dit ontwaken van het hart leidt tot een pad van inclusie. Je gaat zien en ervaren wat je allemaal bent. (Naast de diepere dimensie van zijn ook dit lichaam, deze geest, wat je ervaart, meemaakt en ontmoet.)

Één

In dit open-zijn is alles zelf. Een verschil met het geestelijk ontwaken is echter dat ook het voelen volkomen meedanst in de volledigheid. Er is geen afstand, er is nabijheid. Ook voor dat wat niet neutraal voelt. Dat wat hartverscheurend voelt, dierlijk en menselijk. Hechten danst mee, onthechten danst mee, tranen van vreugde en tranen van verdriet. Boosheid, jaloezie, tederheid, weemoed en de hele menselijke mikmak.

OVERGAVE IN HET INSTINCTIEVE

Het oplossen van ‘het ik-gevoel’ in ons lichaam

En dan zijn er onze instincten en onze overlevingspatronen die met dit hele gebeuren van ontwaken voelen dat de hele boel op losse schroeven is komen te staan. ‘ARGHH WTF?!’

Gevoeld wordt hoe alles meedanst in de levensdans, ook dat wat zo zorgvuldig vermeden werd in een poging om ons staande te houden in de wereld. Onze diepste existentiële angsten en onze trauma. Ze zullen zo nu en dan getriggerd en geactiveerd worden. Waaronder onze neiging tot controle willen hebben op wat in werkelijkheid oncontroleerbaar is. Zodat ook dat, in een tempo wat precies aansluit bij wat we aankunnen (mits we het niet forceren), kan ontspannen en helen.

Niets wat hiervoor werkte, werkt hier nog

Niets van wat ons tot de poort van ons zelf bracht kan hier op het niveau van het instinctieve ik- (of niet ik-) gevoel staande blijven. Alles zal afgelegd moeten worden om in het paradijs te ontwaken. Niets wat onze ik-identiteit of onze niet ik- identiteit steunt kan hier nog verlossing geven. (Hoe begrijpelijk het ook is dat het gewonde kind in ons daar wel naar verlangt en het zoekt. Die heeft dan ook begrip en liefde nodig.) Geen boek, heilige tekst, geen methode, leraar of hulpbron biedt hier nog soelaas. Dat wil zeggen, niet als houvast. Wel als inspiratie, bemoediging, om van te leren en een delen in de vreugde van zijn.

Ons overlevingssysteem heeft het nodig om doordrongen te raken van de liefde en wijsheid die in alles besloten liggen. Óók in het overleven, ook in onze verlangens, ook in ons lichaam en in onze geest. Het was nooit werkelijk persoonlijk maar het voelde wel zo. En ons innerlijk systeem heeft tijd nodig om daarvan doordrongen te raken.

Nb. Wat ik hier beschrijf zijn geen stadia die zich keurig achter elkaar ontvouwen. Dit onderscheid is kunstmatig en daardoor onjuist als kader. Het speelt zich door elkaar heen en naast elkaar af. Eigenlijk heb je niets aan wat ik hier beschrijf. De werkelijkheid houdt zich niet aan beschrijvingen. Dat is juist waaraan je voorbij gaat. En toch schreef ik dit artikel. Wellicht dat je er herkenning in vindt. Dat het net iets raakt wat in elkaar klikt.

Liefs,

Linda