Lieve lezer,

Na een artikel over de godin kon een artikel over de godheid in onszelf natuurlijk niet uitblijven. Ze horen bij elkaar en dansen samen idealiter de diepste Ja van het leven. We hebben beide polen nodig en het een kan niet zonder het ander. De godheid die zo goed grenzen kan stellen, heerser is van de ratio, duidelijk en hartgrondig nee kan zeggen en kan sluiten en die geworteld is in de kracht van ‘doen’. Daar waar de godin opent en ‘ja’ zegt, heerseres is van gevoelens en intuïtie, ontvankelijk is en geworteld is in ‘zijn’.

De kracht van de godheid

De kracht van de godheid schuilt hem in zijn vermogen om in actie te komen, daadkrachtig te zijn, grenzen en kaders te stellen. Hij heeft een sterk analytisch en rationeel vermogen en heeft een natuurlijke dominantie. Wanneer de kracht van de godheid echter ingezet wordt vanuit het ego, zoals de afgelopen duizenden jaren wereldwijd plaatsvond, dan verliest de godheid zijn besef van verbondenheid en wederzijdse afhankelijkheid en kan natuurlijke dominantie uitgroeien tot narcisme, dictatuur en overheersing. Hij verliest zichzelf dan in het domein van ‘doen’ en verliest zijn bron uit het oog.

Over de ontwikkeling van de godheid in onszelf zijn vele mythen, sagen en sprookjes geschreven. Wat mij opvalt is dat in de meeste van deze verhalen het er uiteindelijk over gaat dat de godheid/prins/ridder beproevingen doorstaat en draken verslaat om uiteindelijk zijn prinses/godin te huwen. Op die manier groeit de jong-volwassen prins via een barre tocht vol uitdagingen en initiaties uit naar volwassenheid om zijn prinses/godin te trouwen en koning te worden. Hier komt weer zo mooi het hieros gamos, het heilige huwelijk, naar voren waarbij de tegengestelden herenigd worden. Daarvoor is het blijkbaar nodig dat de godheid eerst alleen op reis gaat en zich ontwikkeld tot man voordat hij de verbinding met de godin aan kan gaan.

Onvolgroeid

Over de hele wereld zie je jongens in mannenlichamen op hoge posities aan de macht terwijl ze hun ego-verlangens en behoefte aan macht uitspelen ten koste van de vrijheid en vrede van miljoenen mensen. Een gevaarlijk spel die diepe angst maskeert. Maar ook in relatief gezonde mannen en vrouwen kan de godheid nog verder tot bloei en tot volwassenheid komen. Want ook vrouwen hebben de godheid nodig om volwassen te worden. Nee zeggen, grenzen stellen, zich assertief opstellen… Veel vrouwen hebben er moeite mee. 

Het is niet zozeer dat de godenkracht niet aanwezig is in mannen en vrouwen, hij is alleen in veel mensen nog onvolgroeid en zo doorgeschoten in zijn kwaliteit dat hij (zelf-)destructief en (zelf-)veroordelend is geworden. Bij mannen in wie de godheid doorgeschoten is in zijn kracht, is de destructieve en veroordelende kracht over het algemeen naar buiten gericht. Bij vrouwen in wie de godheid doorgeschoten is in zijn kracht richt de zelf-destructieve en veroordelende kracht zich over het algemeen vooral naar binnen. In beide gevallen is er geen dans tussen de god en godin mogelijk omdat ze nog te zeer op zichzelf gericht zijn. Er is eerst volwassenheid nodig.

De godheid in bloei

Voor de godheid om tot volwassenheid te komen, is het nodig dat de beweging van macht en onmacht, zelfdestructie, vermijding en veroordeling wordt doorzien evenals zijn wortels. Het is belangrijk dat de destructieve beweging begrepen, ont-schaamd en ont-schuldigd wordt. Omdat zolang deze beweging nog onbewust is, angst opgerold als een slang in onze buiken ligt. Deze slang en zijn volgroeide variant, de draak, geeft ons de beproeving die we nodig hebben om tot bloei te komen. Dat is naar mijn indruk de betekenis die de draak in veel sprookjes heeft. En of we de angst (draak) nu projecten op een ander of op onszelf, de gevolgen zijn vergelijkbaar en destructief. De draken; de angsten, beproevingen en de eraan verbonden conclusies, zullen dus onder ogen moeten worden gezien en verslagen moeten worden. Één van de draken die ontmoet zal worden is de angst om op te lossen en verdwijnen wanneer een wezenlijke verbinding met een ander wordt aangegaan. Ik vermoed dat dit ten diepste gaat over de angst dat het ‘ik’ doorzien wordt en oplost, de angst om te sterven. En ik vermoed ook dat veel draken verbonden zijn met angst voor het mystieke vrouwelijke in onszelf, de godin. Angst voor gevoelens, chaos, grenzeloosheid, verlies van regie en controle. Met iedere draak die verslagen wordt, groeit de mannelijke kracht op een gezonde manier en paradoxaal genoeg neemt daardoor de angst voor verlies aan mannelijkheid af. Omdat ervaren wordt dat de mannelijke kracht niet werkelijk verloren kan gaan, het is alleen niet meer persoonlijk. De godheid is zelfbewust en kent zijn kwaliteiten en beperkingen. Hij weet dat hij nodig is en is niet bang voor een vereniging met de godin omdat hij weet dat hij haar en zij hem aanvult. Het is vergelijkbaar met dat we eerst een enigszins gezonde volwassen persoonlijkheid nodig hebben alvorens we deze kunnen transcenderen.

Transcendentie

Wanneer de godheid in onszelf tot bloei komt, staat zijn kracht tot onze beschikking zonder dat het persoonlijk is en zonder kramp. We identificeren ons dan niet meer met onze mannelijke kracht, maar voelen het door ons heen stromen en ervaren dat het er eenvoudigweg is. Net zoals de vrouwelijke kracht door ons heen stroomt en er is. Wat een wereld van verschil wanneer je deze kracht niet meer hoeft te verdedigen of bewijzen en je gewoonweg voelt dat het tot je beschikking staat, pulserend en kloppend. Er kan ontspannen worden en de oude kramp van ‘iemand zijn’ kan oplossen. ‘Zijn’ en ‘doen’ kunnen tezamen de levensdans vanuit de diepste Ja van het leven vervolgen en op een gerealiseerde en getranscendeerde manier belichaamd worden.

Het was een genot om dit artikel te schrijven en de godheid in mijzelf te ervaren. Dat het je ook mag prikkelen en verrijken.

Lieve en zonnige groet,

Linda