Wanneer er momenten waren met diepe wanhoop, tegenslag, vertwijfeling en onzekerheid, bleken dit vaak grote transformatie en keerpunten te zijn in mijn leven.
Als ik dacht dat ik niet meer verder kon, geen hand voor ogen zag, was het licht van de dageraad dichterbij dan ooit.
Het waren de momenten dat oude huid afgeworpen werd en ik nog geen weet had van nieuwe vermogens en nieuwe mogelijkheden.
Hoe zouden we ons voelen als we ons als een rups in een cocon zouden bevinden en alles verandert in ons?
Al het oude verdwijnt terwijl je geen grip hebt op het transformatie proces dat zich in je voltrekt.
Je hebt geen idee hoe je vanaf nu kunt voortbewegen. Je weet wel dat kruipen niet meer werkt. Maar wat dan wel?
De aarde, de zon, regen en de sterren zijn getuige van jouw ontpoppen.
Niets hoeft en kan geforceerd worden.
Het is een natuurlijk en zich vanzelf ontvouwend proces van sterven voor wat was.
En ontwaken voor wat is.
Stel dat de rups kon denken?
Zou het dan niet een wereld van verschil maken in hoe hij dit proces zou interpreteren?
Liefs,
Linda Rood
Nb. Het is een korte bijdrage dit keer. Mocht je het fijn vinden om nog wat inspiratie tot je te nemen dan kun je de column van de maart-april editie van Onkruid magazine over inzicht lezen. Wil je je abonneren op dit magazine dan kan dat bij www.onkruid.nl
