Nieuwsbrief

De kracht van zelfonderzoek

Vergeetmeniet

Lieve Lezer,

Ik wil graag een artikel wijden aan zelfonderzoek omdat het zo onmisbaar is voor spiritueel ontwaken. Ik vermoed dat de bevrijdende en transformerende kracht ervan nog niet bij iedereen bekend is terwijl het eenvoudig toepasbaar is en bijna iedereen het kan leren. Zelfonderzoek is als een sleutel die de poorten naar geluk kan openen, poorten die er op het eerste gezicht allesbehalve als doorgangen naar geluk uitzien. Situaties waarin we ons nog onvrij voelen, waarin we nog innerlijk verkrampen, klein worden of onszelf juist opblazen.  

Een filter
Een pijnlijke situatie bevestigt vaak wat we diep van binnen over onszelf of het leven geloven. Bijvoorbeeld wanneer we in een baan zitten waar we ons leeggezogen, mat, vlak of ongelukkig voelen. (Maar die we niet vaarwel durven te zeggen omdat het nu eenmaal brood op de plank brengt. Wat geloven we daar diep van binnen over?) Of wanneer we in onze relaties steeds maar dezelfde pijn tegenkomen van ons gekwetst, niet begrepen of niet gezien voelen. (Geloven we misschien diep van binnen dat we liefde van de ander niet waard zijn?) Maar ook geld is een thema dat heel veel innerlijke verkramping aan het licht kan brengen. Voor zelfonderzoek is eigenlijk alleen de bereidheid nodig om het leven als spiegel te willen zien, zodat het je kan tonen waar je nog onvrij, verkrampt en vanuit oud zeer leeft. Het leven zelf zal trouw zijn best doen om je te laten zien waar je nog onvrij bent en waar je nog iets gelooft wat in strijd is met het Leven. Overtuigingen als: ‘Ik ben het niet waard.’ ‘Ik kan het niet.’ ‘Ik verdien het om slecht behandeld te worden.’ ‘Het leven is nu eenmaal gevaarlijk en onrechtvaardig.’ Enz. 

Vrije wil
Het leven kan niet om jouw ‘vrije wil’ heen. Wanneer je een innerlijk nee in de levensstroom zet dan zal het leven zich aan die nee moeten houden. Meestal zijn we helemaal niet gelukkig met deze nee’s en zouden we er maar wat graag van af willen. Alleen weten we vaak niet hoe. Je kunt de innerlijke nee voorstellen als een filter, een soort gekleurde bril, die voor je ogen zit. Alleen zit dit filter niet alleen voor je ogen, het zit in je hersenen, dna, je energiesysteem, je ziel… Dit filter bestaat uit conclusies die je in dit en voorgaande levens hebt getrokken over het leven. Jouw vrije bewustzijn schijnt als licht door jouw filter en wat je vervolgens ervaart is jouw leven, de 3d wereld zoals je die meemaakt. Voor ieder mens ziet dit er anders uit, afhankelijk van iemands voorgeschiedenis. Sommige mensen leven in een wereld waarin mensen elkaar bedriegen, anderen leven in een wereld waarin je moet ploeteren om voldoende inkomen te verdienen, anderen leven in een wereld waarin geweld aan de orde van de dag is en er zijn mensen die leven in een wereld waarin vertrouwen en liefde de grond onder hun voeten vormt.

Sluiten
De innerlijke nee’s zijn reacties op pijnlijke situaties uit ons leven of uit vorige levens. Het kan ook zijn dat ervaringen van (voor)ouders of familieleden zich in ons lichaam en leven manifesteren als innerlijke nee’s. De nee’s zijn een poging om de pijn te overleven door ons te sluiten, zowel energetisch, geestelijk en lichamelijk. De specifieke manier waarop je hebt leren overleven zie je terug in je leven. 

Ik heb mijn halve leven me hierover verbaasd en me afgevraagd hoe dit toch kon. Hoe kan het dat ik in dezelfde kamer zat met iemand die in een heel ander universum leek te leven? Alsof er parallelle universum zijn die gewoon naast elkaar bestaan. In mijn werk ontmoette ik bijvoorbeeld mensen die misbruikt en mishandeld werden door hun partners, daar vreselijk onder gebukt gingen maar het niet voor elkaar kregen om de patronen te doorbreken. Bij sommigen speelden deze patronen al generaties. Het voelde zo onrechtvaardig en dat was het ook. Maar hoe afschuwelijk pijnlijk het ook was, klaarblijkelijk is het de enige manier die het leven tot zijn beschikking heeft om te helen, door precies te tonen waar heling nodig is. Het leven laat je zien waar je nog sluit en waar je nog gevangen zit in een variant van beperktheid-denken. Het leven zal hardnekkig net zolang een patroon en situatie herhalen tot je door hebt dat het sluiten niet werkt en je bereid bent om het risico te nemen om te openen. Weet dat je niet de enige bent! We hebben allemaal leren sluiten en overleven. Deze uitnodiging geldt voor ons allemaal en we hebben ieder onze eigen thema’s te doorzien en helen. 

Openen
Wat voelt dit toch als het nemen van risico. Het voelt als het loslaten van houvast, ook al geeft het houvast ons steeds pijn. Bijvoorbeeld wanneer je geleerd hebt om je dienstbaar op te stellen naar andere mensen toe terwijl je voelt dat dit je niet (altijd) dient, maar er toch maar mee doorgaat uit angst om de aandacht en waardering van de ander te verliezen. Wat zullen onze instincten ons proberen duidelijk te maken dat het waanzin en levensgevaarlijk is om te openen. Dat we kopje onder zullen gaan als we ons openen en overgeven. Dat we daarom juist ons best moeten doen om te blijven drijven, ons hoofd boven water te houden.
Maar voor hoe lang nog?
Soms als een nieuwe laag pijn en overleven zich in mij laat zien dan ga ik weer kopje onder. Ik weet nu dat ik dit kan laten gebeuren. Dat het leven alles van me afscheurt wat niet echt is en dat het een illusie is dat ‘ik’ überhaupt aan het roer sta. Ik ben als de oceaan waarin ik mij probeer boven water te houden en waar ik zo bang ben om in kopje onder te gaan. Hoe zou mijn eigen oceaan-natuur gevaarlijk voor me kunnen zijn?

Het is mijn kracht en bedoeling om mensen te begeleiden bij het proces van openen voor wat er is. Om mensen te begeleiden bij het onder ogen komen van pijn en gemaakte conclusies over het leven waardoor we ons ooit leerden sluiten en waardoor we de pijn en het bijbehorende patroon juist binnen ons energieveld hielden. De pijn en de conclusies die we hier ooit over zijn gaan geloven willen geheeld en bevrijd worden. Dat is de uitnodiging die in problemen en spanning besloten ligt. 

Ik wil graag afsluiten met een gedicht over openen, dat ik deelde op de sociale media en waar ik veel reacties op kreeg.

Wanneer voor je gevoel opeens van alles instort,
er opeens weinig of geen perspectief lijkt,
kun je dan nog open blijven?
Als in het oog van een orkaan verblijven…

Is het mogelijk voor je om geen conclusies te verbinden
aan de storm die raast?
De verhalen die mogelijk op komen niet te geloven?
Verhalen gebaseerd op eerdere ervaringen.

Wie weet dat de storm ruimte maakt voor iets moois.
Wie weet ziet de wereld er,
als de storm gaat liggen, stralend en fris uit.
Vol zinderend potentieel, dat popelt
om geboren te worden.
Maar dat niet kon
omdat er geen ruimte voor was…

Ik wens je een fijne maand en zelfonderzoek toe.

Hartegroet,

Linda