Geen categorie, Nieuwsbrief

Ontvangen

Lieve lezer,

Dit artikel gaat over ontvangen, een thema dat zich een paar maanden geleden in mijn leven aandiende en waar ik veel van heb geleerd. Wellicht dat het je ook inspireert.

Aannemen
Het eerste waar ik me bewust van werd toen dit thema zich aandiende was dat ik merkte dat ik het niet gemakkelijk vond om hulp, liefde en aandacht onvoorwaardelijk te ontvangen. Ik heb zoveel gekregen de afgelopen jaren, maar kon ik het ook ontvangen? Wat ik merkte was dat wanneer ik iets kreeg, spieren zich heel zachtjes in mijn lichaam aanspande en dat gedachten opkwamen als: ‘Nee, dat is teveel.’ Of: ‘Dat kan ik niet aannemen.’ Ik begreep dat ik het leven hiermee een krachtige boodschap gaf. ‘Sla mij maar over.’ Of: ‘Ik ben het niet waard.’ Of: ‘Ik verdien het niet.’ Toen ik de Vragen naar Vrijheid hierop onderzocht kwam naar voren dat ik diep van binnen geloofde dat ik overvloed en waardering alleen kon aannemen als ik vond dat ik het had verdiend. Het werd glashelder dat er zich in mij een koppeling had genesteld tussen ontvangen en het idee dit te moeten verdienen, het waard te moeten zijn. Ik wist dat het leven me uitnodigde dit te gaan doorzien en dat het op mocht lossen.  

Wauw!
Ik kon het bijna niet geloven wat me overkwam toen dit thema kantelde. Ik ontving zoveel! Het was bijna niet te geloven. In allerlei verschillende vormen stroomden liefde, letterlijke cadeaus, lieve gebaren, leuke ervaringen en waardering mijn leven binnen. En ik kon het ontvangen! Het roerde me zo. Het maakte me bewust dat ik door de moeite die ik had gehad om mooie, fijne, leuke dingen aan te nemen van het leven, ik daardoor ook een ander belangrijk element van ontvangen niet volledig had kunnen ervaren, namelijk dankbaarheid. 

Een koppeling
Ik weet dat ik niet de enige ben die een koppeling had tussen ontvangen en het idee dat te moeten verdienen, het waard te moeten zijn. Kijk maar om je heen, hoeveel mensen moeite hebben om overvloed te ontvangen. Levens en levens, van generatie op generatie, zit er bij veel mensen
de diepe overtuiging dat je eerst iets moet doen voordat je iets mag krijgen van het leven. En dat als je iets hebt gekregen je er daarna wel iets voor terug moet doen. Zoals met iedere overtuiging het geval is, neigt deze overtuiging ernaar om zich in je levensomstandigheden te weerspiegelen waardoor hij zichzelf steeds bevestigd.

Actie – reactie
Ik heb geleerd te denken in termen van oorzaak en gevolg zoals jij dat waarschijnlijk ook hebt geleerd.
Voor praktische doeleinden is dat ook een handige tool maar wanneer we dit vervolgens gaan geloven in de zin van de ultieme waarheid, dan zet zich diep in ons systeem een koppeling vast die zich daarna steeds weerspiegelt. Een koppeling tussen oorzaak en gevolg. Het is dan bijna onmogelijk om het leven ons nog te laten verrassen met wonderen die voorbij deze koppeling gaan. Terwijl het leven dat misschien wel wil en ook zou kunnen doen. Wie zegt dat je eerst iets moet doen, voordat je iets krijgt? We hebben dat als kinderen (en van generatie op generatie, leven na leven) gezien en geleerd. Maar is het werkelijk waar? Wat gebeurt er wanneer deze koppeling oplost? Wat nu als het leven zichzelf leeft en dat daar onderdeel van is dat het leven er ook voor zorgt dat je ervaringen op kunt doen? Dus dat er bijvoorbeeld voldoende geld naar je toekomt, zodat je jouw unieke ervaringen kunt opdoen. Heb je in jezelf al gedacht: ‘Ja lekker dan!?’ en: ‘Alles wat ik doe heeft toch gevolgen?!’ of:’Dat is te mooi om waar te zijn.’ of: ‘Als ik de koppeling loslaat dat wanneer ik mijn hand tegen een hete kachel aan houd dat ik die dan brand en ik doe dat vervolgens in het echt, dan brand ik mijzelf!’. Ik wil zeker niet aanzetten tot onbezonnen acties en ik leg mijn hand niet op een gloeiend hete kachel. Tegelijkertijd weet ik dat mensen over hete kolen kunnen lopen wanneer ze de koppeling tussen oorzaak en gevolg voor een moment loslaten. Ik zou je dus zeker willen aanmoedigen om de koppeling te onderzoeken, als die in je ligt. De ogenschijnlijke koppeling die we maken tussen oorzaak en gevolg lijkt echt (heel echt!) totdat deze in elkaar kukelt. Maar dit is voor het verstand onbegrijpelijk. Pas wanneer je het ervaart kan het denken zich er een beeld van vormen.

Als tekort- denken en beperktheid- denken oplost
In de fase waarin we nog een persoonlijkheid opbouwen, en dit kan zich over vele levens uitstrekken, dan dienen ervaringen ertoe om nog dieper in de persoonlijkheid/ego af te dalen en dus nog beperkter te worden. Hoe meer ego er ontstaat, hoe meer dualiteit toeneemt, hoe beroerder het wordt. Dan kan het zijn dat ervaringen die we krijgen te maken hebben met tekort. Een tekort aan liefde, aandacht, veiligheid, waardering en ook geld. Maar in de fase waarin onze persoonlijkheid doorzien wordt als onwaar en deze getransformeerd wordt, dienen ervaringen er juist toe om ons te bevrijden en te helen. Hoewel het voor kan komen dat het leven ons ook dan nog ervaringen geeft van tekort, zal het in deze fase niet meer dienen om ons te beperken maar juist te bevrijden van het eerder ontstane beperktheid-denken. Ook kan het zijn dat er nog andere lessen met het thema tekort verbonden zijn die eerst voluit in het licht van bewustzijn willen komen, zoals bijvoorbeeld over (on-)afhankelijkheid of vertrouwen. Wanneer je ervoor gekozen hebt om je hart te volgen, dan zal bewustzijn alle thema’s waarin je nog verkrampt aan het licht willen brengen om te helen.

Het leven toont ons feilloos
waar we nog innerlijk verdeeld zijn.

Durven ontvangen
Ik begon te beseffen dat iets ontvangen niet perse iets van ‘mij’ vereiste. Het leven leeft zich eenvoudigweg, door mij, door mijn omgeving, door jou… Wanneer jij en ik de koppeling tussen waardering moeten verdienen en het ontvangen van waarde loslaten, wat gebeurt er dan? Kan het zijn dat wat ik doe en wat jij doet, ook qua werk, niets te maken heeft met ‘waardering verdienen’ (waarde als symbool voor bijvoorbeeld geld of aandacht)?
Wat ik heb ervaren is dat toen ik deze koppeling durfde te betwijfelen en onderzoeken het leven overvloedig naar me toestroomde zonder dat ‘ik’ er iets voor deed. Wat niet betekende dat ik niets deed! Ik deed het alleen zonder de koppeling, waardoor er niets persoonlijks aan gekoppeld was. Waardering stroomt overvloedig mijn leven binnen alleen geloof ik niet dat het iets over ‘mij’ zegt. Want evenzo stroomt er soms afwijzing mijn leven binnen, ook dat zegt niets over ‘mij’. Wat niet betekent dat ik het leven niet meer als spiegel beschouw of dat ik niet aanspreekbaar ben op mijn handelen, het is alleen niet persoonlijk, het is ontvouwend leven.
Vanzelfsprekend vraag ik geld voor mijn werk, ook dat is hoe het leven voor mij zorgt. Maar er zijn meerdere mogelijkheden waarop geld, liefde, waardering en overvloed naar ons toe kunnen komen. Het leven kan alles creëren, waarom zou het zich ergens toe beperken, tenzij het niet kan stromen omdat wij als mensen er dammen voor zetten? Het leven houdt zich met precisie aan de grondwet van de vrije wil. Alleen wanneer wij ja zeggen, kan het leven daar doorheen stromen. En als we nee antwoorden, bijvoorbeeld omdat we nog overtuigd zijn dat we het wel of niet waard zijn, dan kan het leven zich alleen op die manier aan ons voordoen. Want ook overtuigd zijn het wel waard te zijn, houdt uiteindelijk het ‘ik-idee’ springlevend. Het blijft een jojoën tussen de tegenpolen, de dualiteit. En dat zal weer uitlopen op ploeteren, je best doen en je staande moeten zien houden in een potentieel gevaarlijke wereld.

Dus, mag en durf je vrij te ontvangen wat het leven jou wil geven?
Mag en durf ik vrij te ontvangen wat het leven mij wil geven?

Fijn en pijn
Er gebeurde iets mafs toen het leven zo overvloedig ging stromen en ik ‘Ja’ antwoorde op bovenstaande vraag. Ik voelde angst! De angst dat het van korte duur zou zijn. Dat de stroom zou opdrogen. Ik voelde hoe ik in nee terecht kwam, wat nog meer angst opriep. Ik onderzocht de Vragen naar Vrijheid en mijn hart barstte open. Ik voelde en realiseerde hoe ik nu weliswaar fijn kon ontvangen maar hoe ik me vervolgens sloot voor mogelijke pijn.

Het leven nodigt ons uit bereidheid te ontplooien,
om alles te ontvangen wat het ons geeft.
Zowel fijn als pijn.

Op beide thema’s zitten bij de meeste mensen 
stevige blokkaden en weerstand.
Je kunt de bereidheid om te ontvangen 
niet faken en niet omzeilen.

Alleen wanneer je werkelijk bereid bent om,
naast fijn, ook pijn te ontvangen
kan het leven je voluit zijn overvloed geven.
Dat is niet om je dwars te zitten.
Het is om je te leren over te geven in vertrouwen.
Om je te helen.

Ik voelde hoe het leven bereidheid van me vroeg om beide te ontvangen. Ze horen bij elkaar en zijn ook niet los te trekken. Na een creatie zal dit uiteindelijk weer tot stof vergaan, dat is niet persoonlijk, het is gewoon hoe het leven verloopt. En ook fijn en pijn wisselen elkaar nu eenmaal af. Tegelijkertijd gebeurt er iets bijzonders wanneer je je niet meer verzet tegen fijn en pijn. Wanneer pijn vrij is van het afschuwelijke lijden en ploeteren wat verzet, weerstand en vasthouden aan fijn veroorzaakt, dan voelt pijn in heel veel gevallen niet meer als pijn. Het leven blijft een uitnodiging om te openen, ieder moment.

Heel veel liefs,

Linda