‘Hoe kan een mens met fysieke mankementen en pijnklachten toch flow in het leven ervaren?’ Deze vraag werd me gesteld naar aanleiding van een tekst die ik deelde over aanvaarding op de sociale media. Een mooie vraag die vast bij meer mensen leeft. Auw! Deze vraag gaat niet over het willen wegwuiven of wegmoffelen van hartzeer, moeilijkheden en pijn. Eerder juist het tegenovergestelde; het gaat over het toestaan van wat we ervaren en het stoppen met ertegen te vechten. (Wat natuurlijk niet betekent dat je stopt met doen wat binnen je vermogen ligt om de situatie te verbeteren.) Maar hemeltje lief, dat klinkt zo gemakkelijk: stoppen met vechten tegen wat er is. Maar wat nu als wat er is, pijnlijk is? Wat nu als je het gevoel hebt dat als je je ervoor opent en het toestaat, je daarmee aangeeft dat je het oké vindt wat er is? Terwijl alles in je lichaam en geest je juist toeschreeuwt dat het helemaal niet oké is! Wat nu als je levensomstandigheden echt pijnlijk zijn of verre van …