In feite is natuurlijk alles de is-heid van het bestaan. In die zin maakt het ook totaal niet uit of je nou opgaat in het ego of dat het ego oplost, want ook het ego valt gewoon onder de is-heid van het leven. Toch maakt het een wereld van verschil in je ervaring of je opgaat in de ego-werkelijkheid of dat je opent voor de is-heid van het bestaan. Het verschil komt namelijk tot uitdrukking in lijden. En daar wordt niemand gelukkig van, toch?

De is-heid van het leven

De is-heid van het bestaan is de overall is-heid waarin alles eenvoudigweg is. Het is leegte, ruimte, intelligentie, onvoorwaardelijke liefde of wat voor naam je er ook aan geeft met alles wat erin verschijnt. Dit door je menselijkheid heen ervaren voelt helder en eenvoudig, zelfs als er verwarring is. Het stroomt, zelfs als er niets lijkt te gebeuren. Er is een diepe vrede voelbaar omdat het moment volledig is. Het is wat Eckhart Tolle de kracht van het nu noemt. Het is uniek dat we als mensen in staat zijn om deze is-heid van het leven te ervaren en bewust te zijn. Daarin verschillen we van alle andere dieren, die wel de is-heid leven, maar het zich niet bewust zijn. Een ander uniek iets wat mensen kunnen is opgaan in een fragment van de is-heid, namelijk in een persoonlijk perspectief. Het is het perspectief van waaruit we als ego’s leven, als persoonlijkheden, denkende dat het de werkelijkheid is.

Lichaamsbewustzijn

Laatst zei iemand tegen me: ‘Maar het geeft toch niet of ik reageer vanuit het ego of vauit de is-heid van het bestaan? Alles is toch de is-heid van het bestaan? Wat maakt het dan uit van waaruit mijn gedrag voortkomt?’ Vanuit de overall is-heid bekeken heeft deze persoon gelijk. Alles is. Maar daar heb je niets aan, wanneer je lijdt aan de gevolgen van leven vanuit het ego-perspectief. Wanneer je ploetert, je zorgen maakt, spanning voelt, onrust, angst… Dus heel kort de bocht maakt het voor jou als mens wel degelijk uit of je leeft vanuit de ego-werkelijkheid of vanuit de is-heid van het bestaan. Lijden is het signaal dat je vanuit een beperkt perspectief leeft die je afsnijdt van de heelheid van het bestaan. Het geeft een nee-gevoel en een nee-spiraal. Het leren herkennen van een nee-gevoel is een belangrijke stap om uit het ego-perspectief te ontwaken. En daarvoor is het nodig om stil te staan en te luisteren naar wat je lichaam je vertelt. Wat voel je? Voelt je lichaam ontspannen, ruimtelijk? Of is er ergens kramp of spanning te voelen? Voel je een ja of een nee in je lichaam? Lijden heeft altijd een lichamelijk component dat je duidelijk maakt dat je opgaat in een ego-perspectief.

En inzicht

En dan voel je je lichaam… voel je bijvoorbeeld een lichte kramp in je buik, gespannen schouders… Of, wanneer het al wat langer speelt misschien zelfs klachten als een maagzweer, burn out… Wat je kunt doen is onderzoeken waar de spanning mee te maken heeft. Niet door erover na te denken maar door ervarend op te merken wanneer de spanning bijvoorbeeld toeneemt. Wanneer ontstaat het? Is het soms ook afwezig? Door stil te staan bij wat je voelt, wanneer je het voelt, vergroot je je bewustzijn, verzacht je en wordt je ook ontvankelijk voor het verhaal wat vast zit aan de spanning. Het boven water krijgen van dit verhaal is belangrijk, omdat zolang je het (onbewust) gelooft, het je bewustzijn kan kapen en spanning veroorzaakt. Zodra je echter helder inzicht hebt in het verhaal zul je merken dat het verhaal uiteenvalt, omdat je er dwars doorheen kijkt vanuit de is-heid van het leven. Helder inzicht verkrijg je door zelfonderzoek. En hoewel zelfonderzoek eenvoudig is en na enige oefening steeds eenvoudiger wordt, is het voor de meeste mensen in het begin niet gemakkelijk. We hebben zo geleerd om vanuit het ego-perspectief te leven dat enige hulp welkom kan zijn. De kans is groot dat je anders vanuit het ego-perspectief naar de verhalen kijkt, wat je enkel in cirkels zal doen rondgaan. Ik vond en vind die hulp in de Vragen naar Vrijheid.

Magie

Hoe meer ego-perspectief oplost, hoe meer ruimte er ontstaat voor de magie van het leven. Het hele leven, de is-heid ervan, is eigenlijk pure magie. Het is intelligentie in beweging. Wanneer je aandacht niet meer gevangen zit in verhalen over het leven, ben je ontvankelijk voor wat het leven je toont. Er is ruimte om nieuwe inzichten te ontvangen, nieuwe informatie. Het is alsof de bron tegen je spreekt door middel van je ervaring in het moment. Je voelt als het ware dat alle ervaringen verschillende kleuren van hetzelfde licht zijn. En je voelt dat het moment goed is zoals het is. Bijzonder is dat in de is-heid van het bestaan dezelfde kleuren voorbij komen als in de ego-werkelijkheid. En hoewel minder vaak, blijven ook gevoelens zoals schaamte, schuld en boosheid voorbij komen. Gevoelens die vaak als ego-gevoelens en onverlicht worden beschouwd. Zonder verhaal eraan geplakt voelt boosheid echter helemaal niet kleverig of naar. Evenals verdriet en schuldgevoel. Ze geven informatie en zijn energieen die door je heen gaan, meer niet. Zelfs fysieke pijn is vrij van lijden wanneer er geen verhaal en conclusie aan vastgeplakt zit. Gevoelens en ervaringen (alle) horen bij onze menselijkheid en spelen allemaal hun rol in het geheel.

Je kunt niet falen

En belangrijk! Als een ego-verhaal en patroon opkomt betekent dat NIET dat je faalt of onverlicht bent of wat ook. Alleen vanuit een ego-perspectief kan dat zo lijken. Die kijkt immers met ogen van tekort en wil graag dat je blijft streven naar iets beters en mooiers in de toekomst. Vanuit het ego-perspectief is de heelheid van het leven niet te voelen en niet te zien en dus is er altijd een gemis. Je natuur ís verlicht, is de bron van de hele is-heid van het bestaan. Het is juist verheugend wanneer je opmerkt dat er een verhaal opkomt waar nog haakjes aan zitten. Omdat zodra je dat opmerkt, je er al niet meer helemaal aan vastzit en je in staat bent om het verhaal te doorzien. Heling en verwerking kunnen dan plaatsvinden tot diep in je menselijkheid, dat is toch prachtig! Persoonlijk vind ik dat verlichter dan pretenderen dat je een staat van zijn hebt bereikt die ver boven die van anderen verheven zou zijn. Want hoe zou dat kunnen, als die staat van zijn juist is wat we allemaal zijn? Ook verlicht spiritueel leraren worden gewoon ziek, hebben kwaaltjes en soms eigenaardige persoonlijkheidstrekken, net als ieder ander. Je blijft mens met alles wat daarbij komt kijken. Je wordt geen supermens. Integendeel. Je realiseert juist je heel-zijn en verlicht-zijn midden in het menselijke. Voor mij is dit misschien wel het meest fijne aan de is-heid van het bestaan. Om te ervaren dat ik oké ben, precies zoals ik ben en dat het leven goed is, precies zoals het is.

Van hart tot hart,

Linda