Ik sprak laatst met een collega over leven vanuit liefde, kijken vanuit liefde, ademen als liefde. Ze vertelde over een afschuwelijke ervaring die ze had meegemaakt. En terwijl ze daarover vertelde merkte ik hoe ik door ogen van angst ging kijken naar het leven. Misschien herken je het thema en de vraag. Hoe kan liefde werkelijk de grond van alles zijn, wanneer je kijkt naar oorlog, naar geweld, naar ziekte en naar de vreselijke dingen die in de wereld plaatsvinden? Ik deelde met haar wat er met me gebeurde en vertelde dat ik even tijd nodig had om hier bij stil te staan, zodat liefde weer op kon lichten. Ze zei me: Deel daarover! Deel over het ‘hoe dan?!’ Hoe doe je dat? Hoe kom je weer in liefde? Volgens mij willen mensen dat lezen!

“Zolang je kijkt door de ogen van angst en afscheiding
zie je een nachtmerrie.
Zodra je kijkt met ogen van liefde
zie je eenheid.”

Angst (afscheiding)

De angst was een dag daarvoor al in me omhoog gekomen toen ik iemand begeleidde met de Vragen naar Vrijheid. De vrouw die ik begeleidde heeft de diagnose kanker gekregen en wilde met het zelfonderzoek door de lading heen kijken die aan de diagnose vastzat. Tijdens de sessie noemde ze een overtuiging die ook in mij lag en terwijl zij heelde, heelde het in mij mee.

De overtuiging luidde iets in de trant van: ‘Vrede is pas compleet wanneer je dit onder alle omstandigheden ervaart. En misschien moet ik dus eerst iets verschrikkelijks ervaren om dat bewezen te zien.’ Beelden kwamen op van Jezus aan het kruis en van Sjams, de leraar van Rumi, die neergestoken werd en daaraan overleed. Jezus en Sjams wisten dat het ging gebeuren en gaven zich eraan over. Bleven een met God, al keken ze er niet naar uit. ‘Zou dat ook van mij gevraagd worden?’ Was de angstige vraag/ overtuiging van zowel degene die ik begeleidde als die van mijzelf. En door ernaar te kijken vanuit het hart vond heling plaats.

Openen voor wat er is

Alles begint en eindigt met openen voor wat er is. Openen voor de is-heid. Wat iets anders is dan wat je denkt dat er is! En in deze zinnen ligt een fundamentele en belangrijke aanwijzing. Wanneer je opent voor wat er is dan vormt deze opening een kanaal waar liefde, wijsheid en licht rechtstreeks doorheen stromen. Je bent bedding voor wat er is. Naast eventuele pijn, oude overtuigingen, oud zeer of een oud patroon, zijn dan ook de intelligentie en liefde van het bestaan voelbaar. Wat kracht, vertrouwen en bemoediging geeft. En wat overgave en het door de overtuigingen heen kijken vergemakkelijkt.

Je handelen komt dan voort uit helderheid en vrede, waardoor liefde zich spiegelt. In plaats van angst, onvrede of andere vormen van verdeeldheid. Met dit spiegelen bedoel ik niet dat een situatie dan niet meer pijnlijk is. Hoewel in veel gevallen de situatie ook op magische wijze met je meedraait.

Overgave

Openen voor wat er is vraagt overgave. En voor onze persoonlijkheid is dat een gruwel. Die juist gelooft en voelt dat het van levensbelang is om je nu niet over te geven. Overgave betekent immers dat je bereid bent om het niet te weten en om de controle los te laten. Terwijl je het gevoel hebt dat je midden in een nachtmerrie zit en juist nu de teugels strak in handen moet nemen.

Alles wat je op dit soort momenten meemaakt reflecteert de nachtmerrie. Sterker nog, het lijkt of de nachtmerrie zich buiten jezelf bevindt en daar ook opgelost moet worden. En overgave vraagt van je om, terwijl de angst en gruwel door je heen spoelen, daarvoor te openen en ermee te zijn. Nogmaals dat is iets anders dan je overgeven aan wat je denkt dat er is! Dat zou de nachtmerrie juist voeden en bekrachtigen. Het gaat om overgave aan wat er werkelijk is; Liefde!

Stoppen met vechten tegen wat je denkt dat er is

Maar hoe open je je voor wat er is wanneer je nog helemaal vastzit in het verhaal waarvan je gelooft en voelt (!) dat het waar is? En waaraan vaak nog oud zeer is verbonden? Want ik schreef immers dat wanneer je je daaraan overgeeft, dat de nachtmerrie alleen maar voedt. Om te openen voor wat er werkelijk is, is het nodig om door het verhaal wat je erover gelooft heen te kijken. Bij het volgende kopje kom ik daar op terug. Want er is nog iets wat mij op deze momenten helpt. En dat is ervan doordrongen zijn dat vechten zinloos is. Je vecht tegen windmolens, zoals Don Quichot. En al je pogingen om de situatie vanuit de persoonlijkheid op te lossen, versterken juist het idee van afscheiding (angst en onveiligheid). Dit te weten kan behulpzaam zijn om uiteindelijk te stoppen met doen en bedding te zijn.

Daarom is het bereiken van een breekpunt soms zo heilzaam. Op deze momenten breekt onze persoonlijkheid. Waardoor het licht van je natuur voluit door je heen kan schijnen. Dwars door de defensie en het verzet heen, waardoor liefde zich opent.

Zelfonderzoek

En wanneer we een dergelijke breekpunt nog niet hebben bereikt (Ai, soms is sterk zijn helemaal niet zo handig ; -) dan reikt zelfonderzoek ons hierbij een welkome hand. Door te onderzoeken wat je gelooft over de situatie, de ander en jezelf en door daarnaar te kijken vanuit je hart kun je overtuigingen en verhalen aan het licht brengen, zodat je er vervolgens doorheen kunt kijken. Belangrijk hierbij is wel dat je erdoorheen kijkt vanuit jouw zijn, en niet vanuit de gedachten (want dan kijk je ernaar vanuit de droom/nachtmerrie). Een handvat wat mij hierbij enorm helpt is het zelfonderzoek ‘Vragen naar Vrijheid‘.

Kijken met ogen van liefde

Dus wat je gelooft over de situatie voedt de nachtmerrie, ofwel het pijnlichaam zoals Eckhart Tolle het noemt. En zodra je door het verhaal heen kijkt en ziet dat het niet waar is, verliest het verhaal zijn overtuigingskracht. Ik ervaar dit als pure magie. Hoe dezelfde kracht in de nachtmerrie het pijnlichaam voedt en afscheiding versterkt. En hoe het tegelijkertijd ook de andere kant op kan werken. En dan synchroniciteit, wijsheid, eenheid en liefde blootlegt wanneer je er vanuit je hart doorheen kijkt. Ik vind het nog steeds onvoorstelbaar hoe een zelfde situatie er opeens geheel anders uitziet, anders aanvoelt, een andere betekenis en uitkomst krijgt wanneer ik door verhalen en overtuigingen heen kijk.

Wanneer het zwaartepunt van je aandacht in het persoonlijke ligt

Wanneer je aandacht nog gemakkelijk op gaat in de wereld van het doen en denken, waaronder ook oud zeer en overlevingspatronen, dan is het belangrijk om regelmatig te aarden en wortelen in je zijns-grond. Zodat je vanuit je zijns-grond kunt zijn met wat er is. Dus om te aarden, je lichaam te voelen en de shift te maken van doen naar zijn wanneer je maar kunt. Dit door de dag heen beoefenen helpt je voor de momenten dat je pijnlichaam actief is, zodat je daar bedding voor kunt zijn. Het gronden in je zijns-natuur doet je ook gronden in je zijns-kwaliteiten van geduld, vertrouwen, aanvaarding en onvoorwaardelijke liefde. Juist deze kwaliteiten zijn zo behulpzaam in pittige momenten. Helemaal onderaan dit artikel kun je er een krachtige en liefdevolle meditatieve talk over vinden.

Je zou dit artikel kunnen samenvatten met deze zin: Openen voor wat er is en doorzien wat je denkt dat er is. De werkelijkheid is liefde, en dat ook daadwerkelijk te realiseren is wat mij betreft het speelterrein van leven op aarde.

Liefs,

Linda Rood

Nb. Ik heb sinds kort een donatieknop op mijn site. Als je het fijn vindt om mijn artikelen te lezen, en je voelt een ja in je hart bij het geven van een donatie, dan kan dat via onderstaande knop.