Beste lezer,
De laatste weken, dagen van december 2015. Een jaar waarin van alles gebeurd is wat nu losgelaten mag worden. Een tussenfase tussen het oude en een nieuw jaar. Een periode van bezinning en een natuurlijk verlangen naar vrede en vrijheid. Ik wil daarbij aansluiten met een inspiratiemail over meditatief zelfonderzoek. Waarom?
Omdat we vaak verhalen over het leven geloven, over wat we meemaken, hopen te bereiken, waar we bang voor zijn enzovoort. Verhalen die als een sluier over ons liefdevolle ware Zelf gedrapeerd liggen. Vaak lijken de verhalen onweerlegbaar waar te zijn. We vergeten dat ze enkel verhalen zijn over het leven. Daar komt bij, wanneer je geloof hecht aan een gedachte, deze gedachte het leven ook daadwerkelijk beïnvloedt als een soort magneet voor meer van hetzelfde. Waardoor de overtuiging nog meer waarheid lijkt voor de denkende geest. ‘Zie je wel, mensen zijn niet te vertrouwen.’ ‘Zie je wel, ik kan het niet.’ ‘Zie je wel, het is niet veilig om je hart te openen.’ Meditatief onderzoek is belangrijk om de identificatie met de persoonlijkheid (de verhalen en conditioneringen in je lichaam en geest) losser te maken, waardoor een verschuiving plaats kan vinden van de persoonlijkheid naar Bewustzijn. Rustend in je natuur rijst dan als vanzelf zachte vrede op in je lichaam. Een vrede die als een helende balsem is voor je lichaam en geest die daarin tot ontspanning komen. Het is goed. Het is altijd goed geweest.
In het Boeddhisme wordt wel eens gezegd dat je een splinter nodig hebt om een splinter te verwijderen. Met andere woorden: Je hebt een gedachte/ vraag nodig, die natuurlijk in de grond ook een illusie is, om een andere gedachte te ontmaskeren als zijnde een illusie. Hierbij is het stellen van de juiste vraag, en het met deze vraag leven en mediteren, essentieel.
“The One who starts enquiry, will not finish the enquiry,
but Will Be Finished by The Enquiry”
– Mooji –
Meditatief zelfonderzoek is bedoeld om je ware natuur bloot te leggen. En daarmee ook datgene wat het nog verduistert. Gedachten en gewoontepatronen die de aandacht nog weten te kapen en weten vast te houden in zichzelf. De bekendste vraag die wordt toegepast bij meditatief zelfonderzoek is de vraag: Wie ben ik? Wanneer er antwoorden opkomen die wijzen naar de tastbare wereld van vormen en materie, is de uitnodiging om dit meditatief te onderzoeken. Kan ik een gedachte zijn of een beweging, wanneer ik degene ben die dat waarneemt? Ben ik echt in essentie iets in de wereld van vormen en materie? Vader, moeder, zoon of dochter, dit lichaam, leeftijd, beroep, geslacht, aardig, onaardig enzovoort. Wie is zich bewust van deze rollen? Wie is zich bewust van dit lichaam? Als een rol wegvalt, val ik dan zelf ook weg? Als ik mijn arm verlies, verlies ik dan ook mijzelf? Wat is nooit gegroeid of ontwikkeld gedurende mijn leven? Wie ben ik werkelijk? Deze vragen kunnen je doen belanden in de armen van wie je werkelijk bent. Grenzeloos, vormloos, tijdloos en roerloos. Onvindbaar in de wereld van vormen omdat het niet tastbaar en grijpbaar is.
Je hebt me vast vaker ‘horen vertellen’ over de vragen naar vrijheid. De methode die ik begin 2013 ontdekte en ontwikkelde. Hoewel ik het ontwikkelde voor mijn eigen meditatief zelfonderzoek, begon ik er al vrij snel anderen mensen mee te begeleiden. Deze vorm van meditatief zelfonderzoek heeft inmiddels vele lagen van overtuigingen over mijzelf en het leven blootgelegd. Overtuigingen die onweerlegbaar waar leken, maar oplosten als nevel in zonlicht toen ik ze meditatief onderzocht. Wonderen en het onmogelijke bleek mogelijk wanneer een overtuiging oploste. Er was steeds meer ruimte voor mijn natuurlijk zijn. Hieronder wil ik een voorbeeld beschrijven van een vrouw van achter in de veertig die de Vragen naar Vrijheid onderzocht, zodat je een indruk krijgt wat de vragen aan het licht kunnen brengen en oplossen.
*
Ada wilde de vragen onderzoeken omdat ze continue spanning voelde in haar lichaam. Ze zat continue ‘hoog’ met haar adem en aandacht. Een poging van haar lichaam en geest om grip te hebben op een ongrijpbaar leven. Herkenbaar?
Tijdens het meditatief onderzoek kwam naar voren dat ze geloofde dat het haar opdracht was om andere mensen, met name haar ouders, te helpen. Het was een soort opdracht waaraan ze zich had verbonden voordat ze dit leven begon. Ze was verrast toen dit besef opkwam. Hoewel deze opdracht haar houvast en waardering opleverde, was de last ervan ondragelijk geworden. Haar lichaam deed pijn en haar denken was gevuld met angstige gedachten. Het loslaten van de opdracht was echter nooit een optie geweest omdat ze bang was dat ze dan geen houvast meer zou hebben in het leven. Bovendien was ze bang dat de ander niet zonder haar hulp zou kunnen. Deze twee overtuigingen hielden elkaar en het patroon stevig op hun plek.
Het patroon van anderen helpen, was letterlijk en figuurlijk vanaf haar kindertijd het kader geweest waarin zij zich had bewogen. Voor de denkende geest kan het vreselijk beangstigend zijn om oude patronen los te laten. Dat herken je vast wel. Zelfs al zijn sommige patronen destructief, ze zijn wel vertrouwd en geven een bepaald gevoel van houvast. Het kan voelen als het maken van een vrije val, om een overtuiging los te laten. Zonder de garantie dat het goed komt. Durf ik ja te zeggen?
Ada durfde licht te laten schijnen op de overtuiging dat het haar opdracht was om haar ouders en anderen te helpen. Evenals op de angst en overtuiging dat er vreselijk nare dingen zouden kunnen gebeuren als ze de opdracht zou loslaten. Doordat het licht van Hartgedragen Bewustzijn scheen op de overtuigingen, ontstond er ruimte voor twijfel. Het kon natuurlijk ook zo zijn dat het ‘een opdracht’ was, om de opdracht in dit leven los te laten? Deze twijfel maakte haar duidelijk dat beide zinnen, niets meer dan gedachten waren. Gedachten die je leven kunt inblazen en in stand kunt houden. Of die niet meer zijn dan gedachten om op te komen en weer voorbij te gaan. Gedachten die pas invloed hebben, wanneer je er geloof aan hecht.
Toen ik Ada vroeg of ze de overtuiging nog wilde geloven of dat hij op mocht lossen antwoordde ze bevestigend. Zodra iemand van binnen ja voelt, wanneer ik dit vraag, gebeurt er iets magisch. Het is of de zon doorbreekt in de gezichten en lichamen van de mensen die de vragen naar vrijheid onderzoeken. Vaak vult het lichaam zich met tintelingen. Zo ook bij Ada. Opeens was er ontspanning en ruimte voor het Leven om vrijuit te stromen.
Een aantal weken na het meditatief onderzoek vertelde Ada me dat ze normaal gesproken altijd een knoop in haar buik voelde, wanneer ze de deur uit ging. Na een bezoek aan de winkel, realiseerde ze opeens dat de knoop er niet was geweest. “Ik kwam zonder knoop in mijn buik weer thuis!” Ze voelde meer ruimte om zichzelf te zijn, grenzen te stellen en haar eigen pad te bewandelen. De last, van haar ouders en anderen, die ze al die jaren met zich meegedragen had, was van haar schouders gegleden. Haar schouders konden weer ontspannen en werden zacht.
Een fijne manier om meditatief zelfonderzoek te doen, is om satsang bij te wonen van spiritueel leraren. Dankzij You tube ook mogelijk in je eigen woonkamer. Zo ben ik zelf dol op Adyashanti, Rupert Spira, Mooji, Jeff Foster en Gangaji. Maar ik heb ook veel gehad aan Eckhart Tolle, Brandon Bays en Byron Katie. Hier is een mooi filmpje van Adyashanti. https://youtu.be/3JlmEIHiRHY Een ander bijzonder krachtige yogameditatie die ik je van harte aan kan raden is deze van Rupert Spira: https://www.youtube.com/watch?v=84E1NGMM00s&feature=youtu.be Er zijn er zoveel, zoveel prachtige filmpjes die je allemaal meenemen naar waar je al bent. Hetzelfde en toch nooit meer hetzelfde. 
Ik wens je fijne laatste weken van december toe en dat wat er ook aan de oppervlakte van je leven speelt, je mag rusten in de aanwezigheid van je liefdevolle Zelf.
Liefs,
Linda Rood
