Dit artikel gaat over het geschenk dat falen ons geeft. Ik kan me voorstellen dat je spirituele ego je nu wijselijk vertelt dat er toch niemand is die kan falen. Want wie kan nou falen en in wiens ogen? En hij of zij heeft gelijk. Maar ja, als je heel eerlijk bent … dan heb je vast wel eens het gevoel dat je kunt falen. Al is dat alleen maar je ego. Dat het voorbeeld van mijzelf, wat ik hierna beschrijf, je tot inspiratie en bemoediging mag zijn. Instorten Ik kan me een aantal keren herinneren dat mijn ego zo gekraakt werd door falen dat ‘ik’ het opgaf. Ik gaf in die momenten mijn dromen, hoop en verlangens op. Hoewel het juister is om te zeggen dat het uit mijn handen werd geslagen. Het hele zo zorgvuldig door mij opgebouwde identiteit-zaakje stortte in die momenten gewoon in elkaar. Het vasthouden, betekenis geven en identiteit ontlenen aan dromen en verlangens. Aan hoe ik wilde of hoopte dat de situatie zou zijn. Een van die momenten staat …