Nieuwsbrief

Latest Posts

Nu zijn

Published by Linda Rood

Ik nodig je graag uit om je met deze woorden te laten zakken in dit moment. In je lichaam, precies waar je nu bent terwijl je dit leest. De innerlijke neiging om vooruit te snellen is vast krachtig en zal waarschijnlijk nog vele keren voorbij komen in je leven. Als dat gebeurt, verschijnt ook dat in dit moment. En ook daarmee kun je zijn.

De automatische piloot versus de kracht van zijn

Als je aandacht volautomatisch mee snelt met de innerlijke neiging om vooruit te gaan, dan beland je al snel in je hoofd en in een toekomstvisioen. Hoe dat voelt weet je waarschijnlijk maar al te goed, zelfs bij fijne toekomstbeelden. Wanneer je echter merkt dat dit in jou plaatsvindt ontketen je de magische kracht van zijn. Misschien heb je al zo vaak over de kracht van het nu gehoord dat er automatisch een soort: ‘Ja, ja dat weet ik nu wel’ ontstaat. Maar weten en het (be)leven zijn twee totaal verschillende dingen.

Je hebt hier geen ervaring, geen cursus en geen cv voor nodig

Je hebt niets nodig om nu te zijn. Je hebt er geen ervaring voor nodig (je bent namelijk in wezen altijd nu) en ook als er een krachtige neiging opkomt om na te denken óver dit moment, kun je daar net zo mee zijn als met wat voor ervaring ook. Het mooie aan de kracht van zijn en de kracht van dit moment is namelijk dat het precies goed is zoals het is.

Je ervaring als raam en doorgang

Alles wat je nu nodig hebt vind je in dit moment. Het is zelfs zo dat wijsheid uit boeken, cursussen of Satsangs je tegen kan werken in de overgave aan dit moment. Als het de neiging om over dit moment na te denken versterkt. De neiging om het leven te beheersen en sturen vanuit je hoofd en vanuit overlevingsstrategieën. En als dat gaande is dan klopt ook dat! Ook daarmee kun je zijn. Mocht er nu of straks een ‘Ja, maar’ opkomen als antwoord op de vraag waarmee ik eindig, dan is ook dat een uitnodiging om ermee te zijn. Dan is dat jouw raam, jouw doorgang naar tijdloos zijn. Wanneer je ervoor opent en er doorheen kijkt.

Nu zijn

Wanneer er een innerlijke verschuiving heeft plaatsgebonden naar het werkelijk openbloeien in dit moment,
krijgen tijd, doelen, heling en dromen een geheel andere betekenis.

Er is geen trek- of duwkracht meer vooruit (of achteruit), waardoor de waarde van dit moment zich in zijn volledigheid openvouwt.
Ook wanneer dit moment iets onplezierigs in zich draagt.
Dus zowel bij pijn als fijn.

Dat betekent niet dat er geen dromen of verlangens meer zijn.
Ze hebben alleen geen trek- en duwkracht meer dit moment uit.
Ze worden ten volle ervaren met alles wat er verder nu te ervaren valt.

Een geeuw, irritatie, onrust, warmte, een herinnering, een vreugdevol gevoel, de telefoon, wandelen
en ja, ook het verlangen naar een andere ervaring.

Het gehele perspectief verschuift wanneer wat er nu is waarlijk en in volledigheid aangenomen wordt.
Het hoeft niet anders te zijn, omdat DIT HET IS.

En dit.
En dit.
En dit.

Waarom vooruitsnellen als dit moment alles in zich draagt wat er nodig is?

Liefs,

Linda

Mocht je een begeleide meditatie willen beluisteren die aansluit bij deze tekst dan kan ik je deze van harte aanraden.

Vind je inspiratie in de teksten en meditaties die ik deel en voel je een ja bij het supporten van mijn werk?
Via deze knop kun je eenvoudig een bedrag naar keuze doneren.
Dankjewel!

Ik sprak laatst met een collega over leven vanuit liefde, kijken vanuit liefde, ademen als liefde. Ze vertelde over een afschuwelijke ervaring die ze had meegemaakt. En terwijl ze daarover vertelde merkte ik hoe ik door ogen van angst ging kijken naar het leven. Misschien herken je het thema en de vraag. Hoe kan liefde werkelijk de grond van alles zijn, wanneer je kijkt naar oorlog, naar geweld, naar ziekte en naar de vreselijke dingen die in de wereld plaatsvinden? Ik deelde met haar wat er met me gebeurde en vertelde dat ik even tijd nodig had om hier bij stil te staan, zodat liefde weer op kon lichten. Ze zei me: Deel daarover! Deel over het ‘hoe dan?!’ Hoe doe je dat? Hoe kom je weer in liefde? Volgens mij willen mensen dat lezen!

“Zolang je kijkt door de ogen van angst en afscheiding
zie je een nachtmerrie.
Zodra je kijkt met ogen van liefde
zie je eenheid.”

Angst (afscheiding)

De angst was een dag daarvoor al in me omhoog gekomen toen ik iemand begeleidde met de Vragen naar Vrijheid. De vrouw die ik begeleidde heeft de diagnose kanker gekregen en wilde met het zelfonderzoek door de lading heen kijken die aan de diagnose vastzat. Tijdens de sessie noemde ze een overtuiging die ook in mij lag en terwijl zij heelde, heelde het in mij mee.

De overtuiging luidde iets in de trant van: ‘Vrede is pas compleet wanneer je dit onder alle omstandigheden ervaart. En misschien moet ik dus eerst iets verschrikkelijks ervaren om dat bewezen te zien.’ Beelden kwamen op van Jezus aan het kruis en van Sjams, de leraar van Rumi, die neergestoken werd en daaraan overleed. Jezus en Sjams wisten dat het ging gebeuren en gaven zich eraan over. Bleven een met God, al keken ze er niet naar uit. ‘Zou dat ook van mij gevraagd worden?’ Was de angstige vraag/ overtuiging van zowel degene die ik begeleidde als die van mijzelf. En door ernaar te kijken vanuit het hart vond heling plaats.

Openen voor wat er is

Alles begint en eindigt met openen voor wat er is. Openen voor de is-heid. Wat iets anders is dan wat je denkt dat er is! En in deze zinnen ligt een fundamentele en belangrijke aanwijzing. Wanneer je opent voor wat er is dan vormt deze opening een kanaal waar liefde, wijsheid en licht rechtstreeks doorheen stromen. Je bent bedding voor wat er is. Naast eventuele pijn, oude overtuigingen, oud zeer of een oud patroon, zijn dan ook de intelligentie en liefde van het bestaan voelbaar. Wat kracht, vertrouwen en bemoediging geeft. En wat overgave en het door de overtuigingen heen kijken vergemakkelijkt.

Je handelen komt dan voort uit helderheid en vrede, waardoor liefde zich spiegelt. In plaats van angst, onvrede of andere vormen van verdeeldheid. Met dit spiegelen bedoel ik niet dat een situatie dan niet meer pijnlijk is. Hoewel in veel gevallen de situatie ook op magische wijze met je meedraait.

Overgave

Openen voor wat er is vraagt overgave. En voor onze persoonlijkheid is dat een gruwel. Die juist gelooft en voelt dat het van levensbelang is om je nu niet over te geven. Overgave betekent immers dat je bereid bent om het niet te weten en om de controle los te laten. Terwijl je het gevoel hebt dat je midden in een nachtmerrie zit en juist nu de teugels strak in handen moet nemen.

Alles wat je op dit soort momenten meemaakt reflecteert de nachtmerrie. Sterker nog, het lijkt of de nachtmerrie zich buiten jezelf bevindt en daar ook opgelost moet worden. En overgave vraagt van je om, terwijl de angst en gruwel door je heen spoelen, daarvoor te openen en ermee te zijn. Nogmaals dat is iets anders dan je overgeven aan wat je denkt dat er is! Dat zou de nachtmerrie juist voeden en bekrachtigen. Het gaat om overgave aan wat er werkelijk is; Liefde!

Stoppen met vechten tegen wat je denkt dat er is

Maar hoe open je je voor wat er is wanneer je nog helemaal vastzit in het verhaal waarvan je gelooft en voelt (!) dat het waar is? En waaraan vaak nog oud zeer is verbonden? Want ik schreef immers dat wanneer je je daaraan overgeeft, dat de nachtmerrie alleen maar voedt. Om te openen voor wat er werkelijk is, is het nodig om door het verhaal wat je erover gelooft heen te kijken. Bij het volgende kopje kom ik daar op terug. Want er is nog iets wat mij op deze momenten helpt. En dat is ervan doordrongen zijn dat vechten zinloos is. Je vecht tegen windmolens, zoals Don Quichot. En al je pogingen om de situatie vanuit de persoonlijkheid op te lossen, versterken juist het idee van afscheiding (angst en onveiligheid). Dit te weten kan behulpzaam zijn om uiteindelijk te stoppen met doen en bedding te zijn.

Daarom is het bereiken van een breekpunt soms zo heilzaam. Op deze momenten breekt onze persoonlijkheid. Waardoor het licht van je natuur voluit door je heen kan schijnen. Dwars door de defensie en het verzet heen, waardoor liefde zich opent.

Zelfonderzoek

En wanneer we een dergelijke breekpunt nog niet hebben bereikt (Ai, soms is sterk zijn helemaal niet zo handig ; -) dan reikt zelfonderzoek ons hierbij een welkome hand. Door te onderzoeken wat je gelooft over de situatie, de ander en jezelf en door daarnaar te kijken vanuit je hart kun je overtuigingen en verhalen aan het licht brengen, zodat je er vervolgens doorheen kunt kijken. Belangrijk hierbij is wel dat je erdoorheen kijkt vanuit jouw zijn, en niet vanuit de gedachten (want dan kijk je ernaar vanuit de droom/nachtmerrie). Een handvat wat mij hierbij enorm helpt is het zelfonderzoek ‘Vragen naar Vrijheid‘.

Kijken met ogen van liefde

Dus wat je gelooft over de situatie voedt de nachtmerrie, ofwel het pijnlichaam zoals Eckhart Tolle het noemt. En zodra je door het verhaal heen kijkt en ziet dat het niet waar is, verliest het verhaal zijn overtuigingskracht. Ik ervaar dit als pure magie. Hoe dezelfde kracht in de nachtmerrie het pijnlichaam voedt en afscheiding versterkt. En hoe het tegelijkertijd ook de andere kant op kan werken. En dan synchroniciteit, wijsheid, eenheid en liefde blootlegt wanneer je er vanuit je hart doorheen kijkt. Ik vind het nog steeds onvoorstelbaar hoe een zelfde situatie er opeens geheel anders uitziet, anders aanvoelt, een andere betekenis en uitkomst krijgt wanneer ik door verhalen en overtuigingen heen kijk.

Wanneer het zwaartepunt van je aandacht in het persoonlijke ligt

Wanneer je aandacht nog gemakkelijk op gaat in de wereld van het doen en denken, waaronder ook oud zeer en overlevingspatronen, dan is het belangrijk om regelmatig te aarden en wortelen in je zijns-grond. Zodat je vanuit je zijns-grond kunt zijn met wat er is. Dus om te aarden, je lichaam te voelen en de shift te maken van doen naar zijn wanneer je maar kunt. Dit door de dag heen beoefenen helpt je voor de momenten dat je pijnlichaam actief is, zodat je daar bedding voor kunt zijn. Het gronden in je zijns-natuur doet je ook gronden in je zijns-kwaliteiten van geduld, vertrouwen, aanvaarding en onvoorwaardelijke liefde. Juist deze kwaliteiten zijn zo behulpzaam in pittige momenten. Helemaal onderaan dit artikel kun je er een krachtige en liefdevolle meditatieve talk over vinden.

Je zou dit artikel kunnen samenvatten met deze zin: Openen voor wat er is en doorzien wat je denkt dat er is. De werkelijkheid is liefde, en dat ook daadwerkelijk te realiseren is wat mij betreft het speelterrein van leven op aarde.

Liefs,

Linda Rood

Nb. Ik heb sinds kort een donatieknop op mijn site. Als je het fijn vindt om mijn artikelen te lezen, en je voelt een ja in je hart bij het geven van een donatie, dan kan dat via onderstaande knop.

Doneren

Een begeleide meditatie uit de online winterretraite die ik begin januari samen met Peter gaf – De stilte van het hart.

Opgaande zon, foto van Vinit Pathak, unsplashfotoś

De waarheid heelt de waan

Published by Linda Rood

Er worden veel discussies gevoerd in naam van de waarheid. Of de aarde nu rond of plat is bijvoorbeeld. Voor en tegenstanders komen met allerlei argumenten en bewijzen voor ieders perspectief. Is er dan geen algemene waarheid? In dit artikel deel ik er mijn perspectief over 😉

De absolute waarheid

Er is een waarheid die voor ieder hetzelfde is en dat is de absolute waarheid. Het is een waarheid die je niet kunt verwoorden en die geen vorm heeft. Het is in jou zoals het in mij is en we kunnen het beiden ervaren, zonder dat we het kunnen verwoorden. Er is dus geen uitwisseling in perspectief over mogelijk. Dat wil zeggen, we kunnen het wel beschrijven maar dat is het niet. Dat wijst er slechts naar. Het is de diepere dimensie van zijn, van de is-heid van het leven. Als je de reis ‘ernaar toe’ wilt maken dan kan ik je de meditatieve talks aanraden die ik op YouTube en Spotify deel.

En dan is er ook een tastbare is-heid (werkelijkheid). Hoe deze wordt ervaren is voor ieder uniek en afhankelijk van je perspectief. Daarom wordt het ook wel de relatieve werkelijkheid genoemd. Wanneer je bewustzijn bijvoorbeeld is afgestemd op de eerste tweede dimensies dan neem je heel andere aspecten waar van de is-heid dan wanneer je bewustzijn tot bijvoorbeeld de vijfde dimensie is afgestemd. (Een kat ervaart de werkelijkheid bijvoorbeeld anders dan jij dat doet en een vogel ook weer.)

In lijn met het kloppende hart van het universum

Zodra je iets zegt of schrijft over de werkelijkheid ofwel is-heid dan ben je beland in het domein van de relatieve waarheid, het domein van de ontelbare perspectieven. Toch bestaat er ook in dit domein iets van in lijn zijn met de waarheid, of er tegen in gaan. Wanneer je in lijn bent met de werkelijkheid dan voel je hoe alles klopt. Letterlijk klopt je hart op deze momenten coherent. Je hart klopt als het ware in lijn met het kloppende hart van het universum. Er is een gevoel van innerlijke vrede en vrijheid, van overgave aan, en eenheid met wat, er is. Ik noem dit het ja-gevoel.

Weerstand

En wanneer je niet in lijn bent met de werkelijkheid voel je dat ook. Letterlijk en figuurlijk klopt het niet meer voor je. En is er een dissonant in het grote levenslied hoor- en voelbaar. Het leven voelt op deze momenten stroperig, als ploeteren. Als onveilig en stressvol, en spanning is voelbaar in je lichaam en je geest. Je gaat op deze momenten tegen de levensstroom in waardoor er weerstand en een tegenstroom ontstaat. Ik noem dit een nee-gevoel.

De waarheid heelt de waan

Ooit las ik voor een opleiding familieopstellingen het boek van Franz Ruppert ‘De verborgen boodschap van psychische stoornissen – De waarheid heelt de waan’ en het is me altijd bij gebleven hoe belangrijk het is om de waarheid onder ogen te komen. Omdat zolang deze ontkent, verborgen en onderdrukt wordt, het de neiging heeft om vervormt tot uitdrukking te komen. In de vorm van psychische stoornissen en andere disbalans.

Je kunt daarbij denken aan grote familiegeheimen als moord, abortus, verkrachting, incest en dergelijke. Waarbij, wanneer dit onderdrukt wordt en er niet over wordt gedeeld, zich dit in latere generaties bij familieleden kan vertalen in angststoornissen, schizofrenie of andere psychische stoornissen. Maar ook in het ‘klein’ werkt het op deze manier. Voor heling is het nodig om te openen voor wat er is en te onderzoeken wat je gelooft dat er is. Hiermee doel ik niet op extern onderzoek, hoewel dat ook zijn waarde heeft. Ik doel op zelfonderzoek, op naar binnen kijken. In die zin bestaat er wel degelijk zoiets als ‘de werkelijkheid’, ofwel de is-heid van het leven, waar je tegen in verzet kunt gaan of in mee kan stromen. Blijft hierbij natuurlijk ook rechtop staan dat ieder deze werkelijkheid verschillend ervaart.

Ieders kompas

Het ja- en nee-gevoel is een innerlijk kompas wat ieder heeft en wat aangeeft of iets voor je klopt of niet. Je voelt het in je lichaam in de vorm van innerlijke vrede, vrijheid en ont(spanning). En het leven geeft de check. Als iets (niet) voor je klopt dan zal je dit gespiegeld zien in het leven. Omdat dit de manier is waarop het leven je de mogelijkheid geeft om iets wat niet klopt, alsnog kloppend te maken en te helen. Als wat je gespiegeld ziet onprettig aan je blijft plakken of zich herhaalt dan wijst het ernaar dat je nog iets gelooft wat tegen de werkelijkheid in gaat en waar vaak oud zeer mee verbonden is. Oud zeer wat ooit te intens en overweldigend was om te verwerken en wat gestold raakte. En wat, door er alsnog voor te openen, kan smelten en door kan stromen.

Doordat je opent voor wat er werkelijk is, opent zich ook de diepere dimensie van zijn, de diepere dimensie van de is-heid van het bestaan. Voelbaar in innerlijke kracht, vrede en vertrouwen en zich uitdrukkend in overgave en een samenvallen met wat er is. De onderlinge verbondenheid licht op, het onlosmakelijk heel zijn. Het klopt weer. (De waarheid heelt de waan.)

Dat we in plaats van met elkaar in strijd te gaan over wat waar is, mogen openen voor de oorsprong van onze eigen innerlijke strijd. Zodat onze onderlinge verbondenheid en een-zijn met het hele bestaan oplicht.

Liefs,

Linda

‘Leven is een continue uitdaging om tot verdiepend bewustzijn te komen. Dit kan bereikt worden door overgave aan het leven of anders gezegd door mee te stromen met het bestaan dat zich van moment tot moment ontvouwt. Linda weet dit treffend weer te geven en te illustreren in haar boek Het ja-gevoel. Een ja ook als je ergens nee tegen zegt. Want een nee, tegen misstanden bv. is evenveel waard als ieder ja.

Het boek bevindt zich op het snijvlak van religie, advaita, nondualiteit, zen en therapie. Het boek bevat vele lagen of niveaus wat recht doet aan de gelaagdheid van onze eigen persoonlijkheid en spirituele ontwikkeling.’
– Jan van Rossum, auteur van Je bent niet wat je denkt

Een door mij bewerkte foto van Vincentiu Solomon, Unsplashfoto's

Verwarring over ‘zijn’

Published by Linda Rood

Regelmatig krijg ik vragen waarvan ik vermoed dat die bij meer mensen leven. Zo ook deze vraag. ‘Linda ik ben in de war. Ik begrijp het belang van zijn met wat er is, bedding zijn. Maar hoe doe je dat dan wanneer je bijvoorbeeld ziek bent? Of wanneer je last hebt van trauma? Daar kun je toch niet alleen maar mee zijn en dan verder niets doen? Of moet je daar dan alleen maar mee zijn, en lost dan alles op?’

Bovenstaande vraag heeft te maken met onderstaande ‘oefening’ uit mijn boek van doen naar zijn.

‘Niveau’ verwarring

Ik vind het een prachtige vraag en hoor hem vaker. Wat er gebeurt is dat het zijns-domein geïnterpreteerd wordt vanuit het domein van ‘doen’. Met verwarring alom. Dan wordt het of … of … omdat we in het domein van doen onderscheid maken vanuit dualiteit en tegenstrijdigheid.

Op aarde hebben we als mensen de unieke mogelijkheid om onderscheid te leren maken, zodat we ons bewust worden van grenzen en verscheidenheid. Van ik en van jij. Wanneer we dit onder de knie hebben kan ons bewustzijn zich vervolgens openen voor een ruimere werkelijkheid, het zijns-domein. Die ruimere werkelijkheid omvat ook het domein van dingen doen en van onderscheid maken. Het is niet werkelijk tegenstrijdig zoals ons denken ons dat voorspiegelt. Het zijn als het ware verschillende niveaus waarbij het volgende niveau het voorgaande omvat.

Doen of zijn?

Het is waar dat bedding zijn voor wat er is helend is. Dat heeft te maken met de herkenning van je heel zijn, inclusief van dat wat er door je heen gaat. Ook als dat een intense levensgebeurtenis is. Ik deel ook regelmatig over het openen van je hart voor je innerlijk kind, voor oud zeer en voor pijnpatronen. Mensen horen dit als iets wat je kunt doen om de situatie te veranderen. Helen staat dan gelijk aan ergens vanaf komen of de situatie veranderen. De heling die plaatsvindt door te zijn met wat er is gaat echter over het herkennen wat wezenlijk al zo is.

Doen is niet tegenstrijdig aan zijn

Zoals ik schreef over de verschillende niveaus maakt het een wereld van verschil van waaruit je dit alles hoort, leest en ‘doet’. Wanneer je dit vanuit het filter van het denken en doen hoort dan klinkt het alsof ‘ergens mee zijn’ een methode is die je in kunt zetten als doener om iets te bereiken, heling. Zijn is er echter al. Je kunt niet niet zijn. Zijn is alles. En doen is daar onderdeel van. Dat is inclusief goed voor je lichaam zorgen wanneer je ziek bent. Of een passende therapie volgen wanneer er sprake is van trauma. Dat is niet tegenstrijdig aan zijn.

De doener

Wat behulpzaam kan zijn is om allereerst de doener in jezelf te (h)erkennen. De doener die zo vreselijk zijn best voor je doet. En zoals hij voor alles zijn best doet, zo doet hij ook zijn best om bewust te zijn. Wanneer ik je uitnodig om de shift van doen naar zijn te maken en de doener in jou hoort dit, dan zal die waarschijnlijk proberen om die shift voor jou te maken. Wanneer je dat volgt dan blijft je aandacht gevangen in het domein van dingen doen. Het fijne is dat dit (bewust) zijn niet in de weg staat! Merk eenvoudigweg op dat deze beweging van doen in jou verschijnt. Zodra je aandacht verschuift van opgaan in doen (denken, voelen en ervaren) naar zijn (waarin het denken, voelen en ervaren verschijnt), dan merk je dat het leven niet of … of … is. Maar juist een oneindig, naadloos en … en …

Over-bewust

In het begin zal je misschien merken dat je ondanks dit besef, zijn toch weer probeert te doen. Er sluipt een subtiel je best doen in om bewust te zijn. Dit is de doener in bijvoorbeeld het jasje van de getuige-positie of persoonlijk bewustzijn. En dat is prima, het is een stap richting zijn. Misschien dat de doener deze stap bekritiseerd of afwijst. Weet dat ook dat zich afspeelt in jouw tijdloze en vormloze zijn. De doener wijst zichzelf af, hij is gewend om dat te doen. En jee, wat een pijn kleeft er aan de doener. Hij kan wel een portie liefde en compassie gebruiken.

It’s simply a trick of the mind
to think that you need
to be established in Self.
You are That!

– Papaji

Bedding zijn

Hoe zit het dan met bedding zijn voor wat je ervaart? En dat dat helend is? En dat tekstje hierboven, jemig hoe zit het dan daarmee? Want hoezo a trick of the mind? Kun je dan niets doen om te zijn?!

Het punt is dat je altijd bedding bent voor je ervaringen. Immers, je kunt niet niet zijn. Wanneer je dat echter ook daadwerkelijk bewust bent (opmerkt) vindt er een uitlijning plaats tussen (wat er in) je aandacht (verschijnt) en de bron waaruit die ontspringt; aanwezigheid. Ofwel tussen doen en zijn. ‘The (trick of the) mind’ opmerken, evenals dat waarin het verschijnt, maakt dus wel degelijk een wereld van verschil. Je weet, voelt en ervaart nu dat je niet slechts de doener bent, en dat die tegelijkertijd wel in jou verschijnt. Die realisatie van jezelf is helend, omdat jij heel bent. Je word je bewust van wat ten diepste al zo is en tegelijkertijd dringt deze realisatie door in alle lagen van jouw zijn om te worden belichaamd.

Doen vanuit zijn

Onderdeel van de uitlijning en heling kan zijn dat ingevingen opkomen om op je voeding te letten of naar een natuurgeneeskundig therapeut te gaan. Of therapie te volgen of whatever. En onderdeel van heling kan ook zijn dat je met innerlijke stormen aanwezig bent. Als een moeder die een schreeuwend of huilend kindje op schoot heeft. Daar zit een element van doen in, wat kan plaatsvinden vanuit zijn. Lees en voel je het verschil wanneer dit plaatsvindt vanuit zijn?

Knarsen je hersenen als je dit leest? Of is er een herkennen? Mochten je hersenen knarsen dan geef ik je straks een tip. Iets wat je kunt doen 😉 Want iets doen is dus NIET VERKEERD en is niet tegenstijdig aan zijn. Het lijkt alleen maar tegenstrijdig wanneer je helemaal opgaat in, en kijkt vanuit, doen.

Waaraan herken je het zijns-domein?

Herkenningspunten waaraan je het zijns-domein kunt herkennen zijn overgave, geduld, vertrouwen, onvoorwaardelijke liefde, onschuld en vergeving. Ofwel je zijns-kwaliteiten. Herkenningspunten voor identificatie met de doener zijn: stress, piekeren, proberen te beheersen, zorgen, spanning en conflicten. Wanneer je de doener opmerkt vanuit jouw zijn dan vindt er uitlijning plaats tussen doen en zijn. Je merkt bijvoorbeeld op dat piekeren in jou verschijnt (dat je bedding bent voor piekeren). Dat opmerken an sich heeft niet als doel om van het piekeren af te komen (al zal dit verlangen er vast zijn). Je ervaart juist de heelheid (die er al is), ook in het piekeren. Dát is de heling.

Tip

De tip die ik je graag geef is om ruimte te maken voor zijn, wanneer je maar kunt. En dat zal lange tijd misschien vanuit de doener in jezelf zijn. Dat maakt niet uit, het is immers niet werkelijk gescheiden van zijn. (Het maakt alleen uit voor de doener! Die baalt, die wil meer, die wil zijn (maar dan wel volgens zijn beeld van zijn.)

Maak ruimte om te mediteren, luister bijvoorbeeld naar de meditatieve talks van mij of anderen die rechtstreeks delen vanuit zijn op YouTube of Spotify. Lees hun boeken, zodat je ermee kan resoneren. Zoek de natuur op, waar alleen maar zijn is en waar de is-heid als vanzelf met jou resoneert.

Lieve groet,

Linda

Perspectief

Published by Linda Rood

Grappig, nu ik de titel zo opschrijf zie ik hoe je die op verschillende manieren kunt lezen. Dat dit artikel je perspectief mag bieden.

Oneindig veel perspectieven

Wanneer je op dit thema bezint dan vermoed ik dat je het met me eens bent dat ieder zo zijn eigen perspectief op de werkelijkheid heeft. Zovele mensen, zovele perspectieven. Het bijzondere is dat vrijwel iedereen het hier theoretisch mee eens is tot perspectieven met elkaar lijken te botsen. Tot je ideeën opeens lijnrecht tegenover de ideeën van een ander staan. Het biedt een unieke mogelijkheid om dualiteit te doorzien. Maar daarvoor licht het verschil en de dualiteit wel eerst in zijn volle glorie op. Opeens voel je in je hele wezen: ‘Hij/zij zit(ten) er helemaal naast! Hoe kan hij/ zij het nou zo zien? Dat is NIET WAAR!’

Nee hoor, de ander ziet het gewoon niet goed

Opeens voelt het alsof je bij de uitzondering op de regel bent uitgekomen. Dit keer weet je echt heel zeker dat JIJ DE WAARHEID ZIET en hij/zij niet. En dan wordt het interessant. Hoe ga je daarmee om? Ga je met de ander in discussie? Probeer je diegene over te halen om de situatie anders te bekijken? Ga je overtuigen, in de verdediging of zet je wellicht de aanval in? Of bevries je en trek je je gewond terug? In je hoofd eindeloos herhalend en repeterend wat je had kunnen zeggen en wat je de volgende keer wilt zeggen.

Twee kinderen tegen over elkaar

De kans is vrij groot dat je op een dergelijk moment geraakt bent in kindpijn en dat je de wereld bekijkt vanuit de positie van je innerlijk kind. Je voelt weer wat het kind in jou destijds voelde toen het een vergelijkbare situatie voor het eerst meemaakte. En de kans is groot dat je vanuit deze kindpijn reageert. De dramadriehoek, met de rollen van slachtoffer, dader en aanklager, ligt voor je uitgerold met schuld als bedding. Iemand is verantwoordelijk voor en schuldig aan jouw pijn. Met een beetje pech (of geluk, het is maar hoe je ernaar kijkt 😉 is de ander ook in kindpijn geraakt en staan er twee gewonde kinderen tegen over elkaar, verstrikt in het schuldspel.

Hoe intelligenter, hoe subtieler en geslepener het schuld-/ verantwoordelijkheidsspel gespeeld kan worden. Wellicht heb je niet eens door dat je geraakt bent in pijn en ketst de automatische overlevingspiloot de pijn (en het idee over wat daarvan de oorzaak is) direct richting de ander.

Eenheid in verscheidenheid

Wat je op een dergelijk moment waarschijnlijk graag wilt is dat de ander het met je eens is en je gelijk geeft. Het komt voort uit een diep verlangen naar eenheid, naar samenzijn. Het is zo begrijpelijk dat we bondjes willen sluiten. Om iemand in ons kamp te krijgen. Vaak tegen iets of iemand anders (zijn mening). Bondjes bevestigen echter juist verdeeldheid. Het vormt gewapende en voorwaardelijke vrede. Wij versus zij. Natuurlijk maakt dat uiteindelijk niet gelukkig. We zoeken geluk waar het niet te vinden is en zien het geluk en de eenheid die er al zijn over het hoofd. Gelukkig toont het leven ons nauwkeurig via situaties en relaties waar we dit over het hoofd zien en waar heling mogelijk is, zodat de eenheid die er al is oplicht.

Bondjes lijken een gevoel van eenheid te geven,
een gevoel van samenzijn.
Het gaat echter juist om het herkennen
van de eenheid in verscheidenheid.

– Peter Winteraeken

Bedding zijn

Waar de ander ook voor kiest, jij kunt kiezen voor innerlijke vrede. Voor heling van het gewonde kind, die dat zo nodig heeft. Het gewonde kind heeft alsnog een veilige bedding nodig. Een plek waar het zich veilig, gezien, begrepen en geliefd voelt. En jij bent die bedding en kan dat aan je innerlijk kind bieden. En hoewel dat misschien eenvoudig klinkt, en in essentie ook is, vraagt het op de momenten van uitdaging alles van je. Om er dan bij te blijven, om dan niet verstrikt te raken in de inhoud van het onderwerp en de overlevingspatronen. Terwijl de overlevingspatronen je daar juist met enorm veel kracht toe proberen over te halen. En daar bedding voor te zijn … Bedding voor wat er plaatsvindt; voor wat je voelt, hoort, ziet, ruikt, proeft, denkt, vindt en ervaart. Dat is waar transformatie en heling plaatsvinden.

Liefs,

Linda

Zijn met wat er is of met wat je denkt dat er is?

Published by Linda Rood

De woorden ‘zijn met wat er is’ wekken de indruk dat je aanwezig bent met wat er is. Ik had dan ook niet beseft dat deze woorden ook kunnen worden ingezet als strategie om juist niet te hoeven zijn met wat er is, maar met een idee daarover. En hoe zit dat met zelfonderzoek? Kan ook zelfonderzoek als middel worden ingezet om juist niet te zijn met wat er is?

Liever niet (voelen en) zijn met wat er is

Eigenlijk kun je alles inzetten als poging om niet echt te hoeven voelen (en zijn met) wat er is. Bij de meeste mechanismen ligt dat er dik bovenop terwijl het bij spirituele bypass mechanismen wat lastiger kan zijn om het te herkennen. Het leven laat echter ten alle tijden zien waar we dat doen doordat het leven daar stroperig wordt. De levensstroom stagneert en lijkt op die momenten tegen je te zijn in plaats van voor je. Vaak zie je dan je issue buiten jezelf geprojecteerd bij een ander of in de wereld.

Ben je met wat er is, of met wat je denkt dat er is?

De reden dat ‘zijn met wat er is’ vrij gemakkelijk als strategie kan worden ingezet om bepaalde aspecten van het leven uit de weg te gaan, is omdat je ook heel goed aanwezig kan zijn met wat je denkt dat er is. Als je aanwezig bent met wat je denkt dat er is, dan wordt dat zichtbaar in je levensomstandigheden en hoe je je daarbij voelt.

Je hebt daarom altijd een check in handen, en dat is door het leven als spiegel aan te nemen. Wat zie je gespiegeld in het leven en wat geloof je daarover? Zodra je jouw verhaal hierover helder hebt, kun je er doorheen kijken en kan het oplossen. Maar wanneer wordt dat in de spiegel kijken en toepassen van zelfonderzoek zelf een mechanisme om maar niet te hoeven zijn met wat er is? Want ga je dan iedere keer als je pijnlijke gevoelens voelt zelfonderzoek toepassen? In de hoop met zelfonderzoek de situatie te veranderen naar hoe je wilt dat het is, je verzettende tegen wat er werkelijk is.

Pijnlijke gevoelens of emoties?

Normaal maak ik geen onderscheid tussen gevoelens en emoties, maar voor dit artikel is dat wel handig. Er is namelijk een duidelijk verschil tussen pijnlijke gevoelens, zoals de pijn die je voelt wanneer je keihard je teen ergens tegenaan stoot. En een tegenstroom in de vorm van pijnlijke emoties die aan je blijven kleven. Met gevoelens doel ik op gevoelens die door je heen spoelen en die meteen ook weer oplossen, zonder een residu achter te laten. Er zit geen verhaal aan vast. En met emoties bedoel ik de emoties die door je heen spoelen maar die plakkerig en kleverig zijn. Waar verhalen aan vast zitten en die je gevangen houden in een ervaring van dualiteit en in de dramadriehoek met de rollen van slachtoffer, dader en aanklager.

Ont-haken

Bij gevoelens is zelfonderzoek niet nodig. Je zal daar waarschijnlijk ook geen aandrang toe voelen omdat de gevoelens helder zijn. Bij emoties die kleverig zijn, zal je merken dat je er last van hebt, dat je lijdt. Je gelooft op deze momenten iets over de werkelijkheid wat er niet mee in lijn is. Wat je er ogenschijnlijk van afscheidt. En dat kan doorzien worden en oplossen met zelfonderzoek.

Sluiten

Je voelt het in je lichaam wanneer zelfonderzoek ‘werken aan jezelf’ wordt en wanneer je er een geheime agenda mee hebt. Namelijk de agenda om van dit moment af te willen in plaats van ervoor te openen. Evenals het leven willen controleren en beheersen, in dit geval via zelfonderzoek. Spanning en kramp nemen dan toe door een innerlijk verzet tegen wat er is. Zelfonderzoek wordt dan een methode, zoals er zovele zijn om te sleutelen aan de persoonlijkheid. En hoewel het allerlei fantastische verhalen en ervaringen kan geven, zal er dan geen sprake zijn van zelfbevrijding. Het zal de ogenschijnlijke poort voor het zelf juist verstevigen in plaats van doen oplossen.

Openen

Door te openen voor wat er werkelijk is, open je voor de is-heid van het bestaan. Je komt onder ogen wat er al is. Open voor zowel de verhalen die je hebt over dit moment, als ook open voor de feitelijke gevoelens, sensaties en de diepere dimensie van zijn … Dit openen is een fundamenteel aspect van zelfonderzoek. Je zou jezelf ook openheid kunnen noemen, en het openen voor wat er is zelfonderzoek.

Het gaat daarbij niet om het veranderen van wat er is, al zal je dat vast soms willen. (Ook voor dat verlangen kun je je openen.) Het gaat om het werkelijk zijn met wat er is en het doorzien van wat je denkt dat er is. De bevrijding die dit geeft is niet dat de omstandigheden veranderen, maar dat de vrede en vrijheid die er al zijn in de omstandigheden oplichten.

Jezelf de vrijheid geven om te ontdekken en ervaren

Toch is het waardevol om beide te ervaren. Dus om ook te ervaren hoe het is om zelfonderzoek toe te passen met de (heimelijke) agenda om je situatie te veranderen. Zodat je uit eerste hand ervaring opdoet met hoe dat is, wat er dan gebeurt. En wat wel en niet leidt tot innerlijke vrede en vrijheid. Ik heb mijzelf lang geleden toestemming gegeven om zogenaamd van het pad af te mogen dwalen. Wetende dat ik niet werkelijk van het pad af kan en dat afdwalen ook juist mijn pad vormt. Het is of mijn innerlijk systeem op die manier doordrongen raakt van de waarheid in kieren en scheuren waarvan ik het bestaan niet kende. Maar die toch graag mee willen doen in het hele spel.

Mocht je het fijn vinden om te experimenteren met een eenvoudige versie van het zelfonderzoek wat ik ontwikkelde, Vragen naar Vrijheid, dan kan dat met een mp-3. Je kunt hem hier vinden>>

Liefs,

Linda

Spiritueel ontwaken

Published by Linda Rood

In werkelijkheid vallen we ieder moment naadloos samen met de is-heid van het leven. Ook als onze persoonlijkheid nog tegensputtert en dat niet in de gaten heeft.

GEESTELIJK ONTWAKEN

Het doorzien en oplossen van ‘ik’ in het denken

Wanneer de persoonlijkheid doorzien wordt en oplost blijft het ervaren van de feitelijkheid van wat er is over. Voorbij de verhalen, eenvoudigweg wat er is. Dit wordt ook wel omschreven als een onthechte staat van zijn, neutraal. Je zou het ook geestelijk ontwaken kunnen noemen. Je ziet helder wat ís. Geestelijk ontwaken leidt vaak tot een pad van exclusie. Je gaat zien en ervaren wat je allemaal níet bent, (Ik ben niet dit lichaam, niet deze geest.) zodat de diepere dimensie van zijn oplicht.

HET ONTWAKEN VAN HET HART

Het samenvallen van ‘ik en de ander’ en ’ik en de wereld’

Voor de is-heid maakt het niet uit of verhalen er deel van uitmaken. En als er persoonlijkheid actief is (wat ook maar gewoon een verhaal is en niet de werkelijkheid) dan is dat evenzo wat ís. Even goddelijk en perfect. Dit ervaren vraagt een openbloeien van het hart. Het ontwaken van het hart.

Via het hart kun je jezelf; liefde en wijsheid, in alles en ieder zien. Het hart nodigt uit tot openen in, en voor, wat er is. Het vormt als het ware een brug tussen het pure ongevormde zijn en je lichaam, geest en de wereld. Een brug tussen jou en wat je ervaart. Een brug die wanneer je het passeert naast geestelijke helderheid ook liefde vrijmaakt. Een brug die in werkelijkheid niet bestaat en die je toch kan overgaan. Dit ontwaken van het hart leidt tot een pad van inclusie. Je gaat zien en ervaren wat je allemaal bent. (Naast de diepere dimensie van zijn ook dit lichaam, deze geest, wat je ervaart, meemaakt en ontmoet.)

Één

In dit open-zijn is alles zelf. Een verschil met het geestelijk ontwaken is echter dat ook het voelen volkomen meedanst in de volledigheid. Er is geen afstand, er is nabijheid. Ook voor dat wat niet neutraal voelt. Dat wat hartverscheurend voelt, dierlijk en menselijk. Hechten danst mee, onthechten danst mee, tranen van vreugde en tranen van verdriet. Boosheid, jaloezie, tederheid, weemoed en de hele menselijke mikmak.

OVERGAVE IN HET INSTINCTIEVE

Het oplossen van ‘het ik-gevoel’ in ons lichaam

En dan zijn er onze instincten en onze overlevingspatronen die met dit hele gebeuren van ontwaken voelen dat de hele boel op losse schroeven is komen te staan. ‘ARGHH WTF?!’

Gevoeld wordt hoe alles meedanst in de levensdans, ook dat wat zo zorgvuldig vermeden werd in een poging om ons staande te houden in de wereld. Onze diepste existentiële angsten en onze trauma. Ze zullen zo nu en dan getriggerd en geactiveerd worden. Waaronder onze neiging tot controle willen hebben op wat in werkelijkheid oncontroleerbaar is. Zodat ook dat, in een tempo wat precies aansluit bij wat we aankunnen (mits we het niet forceren), kan ontspannen en helen.

Niets wat hiervoor werkte, werkt hier nog

Niets van wat ons tot de poort van ons zelf bracht kan hier op het niveau van het instinctieve ik- (of niet ik-) gevoel staande blijven. Alles zal afgelegd moeten worden om in het paradijs te ontwaken. Niets wat onze ik-identiteit of onze niet ik- identiteit steunt kan hier nog verlossing geven. (Hoe begrijpelijk het ook is dat het gewonde kind in ons daar wel naar verlangt en het zoekt. Die heeft dan ook begrip en liefde nodig.) Geen boek, heilige tekst, geen methode, leraar of hulpbron biedt hier nog soelaas. Dat wil zeggen, niet als houvast. Wel als inspiratie, bemoediging, om van te leren en een delen in de vreugde van zijn.

Ons overlevingssysteem heeft het nodig om doordrongen te raken van de liefde en wijsheid die in alles besloten liggen. Óók in het overleven, ook in onze verlangens, ook in ons lichaam en in onze geest. Het was nooit werkelijk persoonlijk maar het voelde wel zo. En ons innerlijk systeem heeft tijd nodig om daarvan doordrongen te raken.

Nb. Wat ik hier beschrijf zijn geen stadia die zich keurig achter elkaar ontvouwen. Dit onderscheid is kunstmatig en daardoor onjuist als kader. Het speelt zich door elkaar heen en naast elkaar af. Eigenlijk heb je niets aan wat ik hier beschrijf. De werkelijkheid houdt zich niet aan beschrijvingen. Dat is juist waaraan je voorbij gaat. En toch schreef ik dit artikel. Wellicht dat je er herkenning in vindt. Dat het net iets raakt wat in elkaar klikt.

Liefs,

Linda

Deel van een foto van Vision Webagency, unsplahfoto's

Doorwerking van de Vragen naar Vrijheid

Published by Linda Rood

In dit artikel geef ik antwoord op een vraag die me regelmatig gesteld wordt. Mocht je ook (vergelijkbaar) zelfonderzoek toepassen dan herken je de vraag vast. De vraag luidt: ‘Ik heb de Vragen naar Vrijheid onderzocht en merk dat de overtuiging (of een vergelijkbaar issue) weer langskomt. Heb ik het wel goed gedaan?’

Doorwerking na het zelfonderzoek

Met het zelfonderzoek Vragen naar Vrijheid vindt niet alleen zelfbevrijding plaats maar is er ook sprake van verwerking van oud zeer. De persoonlijkheid wordt op een heel wezenlijke laag doorzien en lost voor een deel op. Het actieve proces van verwerking kan soms tot wel drie weken duren. En al vertel ik dit ieder die ik met het zelfonderzoek begeleid, vrijwel iedereen vergeet het ook weer zodra de doorwerking op gang komt. (Heb ik het wel goed gedaan? Is het wel bevrijdt? Want zo voelt het nu niet meer.) Soms merk je weinig tot niets van de door- en verwerking, en soms kan het best een intens en uitdagende tijd zijn. Iedere doorwerking is uniek. Toch zal ik er globaal iets over uit proberen te leggen.

Drie fasen

De eerste fase van doorwerking van het zelfonderzoek is de onmiddellijke bevrijding en verlichting die plaatsvinden tijdens het zelfonderzoek. Dit voelt weids, ruim en als vrede en vrijheid. Het is heerlijk als de te krappe jas van de persoonlijkheid met zijn overtuigingen is afgelegd en de ruimtelijkheid van je wezenlijke zelf oplicht. De overtuiging is doorzien en hoewel de gedachten erover nog langs kunnen komen, vormen ze geen haakjes meer waaraan de aandacht blijft hangen. In veel gevallen blijft het bij deze fase. Er vindt wel verwerking plaats van oud zeer maar je merkt daar verder weinig van. Er is helderheid, innerlijke vrede en vrijheid. Tot je weer een nieuwe uitnodiging tot verdiepende heling krijgt.

Tweede fase

En soms vindt na een dag of wat opnieuw verkramping plaats en gaat de verwerking en de persoonlijkheid stormen in mensen. Meestal in een milde storm, soms in een pittige storm en in enkele gevallen is het een orkaan. En hoewel dat betekent dat er heling en verwerking plaatsvinden, en er dus iets heel erg goed gaat, voelt het vaak als alles behalve dat het goed gaat. Het voelt alsof de oude overtuiging juist weer waar lijkt, gespiegeld in je levensomstandigheden. ‘Zie je wel, ik kan het echt niet.’, ‘Zie je wel, ik ben het niet waard.’, ‘Zie je wel, ik ben schuldig.’, ‘Zie je wel, ik heb iets verkeerd gedaan.’, ‘Zie je wel, het leven is onveilig.’ De persoonlijkheid stuiptrekt als het ware omdat het voelt dat het is doorzien en vaste grond is verloren.

Erbij zijn als het stormt

Een belangrijk verschil met voor het zelfonderzoek, wat vaak niet opgemerkt wordt, is dat erna je hele systeem met glasheldere duidelijkheid laat merken dat de overtuiging niet waar is en dat heb je ook ervaren. Je hebt gezien en gevoeld dat de overtuiging niet waar is en bent je er nu van bewust wat de overtuigingen, en manieren om je daar staande mee te houden, met je doen. Je weet nu dat je tijdelijk weer een verhaal gelooft.

Al sta je daar voor je gevoel machteloos in. Ofwel; het stormt in je terwijl je daar bewust van bent. Je staat erbij en kijkt ernaar en kunt in feite niets doen aan de storm. De oude manieren om de storm te overleven passen niet meer (deel van de te krappe jas van de persoonlijkheid) en de nieuwe manier wordt nog niet volledig herkent op waarde. (De bedding zijn voor wat zich afspeelt.)

Troebelheid in helder water

Je zou kunnen zeggen dat het spreekwoord ‘een storm in een glas water’ hierop van toepassing is. Waarbij je jezelf kunt vergelijken met sprankelend helder water, waar tijdens de verwerkingsfase troebelheid in ontstaat door vrijgekomen gevoelens, naar ik vermoed lang vastgehouden afvalstoffen en de persoonlijkheid die nog even alles uit de kast haalt om je over te halen om weer op haar te bouwen.

Soms spelen oude (lichamelijke, emotionele, mentale en energetische) klachten tijdelijk weer op. De storm van pijnlijke gedachten, gevoelens en het oude patroon om ermee om te gaan gaat echter vanzelf weer liggen. Soms vrij snel, en soms heeft de verwerking wat langer nodig. Het kan fijn zijn om de overtuigingen opnieuw kort te bevragen, maar forceer het niet. (Dat is immers de persoonlijkheid met zijn te krappe jas.) De verwerking neemt de tijd die nodig is. Royaal water drinken in de dagen na het zelfonderzoek helpt je lichaam te ontgiften. Eigenlijk is het ‘enige’ wat je in deze fase hoeft te ‘doen’, de storm verdragen. Maar vergis je niet in de kracht die daarin schuilgaat.

Derde fase

De derde fase is net als de eerste fase een fase van innerlijke vrede en vrijheid, vaak weerspiegelt in je levensomstandigheden. De situatie die je eerder triggerde lijnt met je uit, vaak op het wonderlijke af. Het onmogelijke blijkt vaak mogelijk. Daar waar het leven tegen je leek te zijn, voel je weer dat het leven voor en door jou stroomt. Je voelt het vertrouwen van een-zijn, van de is-heid van het leven en ontspant daarin. Een periode breekt aan waarin de toegenomen helderheid, innerlijke vrede en vrijheid belichaamd kunnen worden. Tot een situatie je opnieuw triggert en je een uitnodiging krijgt van het leven tot verdiepende heling. Soms krijg je vrij snel weer een uitnodiging en soms heb je wat langer tijd om te genieten van de helderheid en de innerlijke vrede.

Uitzondering

Heel soms, en dan bedoel ik ook echt heel soms, komt het voor dat nog voordat de derde fase aanbreekt je al uitgenodigd wordt tot verdiepende heling. Losgemaakt door dezelfde situatie of een nieuwe. En dat terwijl het nog in je stormt. Het zelfonderzoek heeft oud zeer blootgelegd, overtuigingen zijn doorzien en verwerking vindt plaats. Blijkbaar voelt je innerlijk systeem voldoende ruimte om een dieper liggende overtuiging en oud zeer bloot te leggen die als een splinter ‘onder’ de andere splinter verborgen lag. Zodat ook deze overtuiging evenals het oude zeer wat ermee verbonden is ontmoet kunnen worden in de liefde van jouw zijn.

Terugkerende issues en kern-overtuigingen

Iedere keer dat een overtuiging waar lijkt, zit daarin de mogelijkheid verpakt om oud zeer te verwerken en om op een diepere menselijke laag te voelen wat werkelijkheid is. Ik hoor regelmatig dat mensen het ervaren als falen, wanneer ze opnieuw tegen een thema aanlopen waar ze al zelfonderzoek op hebben toegepast in het verleden. Dat idee van falen is dan precies onderdeel van het verhaal wat doorzien mag worden. Alleen de persoonlijkheid denkt in termen van falen. Jouw zelf, liefde, heeft eindeloos begrip en compassie voor wat zich in jou afspeelt.

Hoewel er overtuigingen zijn die eenmaal doorzien geen overtuigingskracht meer hebben, kan het ook gebeuren dat bepaalde issues en kern-overtuigingen jaren langs blijven komen. Het gaat dan om issues en kern-overtuigingen die verbonden zijn met je levensthema(‘s). Zo komen bij mij de overtuigingen ‘dat ik het niet kan’ en ‘dat ik niet goed genoeg ben’ al jaren zo nu en dan langs om opnieuw doorzien te worden. Dat was ooit verbonden met het thema dat ik mij niet meer thuis voelde in het werk wat ik deed als maatschappelijk werkster en daarmee wilde stoppen. En later was het verbonden met het thema inkomen.

Je levensthema om van te leren

Dat deze overtuigingen terugkeren, betekent niet dat de keren dat ik er doorheen keek niet waar(devol) waren. Het betekent dat ik mijn levensthema op steeds nieuwe terreinen en op diepere lagen doorgrond, doorvoel, heel en ervan leer. Ik leer en leerde onder andere over schuld, over valse verantwoordelijkheid en moetens, over angst en vertrouwen, over zelfwaarde, vrede en vrijheid, over me identificeren met een persoon denken te zijn en over wie ik werkelijk ben.

Dat het een on-going proces is van heling, betekent echter niet dat je nu niet al volledig heel bent. Gewoon met alle verdichtingen, rafels, kieren en scheuren. Het is allemaal hetzelfde bewustzijn wat vorm aanneemt. Dit is een paradox die voor het denken niet te bevatten is. Je bent heel en je menselijkheid kan daar eindeloos verdiepend van doordrongen raken.

Liefs,

Linda

Wat kan ik doen om mijn zelf weer te ervaren?

Published by Linda Rood

Soms stellen mensen me vragen over de aard van bewustzijn en iets waar ze op dat gebied tegenaan lopen. Onlangs kreeg ik twee vragen die overeenkomst met elkaar hebben en die ik graag met je deel. Wellicht geeft het inzicht op je pad van spiritueel ontwaken. De vragen luidde ongeveer zo: Wat kan ik doen om mijn zelf weer te ervaren? Want alles wat ik nu voel is (fysieke of emotionele) pijn.

Ik weet wie ik ben maar ervaar dat niet (meer)

De vragen kwamen van twee mensen die beide uit ervaring ‘weten’ wie ze wezenlijk zijn. Bij de ene persoon is die realisatie wat meer gestabiliseerd dan bij de ander, maar beiden ‘weten’ het. En bij beiden raakte die realisatie overschaduwd doordat er pijn voorschoof. Bij de één oud zeer en een overlevingspatroon en bij de ander schoof er een flinke griep voor.

Harmonie

Het hele punt is dat ons zelf geen vorm, kleur, geur, geluid, smaak of sensatie heeft, zoals ons lichaam dat bijvoorbeeld wel heeft. Het is dan ook niet voelbaar of ervaarbaar zoals gevoelens en sensaties dat zijn. Wanneer je de shift maakt van doen naar zijn dan kun je wel de ruimtelijkheid en de weidsheid van bewustzijn ervaren, wat ‘voelt’ als vrede en vrijheid. Je zou het ook openheid kunnen noemen.

Wat we verlichting noemen is wanneer de binnenkant van bewustzijn, jouw diepste zelf, in lijn en harmonie is met de buitenkant van bewustzijn, de tastbare wereld. En wanneer je dit bewust bent. Wanneer het één is en heel. Dat kan dus ook met ziekte of ongemak zijn. Harmonie verwijst hier dus niet naar iets de tastbare wereld. Wat er ook door je heen gaat, het is vrij en in vrede. Er blijft niets haken en wat er is, is eenvoudigweg wat er is. Je zou ook heel kort door de bocht kunnen zeggen dat verlichting de afwezigheid is van lijden, of van het ego.

Harmoniseren, ofwel uitlijnen

Maar in het proces van verlichting wil ook datgene wat nog niet in harmonie is met ons diepste zelf, daarmee uitlijnen en harmoniseren. Het lijden en het ego ‘willen’ verlicht worden door het licht van ons diepste zelf. En in die momenten, als een oud patroon en oud zeer aan het licht komen, dan is de ruimtelijkheid, vrede en vrijheid van het zelf niet altijd voelbaar. Het is er nog wel, het draagt net als altijd je ervaringen. Alleen voel je dan vooral de intensiteit van de pijn en het ongemak. Om daarmee te zijn is dan de uitnodiging.

Een helingsproces voelt dus niet altijd als vrede en vrijheid. Het voelt vaak rauw, pijnlijk en ongemakkelijk. ‘Zijn met wat er is’ klinkt misschien mooi, de werkelijkheid is weerbarstiger.

Harmoniseren dankzij getriggerd oud zeer

Bij degene bij wie een overlevingspatroon en oud zeer getriggerd waren, was de uitdaging om het patroon en de pijn bewust te verduren. Ze had de onderliggende overtuiging doorzien met de Vragen naar Vrijheid en het oude trauma was bezig te verwerken. En die verwerking was intens, wat soms het geval is na het zelfonderzoek.

Zijn met wat er is

Voor haar was dus de uitnodiging om met de intense gevoelens en het overlevingspatroon te zijn. Daar de bedding voor te zijn. Dat zijn we natuurlijk altijd, maar dat ook daadwerkelijk bewustzijn maakt een wereld van verschil. Om bewust en wakker te zijn terwijl je doet wat je doet, voelt wat je voelt en denkt wat je denkt. Om het oude patroon door je systeem te voelen razen en dat te verdragen. Als je hier bekend mee bent dan weet je hoe intens en pittig dit kan zijn. Hoe je waarschijnlijk het liefst hard gillend weg zou willen rennen. En om dan toch te blijven staan. Eigenlijk is het zo logisch dat we op deze momenten de ruimtelijkheid, vrede en vrijheid van onze bedding van zelf niet ervaren. Immers, dat is vormloos. Wat we ervaren is de intensiteit van de ervaringen. En het is ook logisch dat we door de intensiteit van de gevoelens naar de stille vrede van zijn verlangen.

Weerstand en verzet door verwarring

Wat behulpzaam kan zijn is om te begrijpen wat er plaatsvindt. Om te begrijpen dat een heling- en verlichtingsproces plaatsvindt. En dat er dus niets mis gaat, maar juist heel erg goed! Wat aan het licht komt is verwarring (het geloof in dualiteit en daardoor ook de ervaring van dualiteit). We geloven nog iets wat heel erg waar lijkt, wat angst creëert en wat tot een innerlijk verzet leidt tegen wat we denken dat er is. Het innerlijk verzet is vaak onderdeel van het oude overlevingspatroon. Met spanning, stress, angst, frustratie en dergelijke als gevolg. Bijvoorbeeld doordat we denken dat er iets verkeerd gaat en dat de ervaring niet voorbij zal gaan. Bang dat we meer (of weer) afgescheiden raken in plaats van dat heling plaatsvindt.

Toen deze vrouw haar ervaring deelde in een groepsapp van een verdiepingsgroep waaraan ze deelneemt, kreeg ze een prachtige reactie van een mede-deelnemer. Je kunt de reactie hier lezen, wellicht dat het jou ook bemoediging en een handvat geeft>> Het geeft krachtig, helder en liefdevol weer hoe heling plaats kan vinden en wat daarbij behulpzaam kan zijn.

Harmoniseren dankzij griep

Iets vergelijkbaars kan ook gebeuren bij zoiets als de griep. Alles wat er dan voelbaar is, is de intensiteit van je ziek voelen. Ook dan kan het gebeuren dat de diepere dimensie van zijn, voelbaar als ruimtelijkheid en weidsheid, tijdelijk niet ‘voelbaar’ is. Degene die griep had, was al bekend met, en enigszins gestabiliseerd in, zijn natuur van stille vrede. Hij had alleen het idee en de ervaring dat hij daar als persoon iets voor moest doen. (Mediteren, actief de shift maken van doen naar zijn, zelfonderzoek enz.) En door het ziek zijn had hij daar eenvoudigweg geen energie voor. Alles wat normaal ‘werkte’ om weer harmonie en ruimtelijkheid te ervaren, werkte niet (meer). Wat angst opriep. En dat was ook de bedoeling! Het licht scheen op een subtiele vorm van beheersing en controle van het ego, met lijden (afgescheidenheid) als gevolg.

Overgave doordat er te weinig ego was om grip te houden

Voor hem was de uitdaging om te stoppen met zoeken naar zichzelf. Het zoeken naar zichzelf was een subtiele vorm van ego-beheersing geworden. Want wie zoekt?

Hij werd door het ziek zijn uitgenodigd om de illusie dat het zelf en dat wat daarin verschijnt te doorzien. Kopje onder gaan in het ziek zijn voelde voor hem als onbewust worden. Wat echter kopje onder ging was de persoonlijkheid die dacht dat hij grip had. De doener ging kopje onder. In het zelf! De zoek-beweging was een restant van de persoonlijkheid die bang was om opnieuw (in zichzelf) verdwaald te raken. Bang om opnieuw afgescheiden te raken van de liefde van het zelf. En precies daar vond harmonisatie in plaats.

Door het ziek zijn was er te weinig ego-kracht om gecenterd te blijven in het stille zijn. En tegelijkertijd was het die beweging van centeren die nog een illusie van scheiding aanbracht tussen het stille zijn en de ervaringen die erin verschijnen. Het was precies die scheiding die aan het licht kwam en mocht oplossen.

De golf en de oceaan

Lange tijd worden we ons bewust van ons ‘stille zelf’ via ons ‘kleine zelf’, via ons persoonlijk bewustzijn. Om de bekende vergelijking van de oceaan en golf te gebruiken: via ons golf-zijn worden we ons bewust van ons oceaan-zijn. Of zo lijkt het. De golf (de doener, het kleine zelf) denkt dat het daar invloed op heeft, dat het iets kan doen om bewust te worden van zijn oceaan-zijn. En dat is ook een poos onze ervaring tot we voldoende gestabiliseerd zijn in ons oceaan-zijn. Dan kunnen momenten van ziek zijn, of wanneer een oud patroon ons bij de lurven grijpt, behulpzaam zijn om die dualiteit te doorzien, zodat het oplost. Maar niet doordat we daar ook maar iets in kunnen doen. We merken juist dat niets meer ‘werkt’ omdat ‘degene die werkt’ doorzien wordt en oplost. Het vindt plaats door overgave. (Toevoeging voor de doener: dat is niet iets wat je kunt doen. 😉

Dus wat ‘werkt’?

Normaal gesproken adviseer ik mensen om waar ze kunnen de shift te maken van doen naar zijn. Wanneer je in de rij voor de kassa staat. Wanneer je de trap oploopt, de afwas doet, een wandelingetje maakt, naar de toilet gaat enzovoort. Het maken van deze shift gaat over zelfrealisatie, wat onmiddellijk is. Lange tijd is dit behulpzaam voor het stabiliseren in je stille zijn. En lange tijd zal het waarschijnlijk voelen alsof jij dat als persoon doet. Alsof ‘jij’ kunt afdalen en rusten in je zijns-natuur. Alsof er twee jijen zijn.

Eenmaal min of meer gewend aan jouw stille zijn, komt er een moment dat ook deze illusie aan het licht komt om te worden doorzien. Dat de dualiteit van ‘jij’ en ‘je zijns-natuur’ doorzien wordt en oplost. Ofwel dat er harmonisatie plaatsvindt tussen bewustzijn en dat wat erin verschijnt.

Het ga je goed.

Hartegroet,

Linda

De potentie van een tegenkracht

Published by Linda Rood

Wanneer een (ogenschijnlijke) tegenkracht opkomt dan voelt het vaak alsof het leven je tegenzit. ‘Opeens’ gaat er van alles stuk aan huishoudelijke apparatuur, krijg je nare reacties van mensen of wijzen ze je af, word je ziek, gaat er van alles mis, pakt iets net verkeerd uit enz. Hoewel dit vaak momenten zijn die we het liefste overslaan, zijn dit ook momenten dat diepgaande transformatie mogelijk is.

Tweesprong

Of de tegenkracht nu een kapotte auto is, nare reacties van mensen, een innerlijk destructief patroon, de heersende machten, of de daar weer tegen in opstand komende krachten, het zet je voor een tweesprong. Ga je op deze tegenkracht reageren zoals je dat gewend bent? Of open je voor een nieuwe mogelijkheid?

Wanneer je reageert zoals je dat gewend bent te doen, dan weet je dat er ook meer van hetzelfde zal volgen zoals je dat kent in je leven. Het is hoe de mensheid al eeuwen en eeuwen gewend is om te reageren. (Op enkelingen na.) Maar wat nu als je dit keer iets compleet nieuws uitprobeert?

Namelijk om naar binnen te keren om voorbij de identificatie met lichaam en geest te gaan. Zodat je vanuit de helderheid die daar (in jou!) is naar de situatie kunt kijken en je van daaruit kunt reageren. (Ik zal straks ingaan op hoe je voorbij de identificatie met lichaam en geest kunt gaan.)

Een sprong in het onbekende

Wat je zult merken is dat je bewustzijn zich dan opent en verruimt voor de diepere dimensie van jouw (bewust)zijn, waar je ook de eenheid van het bestaan kunt ervaren. Je voelt, ziet en ervaart dat alles ís. Ook de tegenbeweging. En daarmee weet je ook dat de beweging niet werkelijk tegen jou is maar voor jou. ‘Jou’ is alles en iedereen. Je ervaart de intelligentie en onvoorwaardelijke liefde van het bestaan, dat zich in alles uitdrukt. Dit wordt ook wel zelfrealisatie genoemd. De tegenkracht toont je slechts waar je nog in verzet gaat tegen wat er is, inclusief de diepere dimensie daarvan. Het laat je zien dat je iets over het leven gelooft wat je onvrij maakt, beperkt en afgescheiden doet voelen van het geheel.

Foto van Salman Hossain Saif, unsplashfoto's

Ook na zelfrealisatie kan het nog gebeuren dat je je opnieuw identificeert met je lichaam en geest. Die kans is zelfs vrij groot omdat je innerlijk systeem daartoe is geconditioneerd. De manier waarop het leven je ook dan blijft helpen is door je opnieuw via een tegenkracht te tonen waar je bewustzijn zich nog vernauwt, zodat je dit onder ogen kunt komen en ervoor kunt openen. De ‘tegen’ kracht laat je daarbij nauwkeurig zien waar je nog in verzet gaat tegen wat er is en wat je daarover gelooft. Om de potentie van tegenkrachten te verduidelijken wil ik iets beschrijven over de evolutie van ons bewustzijn.

De evolutie van bewustzijn in de menselijke vorm

Voordat we konden nadenken bestonden er nog geen verhalen over de is-heid van het bestaan, en leefden we in eenheid met alles wat was. Echter zonder dat we ons dat bewust waren. Je ziet dit ook bij baby’s. Het is dankzij het denken dat we ons bewust werden dat er verschillen zijn. Dat er een ik is en een jij. We leerden de verschillen benoemen en gaven het namen. Waarmee de ervaring van dualiteit werd geboren. Daarnaast werden we ons dankzij het denken ook bewust van ruimte, diepte en tijd, waardoor we een relatie konden leggen tussen oorzaak en gevolg; ‘Als ik dit doe, dan gebeurt er dat. Als hij zus doet, gebeurt er dat.’ Het denken zorgde dus voor een enorme sprong in ons bewustzijn, dat daarmee verruimde.

Het geschenk van het denken en dualiteit; zelfreflectie

Het grootste geschenk wat denken en dualiteit ons echter biedt is de mogelijkheid tot zelfreflectie. Dat vereist immers ogenschijnlijke dualiteit, een zelf dat op zichzelf reflecteert. (Ik bedoel hiermee niet het reflecteren op gedachten en gevoelens.) Dankzij deze mogelijkheid die het denken ons biedt kan ons bewustzijn zich van zichzelf bewust worden (zelfrealisatie). Dus zonder de ervaring van dualiteit kan ons bewustzijn zich niet van zichzelf bewust worden in een menselijke vorm. Ook hierbij zie je dus dat een ogenschijnlijk tegengestelde kracht (dualiteit) grote transformatiekracht bezit. Dit is de volgende sprong in ons bewustzijn, dat daarmee verruimt. En waren er eerst nog maar enkelen die deze sprong in bewustzijn maakten, het worden er steeds meer.

Het omdraaien van de aandacht

Om ons bewust te worden van bewustzijn, is het nodig om de aandacht om te draaien. Ik noem dat de shift van doen naar zijn.

“Hoewel die shift radicaal is, en mogelijk nieuw voor je, betekent dat niet dat hij moeilijk is. Jouw zijn is al volledig, heel en geworteld in het tijdloze nu. Daar hoef je dus niets voor te doen, daar kún je niets voor doen. De enige reden dat je je daar misschien niet altijd van bewust bent, is omdat je aandacht vaak opgaat in gedachten, gevoelens en andere ervaringen. Gedachten knippen de werkelijkheid in stukjes, plaatsen die in de tijd en geven ieder stukje een naam en betekenis. Dus wanneer je aandacht daarin opgaat, ervaar je de wereld als lineair, begrensd en tegenstrijdig. Het enige wat dan nodig is, is opmerken dat ‘die wereld’ in jou verschijnt. Dat is de shift die je maakt. Van opgaan in de wereld naar opmerken waarín de wereld verschijnt.“
Uit: ‘van doen naar zijn’, Samsarabooks

Uit; ‘van doen naar zijn’, Samsarabooks
Uit; ‘van doen naar zijn’, Samsarabooks
Uit; ‘van doen naar zijn’, Samsarabooks

De tegenkracht als poort naar liefde

Door op te merken dat je ervaring van de situatie in jouw bewustzijn verschijnt, voel je hoe bewustzijn de hele situatie aanvaart. Bewustzijn kan niet anders, het omvat alles en ís alles. Dat is inclusief eventueel innerlijk verzet tegen de situatie. Inclusief alle gevoelens en gedachten die de situatie oproept en in je losmaakt. En iedere keer wanneer je een tegenkracht/ obstakel op deze manier ontmoet in jezelf en onderzoekt wat je er nog óver gelooft, schijnt het licht van je bewustzijn er doorheen. Op die manier wordt de tegenkracht, welke dat ook is, een poort naar liefde. Een poort naar bewustzijn. Daarmee kunnen de lessen over dualiteit overgaan/ transformeren naar lessen over liefde, waarmee we een nieuwe Era ingaan.

Hieronder vind je een begeleide meditatie die hierbij aansluit. Laat je niet op het verkeerde been zetten door de eenvoud ervan. Want hoewel het in werkelijkheid heel eenvoudig is, is het tegelijkertijd een onmetelijke sprong in bewustzijn.

Liefs,

Linda

Een krachtige, korte meditatieve talk over liefde en over het offeren van de verhalen over onszelf aan onszelf, Liefde.