Werkelijk thuis-zijn, wie verlangt er niet naar? Écht voelen dat je er bent, dat je nergens meer heen hoeft, niets meer hoeft te bereiken. Het besef dat je hier en nu thuis bent ontspant in een diepe uitademing. Ahhhh, ja, ik ben er. Waarlijk thuis-zijn geeft ultieme bevrijding en een diep gevoel van vrede. Maar het betekent ook dat je je radicaal opent voor het moment met alles wat het in zich heeft, mooi én lelijk.

Vorig jaar maart of april deelde ik een tekst op de sociale media waarop zoveel reacties kwamen dat het me deed beseffen dat die bij velen een diepe snaar van herkenning en verlangen raakte. Niels Brummelman, hoofdredacteur van ParaVisie, las de tekst ook en vroeg me of er een artikel in zat. Het resultaat lees je in deze blog en in de ParaVisie editie van februari 2025.

Ik wil graag beginnen met de woorden die ik op de sociale media postte:

‘Ik ga delen wat er in me omgaat. Al voelt dat ook spannend en als het doorsnijden van iets, of als het uittrekken van een jas die niet meer past. En wellicht blijkt dat helemaal niet het geval en is het morgen weer anders.

De levensstroom stroomt bij mij alweer een poos naar binnen. Letterlijk, maar ook figuurlijk stroomt het in thuis-zijn. In de stilte en eenvoud daarvan. Wat dat betreft is mijn leven één doorlopende retraite. De vrede en rust daarvan kan ik niet beschrijven.

En tegelijkertijd voel ik me ‘drifting’. Weet er geen passend Nederlands woord voor. Dat gevoel heeft vooral te maken met dat er oriëntatie is weggevallen. Veel van wat me voorheen bezighield, is uit elkaar gevallen. Zelfs psychologie en spiritualiteit voelen leeg. Zonder betekenis.

Ik geloof er niet meer in. (*) En daarmee valt weer een deel van het oorzaak-en-gevolg-denken uit elkaar. Er is maar één oorzaak en die is ook ieder gevolg. Ik kan alleen maar zijn, nu. Ik kan het nu niet uit. Kon dat ook nooit, maar dat leek wel zo. Jij kunt het nu ook niet uit, al lijkt dat wel zo. En de naaktheid daarvan, de is-heid, ik weet niet goed hoe ik het kan beschrijven… heeft alle verhalen opgenomen. Ook de magische, positieve en hoopvolle verhalen.

Er is een soort desinteresse voor alles wat niet onmiddellijk nu is. En dat is schokkend veel. Ik vermoed dat het ook wel weer zal veranderen. Maar zo is het nu.

(*) Wat niet betekent dat ik het praktische nut en de waarde van heling niet zie. Het zit ‘m in de verhalen. Het is onthutsend hoeveel van ons leven verhaal is. En als dat wegvalt, ook de opbouwende en positieve… daar ben ik nu. En ook dit is weer een verhaal!

Misschien dat ik in raadsels voor je spreek. En misschien herken je er wel iets in.’

Dromen of ontwaken?

Zien, waarlijk zien dat je jezelf niet uit kunt, dat alles dit is… dat bevrijdt. Maar niet van alles wat je als onverlicht en onvrij aan jezelf en de wereld beschouwt. Het bevrijdt je juist van het proberen te ontsnappen daaraan, van het ergens anders proberen te komen dan waar je nu bent. De bevrijding zit hem in vrij zijn waar je bent. En hoewel we in feite niet anders kunnen, realiseren maar weinigen zich dit echt. De aandacht van de meeste mensen is nog helemaal versmolten met het denken en doen, om vanuit het denken en doen het leven zo goed mogelijk te (over)leven, vol pogingen om gelukkig te worden. Velen die spiritualiteit ontdekken proberen aan het geploeter van de doener voorbij te gaan en het te transformeren vanuit het denken en doen, waarmee ze de verhalen van de droom van het leven juist voeden in plaats van ontmaskeren.

Waarlijk thuis-zijn is allesbehalve wat we erover lezen en horen. Er wordt veel onzin over verkocht die we zó graag willen geloven. We willen zo graag een mooiere en succesvollere droom, een liefdevollere, vriendelijkere, veiligere, spirituelere of verlichtere droom.

Maar alle verhalen, echt alle (ook deze), zijn de droom.
Als je dat tot je door laat dringen. Werkelijk…
Alles wat je gelooft en ervaart, is de droom. Ook de verhalen over het uit de droom ontwaken, over hoe je dat kunt doen, over de zoveelste dimensie, over bewustzijnsverruiming, eeuwig leven en al je stokpaardjes…

Voel je al iets van een desillusie doorschemeren?

Mooi. En als je nog niet gestopt bent met lezen, ben je misschien wel bereid om de verhalen op te geven. Op een gegeven moment word je waarschijnlijk zelfs misselijk van de verhalen. Dat helpt om over de rand te kieperen. Als al je pogingen om uit de droom te ontwaken steeds mislukken, als je moegestreden bent en met lege handen staat, ben je wellicht klaar om eruit te ontwaken.

‘Zie’ je een huis of je thuis?

Wanneer het je diepste wens is om radicaal thuis te zijn, dan zit er maar één ding op en dat is om je niet meer blind te staren op de droom die je om je heen ziet en alles wat je daarover gelooft. En dat is nogal radicaal, want alles wat je ziet is de droom. Stel je voor dat de droom en jij als droompersonage gesymboliseerd worden door een huis. Groot, klein, hoog, dun, oud, vervallen of glanzend, het doet er niet toe. Je kunt eindeloos blijven investeren in je huis. Er is de wereld aan cursussen die je kunt volgen om je huis mooier of veiliger te maken. En die zijn waardevol en nodig! Je hebt immers met de droom te maken en het is wijsheid om in je huis te investeren.

Zolang je echter alleen naar het huis blijft kijken, zie je niet je thuis. En om alvast een omweg af te snijden: ook spirituele huizen zijn niet je thuis. Ook niet die met heel mooie namen als ‘nu zijn’, ‘de vijfde dimensie’, ‘engelen’ enzovoort. Radicaal thuis-zijn gaat niet over een beter, verlichter, mooier of spiritueler leven krijgen. Het gaat niet over de vijfde dimensie of over manifesteren en pijnvrij leven. Hoewel dit allemaal wel zijn functie heeft in de droom.

Thuis-zijn gaat over het radicaal doorzien van de droom waarin je vanaf je geboorte bevestigd bent en waaraan je gewend bent geraakt. En het waarlijk doorzien ervan en het beseffen dat jij niet de droom of het droompersonage bent, maakt je vrij. Dat betekent niet dat de droom stopt, het rennen in de ratrace stopt, de droom gaat gewoon door. Je bent er dan echter niet meer in gevangen en toe beperkt. Ik zal kijken of ik dat toe kan lichten.

Poorten van verlichting

In het hindoeïsme en boeddhisme wordt de droom waar ik naar verwijs ‘samsara’ genoemd. De wereld van samsara is een eindeloos cirkelende beweging zoals een rad waarin muizen rennen. Het is een cirkelende beweging van wedergeboorten en herhalingen van zetten waarin we steeds maar voortgaan en waaruit geen ontsnapping mogelijk is vanuit het rad zelf, hoewel we dat als mensen wel proberen en proberen en proberen. Niet alleen leven na leven, maar ook binnen dit leven, dag na dag, uur na uur, minuut na minuut.

Hoewel er geen ontsnapping mogelijk is via het rad zelf, zijn er wel poorten van verlichting die je uit het rad kunnen bevrijden. De bekendste poort is die van het ego. En daar zit meteen al een paradox in die onneembaar is voor het denken, want je weet inmiddels dat alles wat je leest onderdeel van de droom is. Ook iedere beschrijving over het uit de droom geraken en dus ook de beschrijving die ik straks geef. Wanneer je dat dus leest via het denken zoals we dat normaal gesproken doen, blijft de poort muurvast gesloten, terwijl de poort zich moeiteloos en onmiddellijk opent zodra je de woorden leest vanuit je zijn.

De poort van het ego

Vanuit de droom en de egowerkelijkheid beleven we ons leven via het denken en doen. We kijken als het ware door de dia’s van gedachten en gevoelens en zitten dan vast in het rad van samsara, waarbij we steeds maar doorhollen naar het volgende moment, de volgende dia. We beseffen niet dat ons thuis-zijn er nu al is en maken ons zorgen terwijl we de ondragelijke last voelen van de illusie een afgescheiden mens te zijn.

In plaats van het leven te ervaren via het denken en doen, kun je echter ook een shift maken van doen naar zijn: van het opgaan met je aandacht in het denken naar opmerken dat zowel je aandacht als het denken en het doen in jou verschijnen. Nu, merk maar hoe deze woorden in jou verschijnen. De geluiden die je hoort, die verschijnen in jouw bewustzijn. Ga door! Niet door meteen verder te lezen en vooruit te snellen, maar juist door nu rechtstreeks te ervaren hoe alles in jou verschijnt. Neem hier de tijd voor en merk ondertussen op hoe snel je waarschijnlijk weer geneigd bent om op te gaan in het denken en doen. ‘Nu zijn’ is het eenvoudigste wat er is, en tegelijkertijd vraagt het je volledige toewijding.

Als je nu bijvoorbeeld je ogen sluit en opmerkt hoe alle geluiden als het ware door jou heen spoelen als de golven in een oceaan, ervaar je de wereld en jezelf niet via gedachten en gevoelens, maar rechtstreeks vanuit jezelf. Je merkt dat gedachten, gevoelens en ervaringen in jou verschijnen. Jij bent niet meer in het rad, het rad is in jou! Jij bent dat, alles.

Radicale impact

De impact van het openen van de poort van het ego lijkt eenvoudig, is ook eenvoudig. Tegelijkertijd is het ontzagwekkend en alles omverwerpend. Een waarschuwing is hierbij dan ook op z’n plaats, omdat deze shift en de bevrijding die deze geeft je leven op z’n kop kunnen zetten. Onder andere omdat met het doorzien van het ego ook de egomotivatie wegvalt als spil om het rad gaande te houden. Het is bijvoorbeeld niet ongebruikelijk dat mensen hun werk en bezigheden, die ze voorheen heel belangrijk vonden, loslaten om iets totaal anders te gaan doen met hun leven.

En dat is radicaal. Niet alleen qua impact op je dagelijks leven. Maar ook omdat het van je vraagt om blijvend alle illusies en overtuigingen los te laten. Zodra je ‘Ik realiseer het’ of ‘Ik weet het’ bijvoorbeeld gelooft, ga je weer op in het denken en doen en ontglipt de werkelijkheid je. Radicaal thuis-zijn vraagt een blijvende shift naar zijn, een blijvend openen voor dat wat er is en een blijvend doorzien van wat je dénkt dat er is.

Deze blog is als artikel verschenen in de ParaVisie van februari 2025, Tekst: Linda Rood  | Eindredactie: Tanja Timmerman  | Foto van Linda in het magazine en op de homepage van deze site: Mascha van Kempen

Voor meer informatie over de poorten van verlichting kun je hier kijken>>