In ieder van ons zit een energetische doener. Het gevoel en idee van een persoon zijn. Je kunt de doener visualiseren als een gebalde vuist of geopende hand die in onze chakra’s, ons lichaam en onze geest zit. Hoewel geboren vanuit een idee en dus niet werkelijk, heeft hij toch ongelofelijke impact op ons leven. En neemt hij ons leven al op jonge leeftijd over als we geloven dat we hem zijn en dat hij ons helpt overleven.
In ons hoofd
In ons hoofd neemt de doener de vorm aan van diep gewortelde overtuigingen en ingesleten weggetjes in de hersenen van gewoontepatronen; de automatische piloot.
In ons hart
In ons hart vormt de doener muren en een pantser om smelten tegen te gaan. Want als de muren smelten kan hartenpijn gevoeld worden, een gevoel van afwijzing. Onderwijl verlangend naar liefde en er tegelijkertijd zo bang voor. In een poging om alsnog liefde te krijgen leren we om te manipuleren. Door maskers te dragen en rollen te spelen, zoals aardig doen, pleasen ons sterk voor te doen en dergelijke.
In onze onderbuik
En in onze onderbuik … ach onze lieve onderbuik. Daar zit het overleven op een diep niveau geworteld in de angst om pijn te ervaren en te sterven. Wat een oer-beweging van vluchten, vechten of/en verstarren triggert. Continue alert op gevaar, uitvallend, verdedigend of/en verstarrend. Wat een herinneringen aan pijn en pogingen om het te voorkomen liggen er toch in ons opgeslagen.
De verschillende lagen van hoofd, hart en onderbuik zijn met elkaar verbonden en functioneren tezamen als een geheel. We hebben er een dagtaak aan. Aan die doener die zo zijn best doet om ons te helpen om ons staande te houden.
Een gebalde vuist
Je zou de doener ook kunnen omschrijven als kramp (de gebalde vuist). En die kramp heeft het nodig om in iedere laag gezien, doorzien en geliefd te worden, zodat het kan ontspannen. Dat is wat leven op aarde ons als mogelijkheid biedt. Liefde/licht roept je, voel maar in je hart. En ja, dan gaan de pantsers smelten en wordt de pijn voelbaar. Toch is dat vele malen minder erg dan waar we bang voor zijn. Het is juist de angst die ons gevangenhoudt in de doener, in de vuist en in de kramp. Levend in een nachtmerrie en in een illusie van afgescheidenheid.
Liefde en wijsheid
In de pijn is ook de liefde en wijsheid voelbaar van de werkelijkheid voorbij de doener. Een liefde en wijsheid die energetische vleugels hebben en die alles een tinteling van magie geven. Een magie die heelt wat nooit werkelijk gescheiden was.
Ontwaken
Een magie die in het ontspannen van ons hoofd een gevoel van onmetelijke weidsheid en ruimtelijkheid geeft.
In ons hart een gevoel van onlosmakelijke eenheid en verbinding.
En in onze onderbuik/ instincten een gevoel van vertrouwen, overgave en een samenvallen met wat er is.
A bumpy ride
Het openen voor de magie van zijn kan een bumpy ride zijn. En onderweg vallen we soms terug in de doener en wanhopen we. Omdat de nachtmerrie dan weer tijdelijk waarheid lijkt. Het hoort erbij. Wanneer er in jou een innerlijk ja is geboren, het verlangen tot volledig ontwaken, (en als je tot hier leest dan kan het bijna niet anders dan dat dat bij jou het geval is) dan helpt het leven je en brengt het alles op je pad wat nodig is om tot volledig ontwaken te komen. Zowel de juiste hulp, kracht, ingevingen en dergelijke als ook de juiste omstandigheden en weerstand om verder te openen. De nachtmerrie lijkt alleen tijdelijk echt en het leven nodigt je uit om er doorheen te kijken, zodat de pijn die ermee verbonden is verwerkt kan worden.
Het leven helpt je. Je bent het.
Liefs,
Linda
Ik deel artikelen omdat de woorden gedeeld willen worden, ter bemoediging en inspiratie.
Mocht je een ja voelen bij het ondersteunen hiervan in de vorm van een donatie dan kan dat hieronder. Mijn dank!