Lieve lezer,
Jezelf tegenkomen… Nou ik kwam mijzelf behoorlijk tegen de afgelopen maand en dan vooral oude patronen, twijfels, angsten en pijn. Ik had de indruk dat het hele universum samenspande om dit in mij naar boven te halen. Ik zag het niet alleen bij mijzelf gebeuren. Vooral de wat gevoeligere mensen om mij heen leken door vergelijkbare processen te gaan waarbij oude patronen, rode draden, haarscherp zichtbaar werden. Het zijn de uitdagingen die op ons pad komen.
Auw!
Oud zeer en oude patronen kwamen zo hevig in mij naar boven dat ik besloot om even geen belangrijke keuzes te maken en de pijn als het ware uit te zieken. Ik vond dat moeilijk omdat ik er vanuit de patronen juist iets aan wilde doen en ik nogal ongeduldig kan zijn. Ondertussen zorgde de onderliggende pijn en patronen ervoor dat ik aan van alles in mijn leven twijfelde. Het waren bijzondere weken waarin mijn hart me aangaf me volledig over te geven aan de angst, twijfel, pijn en het niet weten wat te doen, zonder daar conclusies aan te verbinden of van daaruit keuzes te maken.
Het zat me mee
De afgelopen jaren was in mij een heel krachtige flow voelbaar, waar ik op kon koersen en aan over kon geven. Als ik die flow volgde dan klopte de situatie en leek het leven mij te overspoelen met de bevestiging dat het ook daadwerkelijk klopte. Het leek soms wel een sprookje zoals de keer dat er een merel door ons huis vloog, over onze hoofden, nadat ik geïnspireerd door onze zoon en dochter, samen met Yvonne Molkenboer en Tanja Timmerman net was begonnen aan het kinderprentenboek over Mees en Konijn. Ik zag het als een bevestiging dat het Leven zijn zegen gaf aan het boek. Dromen kwamen uit. In deze periode waren er natuurlijk wel uitdagingen maar deze duurde meestal relatief kort omdat ik de onderliggende overtuigingen vrij snel doorzag.
Tot de stroom kort na de zomervakantie opeens leek op te drogen en ik afwijzing na afwijzing kreeg. Ik snapte er niets van. Wat wil het leven mij hiermee laten zien? Wat zie ik over het hoofd? Angst die opgerold lag te sluimeren in mijn buik, strekte zich uit en baande zich een weg door mijn lichaam. Het verlamde me en zoals ik eerder al schreef wist ik dat ik vanuit deze situatie geen stappen moest zetten. Ik wist het niet meer, ik wist niet welke kant het leven met me op wilde. Ik voelde geen stroom die ergens naartoe ging. Een week duurt lang wanneer je aan alles twijfelt, wanneer je niet meer weet welke kant uit te gaan. Het hield anderhalve maand aan.
Angst weerspiegelde zich
Wat er gebeurde was dat mijn angst zich in de wereld om mij heen weerspiegelde. Alles leek onder mijn handen uiteen te vallen. Ik wist wel dat het de weerspiegeling van de angst was maar ik voelde me er compleet machteloos in. Ik twijfelde aan alles wat ik de afgelopen jaren had geleerd, de ervaring die ik had opgedaan in het koersen op mijn hart en de wonderen die daaruit tot bloei waren gekomen. ‘Stel nu dat ik er niet op kan vertrouwen? Dat het leven me nu laat zien dat ik in een sprookje geloofde?’
Tegelijkertijd was het rustig en vredig in mijn hart en hoewel angst me influisterde daar toch zeker niet te blijven, er moest immers nu echt iets gebeuren!, was dat toch de meest veilige plek om te verblijven. Wanneer je naar mijn situatie keek vanuit de materiële tastbare wereld dan leek het ontzettend stom dat ik geen stap zette. Onverantwoord misschien zelfs. Anderhalve maand voelde ik geen stroom en was mijn verblijfplaats ‘het niet te weten’ terwijl dingen uiteen bleven vallen om mij heen. Het voelde niet als fijn spiritueel ontwaakt ‘niet weten’, het voelde als compleet donker niet weten. Wat natuurlijk hetzelfde is maar wat de angst volledig inkleurde. Het was gewoon geen hand voor ogen zien. Zo nu en dan onderzocht ik ‘de Vragen naar Vrijheid’. De noodzaak om een stap te zetten in de tastbare wereld werd onontkoombaar maar mijn hart was daarin volkomen duidelijk. ‘Geen stap zetten!’ Pfff.
Als het leven mij een nee geeft,
dan weet ik dat ik iets kan leren.
Als het leven mij nee op nee geeft,
dan weet ik dat de les belangrijk is.
Volg je een stroming of je eigen stroom?
Tot op een middag het kwartje viel. Eerder had ik die week uit pure wanhoop een helderziende geraadpleegd. Ze bevestigde wat ik in mijn hart wel wist maar waar angst als een zwarte sluier voor lag. Na dit gesprek ontstond er langzamerhand helderheid tot het kwartje helemaal viel. En doordat de situatie me had opengebroken en ik me daaraan had overgegeven, kon ik aannemen wat het leven me gaf. Opeens was het glashelder. Naast dat het leven me opnieuw had leren loslaten (bevrijdend!) besefte ik me dat ik de maanden ervoor langzamerhand was afgeweken van mijn spoor. En dat was blijkbaar niet de bedoeling. Om me dat duidelijk te maken gaf het leven me een tegenstroom, zodat ik terug kon keren naar mijn eigen spoor, mijn unieke pad.
Hoewel het zijspoor heel veel gelijkenissen vertoonde met mijn oorspronkelijke pad, was het tegelijkertijd wezenlijk anders. Het zijspoor draagt de naam ‘- isme’. Boeddhisme, Non-dualisme, Soefisme en alle andere spirituele stromingen die er zijn. Veel van die stromingen lijken op mijn stroom en ze komen ook allemaal bij dezelfde liefde, hetzelfde licht, uit. En hoewel de verschillen vooral over het vertalen van de werkelijkheid gaan, is het voor mij blijkbaar toch belangrijk om bij mijn eigen taal te blijven. Omdat ik de neiging heb om andermans taal, in dit geval non-duale taal, als waarheid te gaan zien.
Zodra dat gebeurde zette het zich in mijn hoofd vast en werd het lastig om vrij te blijven, de werkelijkheid zelf te onderzoeken, ontdekken en realiseren. Dat zegt niets over non-dualiteit of welke stroming dan ook! En ik wil hiermee ook niet suggereren dat het niet mogelijk is om je eigen stroom te volgen en tegelijkertijd deel te zijn van een stroming. Het zegt iets over hoe ik ermee omging. En hoewel ik ervan geniet om me te laten inspireren door andere bronnen is het voor mij belangrijk om alle ideeën over de werkelijkheid los te laten om zo mijn eigen unieke stroom te kunnen volgen.
Ik denk dat het neer komt op de vergelijking die in de zen wordt gemaakt wanneer ze zeggen: als je Boeddha tegenkomt, dood hem. ‘Zen Master Lin Chi spoke thus: ‘If you meet the Buddha, kill the Buddha. If you meet a Patriarch, kill the Patriarch. (Dae Kwang. ‘Kill the Buddha’) Waarmee bedoeld wordt dat het belangrijk is om wat iemand ook zegt of schrijft, hoe verlicht diegene ook is, je het voor jezelf onderzoekt. En ik wil graag benadrukken dat bij welke groep je eventueel ook hoort, wanneer je het pad van je hart volgt dan is het belangrijk om daar op te koersen. En dat is zeker niet altijd een gemakkelijk pad.
Wie leeft?
Vanaf het moment dat het kwartje viel, draaide alles om. Ik denk dat in een kwartier tijd de hele energie omdraaide. Ik heb dit vaker meegemaakt en blijf me erover verwonderen hoe dat werkt. Het onmogelijke blijkt mogelijk en wonderen vinden plaats. Het leven maakte me duidelijk dat ik weer op het juiste spoor zat. De mooiste realisatie was opnieuw de ervaring dat ‘ik’ hiervoor niets had kunnen doen. Het was overgave geweest, geduld, vertrouwen in de wijsheid van mijn hart en het me openen voor hulp wat ervoor had gezorgd dat de antwoorden en oplossing zowel door mij heen als via mijn omgeving naar mij toe konden komen.
Ik vond het grappig dat juist door de ideeën over bijvoorbeeld non-dualiteit los te laten, ik opnieuw uitkwam bij dezelfde realisatie als waar non-dualiteit in geworteld is. Namelijk dat er geen ‘ik’ is die de touwtjes in handen heeft. Ik voelde hoe God, het Leven, Christus-bewustzijn, Boeddha-natuur zichzelf leeft en ontvouwt. De ‘ik’ in mij was juist vertwijfeld geweest, angstig, in de war en af en toe wanhopig. Die had liefde en begrip nodig gehad om uiteindelijk opnieuw op te lossen in het inzicht dat het in werkelijkheid niet echt was.
Waar wortel je in?
Waarom deel ik mijn verhaal van de afgelopen anderhalve maand? Omdat ik weet dat ik niet de enige ben die uitdagingen tegenkomt. Omdat ik weet dat wanneer je het pad van je hart volgt, dit moed van je vraagt en dat het soms een flinke uitdaging is om erop te koersen. Juist omdat je in ‘de oude wereld’ geen bevestiging meer kunt vinden voor jouw pad en de keuzes die je vanuit je hart maakt. Sterker nog, wanneer je daar bevestiging zoekt dan zal je waarschijnlijk juist aan jezelf gaan twijfelen, wanhopen en de moed verliezen. De oude wereld bevestigt immers de oude pijn en patronen in jezelf en zal je proberen te verleiden daar naar terug te keren. En als dat niet werkt zal het angst inzetten, zijn laatste troef.
Door je hart te volgen verlaat je de gebaande paden. Je laat ‘de oude wereld’ achter je en stemt af en bouwt aan ‘een nieuwe wereld’. Dit bouwen vindt compleet anders plaats dan wat we gewend zijn vanuit de oude wereld. Het bouwen begint namelijk van binnen, in het begin ogenschijnlijk onzichtbaar.
Het echte werk vindt in ons plaats en van daaruit volgen moeiteloos de stappen in de buitenwereld. Want hoewel het lijkt alsof uitdagingen in de buitenwereld liggen, liggen ze in werkelijkheid in jou. Je zult merken dat als ‘jij’ verandert, alles in en om je heen mee verandert. Dit vraagt om te wortelen in zijn met zijn kwaliteiten als: vertrouwen, overgave, ‘niet doen’ en geduld. Het vraagt ook inzicht; de moed en het verlangen om de waarheid die het leven je toont onder ogen te komen. Daarvoor is het nodig om door de ogenschijnlijke werkelijkheid zoals je denkt dat die is heen te leren kijken, de werkelijkheid zoals je die geleerd hebt te zien. Meditatief onderzoek is hier een handvat voor zoals The Work van Byron Katie, het meditatief onderzoek met de Vragen naar Vrijheid wat ik ontwikkelde of het mooie werk van Hans Laurentius: Eerste hulp bij onvolwassenheid.
Alle liefs,
Linda