Lieve lezer,
Er zal altijd wat aan jou, je geliefden, je omgeving en de wereld te verbeteren zijn. En het is ook mooi, fijn en vervullend als je potentieel zich ontvouwt en je je licht kunt delen. Maar het mechanisme van ontwikkeling is ook een van de grootste valkuilen op het spirituele pad van verlichting. Verlichting zelf verwordt vaak tot doel, als verbeterpunt. Waarmee het ten dienste komt van ego, in het domein van de eeuwige en eindeloze strijd tussen de tegenpolen. Je kunt het in je lichaam voelen wanneer je aandacht en energie hierin ronddoolt. Je kunt het gelukkig ook voelen wanneer je aandacht landt, ontspant en aardt in de werkelijkheid die hieraan ten grondslag ligt.
Toestaan om te landen in wat er echt is
Hoe zou het voor je zijn wanneer je werkelijk toe zou laten in je ervaring dat je al volmaakt onvolmaakt bent?
Hoe zou het voor je zijn wanneer je in je ervaring toestaat dat datgene wat je anders wilt hebben aan jezelf, je huis, je geliefden, de wereld, dat dit allemaal nu precies is zoals het ‘moet’ zijn? Want dit is wat er is. En hierin ligt de grootste gift van het aardse bestaan gelegen.
Jezus spreekt over het paradijs op aarde. Hij vertelt dat dit niet in het wereldse leven te vinden is en er ook nooit gevonden kan worden, in de duale wereld. Tegelijkertijd legde hij ook uit dat het paradijs er al wel degelijk is. Het is niet ver weg, in de hemel. Het is ook hier, midden in ons onvolmaakte leven. Je vind het alleen niet wanneer je ernaar zoekt in de tastbare wereld. Zowel het leven van Jezus als Boeddha (Als Eckhart Tolle, Byron Katie, Jeff Foster en zo velen) laten zien dat het mogelijk is te ontwaken in het paradijs (dat er al is!) Daarvoor hoefde geen van hun eerst volmaakt en perfect te worden. Integendeel. Ze doorzagen dat het juist dit streven is dat hen gevangen hield in de duale wereld van tegenpolen.
Alles
Scheten, zweten, angsten, boosheid, irritant gedrag, ziekte… het hoort er gewoon allemaal bij. Verlichting heeft niets met perfectie of volmaaktheid te maken. Of met heldhaftigheid, goedheid of altruïsme. Het is de hele werkelijkheid zoals die nu is.
Het is juist het mechanisme van uit dit moment gaan met de aandacht, het verzetten en niet willen dat het is zoals het is, wat de vrede van zijn verhult. Maar enkel verhult! Het is en blijft er al die tijd, wachtend tot je ervoor opent, het ziet, ervaart en vooral leeft.
Iedere keer dat ik verhalen ga geloven dat ik niet goed genoeg zou zijn zoals ik ben, verlaat ik de werkelijkheid. Een werkelijkheid die heel duidelijk is. Ik kan me soms als een heks gedragen, heb regelmatig een ochtendhumeur, ben voor van alles en nog wat bang… Nou ja je snapt de boodschap wel. Ik ben net als jij niet volmaakt. Vermoed ik in ieder geval. 😉 Wat gebeurt er wanneer ik negatief gekleurde verhalen daarover ga geloven? Dan gedraag ik me als een heks en ga ik me daar ook nog eens beroerd over voelen. Waardoor de kans vrij groot is dat ik me als een nog grotere heks ga gedragen en in een kringetje terecht kom. Het hele punt is dat wat er is, niet persoonlijk is. En dat zodra ik geloof dat dat wel zo is, alles loodzwaar en nauwelijks te dragen wordt. Dan wordt het weer ploeteren en overleven. Nou ik vermoed dat je daar je portie wel van hebt gehad. Ik wel in iedere geval.
De werkelijkheid die schuil gaat achter de tastbare wereld
Dus het paradijs is er al. Maar waar dan? Want als je alleen naar de tastbare wereld kijkt, dan zie je naast schoonheid, moois en ‘het goede’ ook lelijkheid en ‘het kwade’. Wanneer je aandacht volledig opgaat in de tastbare wereld is dat het. Het is een heen en weer pingpongen in een leven in tijd en ruimte tussen prettig en onprettig. Terwijl al die tijd wie je werkelijk bent onveranderlijk aanwezig is, ongebonden aan tijd, ruimte of tegenstellingen. Hoewel jouw Zelf niet iets is wat je kunt vastpakken of ervaren als zijnde iets, kun je er wel in afdalen met je aandacht. En wanneer je ontspant in deze onbegrensde natuur van zuivere aanwezigheid, verandert er iets in je ervaring en inzicht. Het is helder dat de tegenstellingen volledig zijn, zonder begrenzingen. Het is duidelijk dat er niet een ik is of een jij. Niet werkelijk, pas wanneer je erover nadenkt en om te gebruiken voor praktische doeleinden. Kijkend vanuit onze natuur is het duidelijk dat als er geen ik is, dat de doener die we altijd dachten te zijn dus ook niet werkelijk bestaat. Alles, werkelijk alles rijst op in en als je natuur. Niet alleen gedachten, ook de impuls om iets wel of niet te gaan doen. En ook de geluiden die je hoort, ook dat wat je als ‘buiten jezelf’ beschouwt komt op in diezelfde ondeelbare natuur. Dit inzicht bevrijdt. Het bevrijd je van een niet bestaande ik met al zijn zorgen, schaamte, schuld, piekeren, zijn best doen en vooral grip proberen te houden op een ongrijpbare wereld. En hoewel het verhaal gaat dat het je in een klap kan bevrijden is het mijn ervaring dat het je in een verdiepend proces bevrijdt. Het leven zal je steeds, iedere seconde, uitnodigen om de vrede van je hart te ontdekken.
Liefs,
Linda