Beste lezer,
Of je nu wel of niets hebt met spiritueel ontwaken en verlichting, de meeste mensen zijn het er over eens dat het voor bewust leven nodig is om te zijn met wat (er) is. Je hoort, ziet en leest het overal. Mij verbaast en verwondert het me iedere keer weer hoe immens krachtig het is om werkelijk aanwezig te zijn in dit moment. En hoe eigenlijk alle spirituele lessen hierop terug te voeren zijn.
Het natuurlijke getij
Vertrouwen in je natuur is ook vertrouwen in het natuurlijk getij van het leven dat door je heen spoelt. Ook dat is Bewustzijn/ Brahman/ God. De ups en downs, geboorte en dood. Het kan een uitdaging zijn om dit getij niet persoonlijk te maken en om de verhalen erover niet te geloven. Je herkent vast wel dat een periode van creativiteit vaak zijn oorsprong vindt in een periode van nietsheid. En dat een bruisende periode weer plaatsmaakt voor een saaie periode waarin weinig lijkt te gebeuren. Wij als mensen kunnen niet altijd de diepere betekenis van deze bewegingen, van dat wat er is, zien. Dat kan ons angstig maken, want stel dat het dit keer niet ‘goed’ komt of beter wordt? Hoe meer we leven vanuit ons hart, hoe meer vertrouwen in Bewustzijn groeit en we erin ontspannen.
Jouw roerloze, stille en onverstoorbare aanwezigheid
De liefde en het vertrouwen die je natuur vormen, zijn in hun aard moeiteloos. Het is en het biedt ruimte aan alles wat erin verschijnt. Daarin ontspannen opent je en doordrenkt je lichaam en geest zodat ook je handelen vanuit deze moeiteloosheid ontstaat. Je lichaam is dan als het ware een ontvangst- en vertaalstation voor jouw kloppend hart en het kloppend hart van het universum. Wanneer de aandacht echter nog grotendeels opgaat in de persoonlijkheid, zoals bij de meeste mensen het geval is, dan vraagt het afdalen en verblijven in je natuur wel degelijk moeite. Het vraagt namelijk van je om de uitgaande beweging van het weg van jezelf (willen) gaan niet meer volautomatisch te volgen. En ook al is die uitgaande beweging er eentje van ploeteren en uiteindelijk niet fijn, toch kan het in eerste instantie flink wat kracht vragen om te blijven waar je bent. Het vraagt van je om je conditioneringen, gebaseerd op diepe angsten, onder ogen te komen en daarmee te zijn. Dus om, ook wanneer instinctieve reacties in je opkomen en die in je gillen: ‘Ga weg! Weg hier vandaan! Weg, weg, weg hier!’, te blijven waar je bent en met deze gillende beweging te zijn.
Onder ogen komen wat er is
De mensen die ik ken die ook het pad bewandelen van trouw zijn aan hun hart, en de weg naar binnen, hebben ieder zo hun eigen manier gevonden om te zijn met wat er is. Ze zijn vaak als glasheldere spiegels, zonder dat ze daar iets voor doen. Ik heb gemerkt dat alleen al hun aanwezigheid me helpt om zelf ook meer aanwezig te zijn (met wat er is).
Het klinkt prachtig ‘zijn met wat is’. Toch weet ik van deze mensen en ook uit eigen ervaring dat openen voor wat is, niet altijd eenvoudig is. Vooral wanneer er pijnlijke of onprettige gevoelens zijn en een instinctieve reactie om erbij weg te gaan opkomt. Ik merkte laatst dat subtiele spanning zich in mijn lichaam opbouwde. Ik had geen idee wat er aan de hand was. Tot ik met een vriendin aan de telefoon sprak, ik vertelde over de spanning en ze me vroeg of ik er al ruimte voor had gemaakt? Ehhhh… jeetje. Opeens werd ik me bewust dat ik de strijd was aangegaan met de spanning en dat ik het niet had willen aanvaarden. Wat kan er een strijd aan vooraf gaan, om uiteindelijk te zijn met wat er is! Uiteindelijk merk je dat de spanning niet eens meer torenhoog hoeft te zijn, om toch al te storen. Zelfs de meest subtiele vorm van spanning, door een verzet tegen wat is, is op den duur onverdraaglijk pijnlijk en stuwt je op die manier naar overgave. Je wordt als het ware steeds fijngevoeliger voor verstoringen, zodat je opmerkt wanneer de situatie voor jou niet meer klopt.
In je stille natuur blijven terwijl een storm door je heen raast
Erbij blijven door de inhoud van gillende, fluisterende, smekende of dreigende gedachten niet meer volautomatisch te geloven.
Erbij blijven als je lichaam opeens een eigen taal lijkt te spreken en zich nogal heftig uitdrukt met trillen, hartkloppingen, zweten of pijn.
Erbij blijven zonder dat je weet wat de uitkomst zal zijn omdat het niet om een uitkomst gaat, maar om er nu volledig zijn. Iedere bedachte uitkomst ligt immers niet in dit moment. Het is de uitgaande beweging naar een verbeelde toekomst of een herinnerd verleden. Maar dat brengt je niet naar je hart, naar liefde. Alleen openen in dit moment, zijn met wat is, brengt je in je hart.
Liefde
Zodra je opent voor wat is kun je opmerken dat wat is, niet hetzelfde is als wat je denkt dat het is. Het opent je voor wat er werkelijk is en schijnt haarscherp op alle verhalen die je daarover bent gaan geloven en die je weerspiegelt ziet. Zodat ze doorzien kunnen worden en kunnen oplossen. Dit doorzien vindt echter niet plaats vanuit het denken maar vanuit en in je hart. Waar ieder verhaal volkomen aanvaard is. En waar het ook volkomen helder is dat ieder verhaal geboren is uit liefde. Weliswaar vervormde en vaak schadelijke liefde, als we het volautomatisch geloven en volgen, maar desondanks liefde. En alleen in liefde kan het verhaal en de erbij horende gevoelens weer ontspannen en oplossen. Toen de vriendin, waar ik zojuist over schreef, me vroeg of ik ruimte had gemaakt voor de spanning en ik de spanning daardoor echt voelde wist ik ook waar het uit voort was gekomen. Zonder dat ik erover na hoefde te denken. Liefde stroomde naar de spanning en naar de verhalen eronder. Echt zijn, opent je voor wat is. Het is als een poort naar je roerloze en stille aanwezigheid waarin het getij van je leven als een heldere bron opwelt.
Vrij en onbegrensd
Zijn met wat er is, is een uitnodiging om af te dalen in dit moment. Zonder houvast. En wat is het fijn om de verhalen te doorzien als je bedenkt dat zoveel verhalen zijn gebaseerd op angst!
Ieder verhaal dat oplost, omdat we aankomen en verblijven in wat (nu) is, maakt ruimte voor liefde. De buitenste rand van bewustzijn, de tastbare wereld, valt naadloos samen met de binnenste rand van bewustzijn, roerloze en onvoorwaardelijke aanwezigheid. En hoewel daar allerlei ervaringen doorheen spoelen, merk je dat het nu gemakkelijker is voor gedachten, gevoelens en ervaringen die resoneren met onvoorwaardelijke liefde om op te rijzen. Grenzen stellen, je hart volgen en goed zorgen voor jezelf (en je omgeving) zijn hier een natuurlijk uitvloeisel van. En tegelijkertijd zul je merken dat, hoewel wonderen en ervaringen die resoneren met je hart toenemen, het natuurlijke getij gewoon door je heen blijft spoelen. En iedere keer opnieuw wordt je uitgenodigd daarmee te zijn zonder je er in te verliezen, ermee te identificeren of tegen te verzetten. Zodat wat er werkelijk is zich voor je opent.
Mocht je het fijn vinden om een begeleide meditatie te beluisteren die hierbij aansluit dan kun je die hier vinden. (Het is de tweede meditatie van woensdag 18-01-2017.)
Warme groet,
Linda Rood