Beste lezer,
Je hebt me vast wel eens horen vertellen over moeiteloos zijn. Ik krijg regelmatig mailtjes van lezers van het boek Het ja-gevoel waarin ze me vertellen over de uitdagingen die op hun pad zijn gekomen sinds ze hun ja-gevoel zijn gaan volgen. Om nog maar niet te spreken over de uitdagingen waar we als wereld mee te maken hebben, wat natuurlijk ook op je pad komt. Dat voelt lang niet altijd moeiteloos, dus hoe zit dat met dat moeiteloos zijn?!
De rivier
Ik wil in dit artikel een vergelijking maken tussen je leven en een rivier. De levensstroom aan ervaringen die door jou heen vloeit (de rivier), stroomt als je hem vrij laat van nature naar zelfrealisatie (de zee). Vanuit allerlei overlevingsinstincten en overtuigingen hebben we ons echter aangeleerd om de rivier aan ervaringen te beïnvloeden in de hoop veilig en gelukkig te zijn. Dit beïnvloeden van de levensstroom voelt als hard werken, ploeteren en je best doen. In dat domein is wat je ook doet, nooit goed genoeg. Om terug te komen op de vergelijking met de rivier:
We werpen dammen op of pulken aan stenen die op de bodem van de rivier liggen waardoor het water niet meer zijn natuurlijke stroom kan volgen en waardoor het water steeds troebel is. Wanneer we in een overlevingsmodus zitten, dan is dit gewoon de wereld zoals zij is. We zijn niet anders gewend. Maar wanneer je hebt ervaren wie je werkelijk bent dan schuurt iedere poging om vanuit een persoonlijkheid te leven die moet ploeteren ondragelijk. Het klopt niet meer.
Loslaten wat nooit vast was
En dus begin je stenen die je in de rivier hebt geworpen, of die er in zijn geworpen, met andere ogen te bekijken. Je merkt hoe fijn het is om bewust te zijn dat de rivier moeiteloos zichzelf is en precies stroomt zoals het stromen moet. Een rust, overgave en vertrouwen ontluiken in je. Tegelijkertijd is het zo dat wanneer je stopt met het trekken en duwen aan de rotsblokken het water helder wordt. En hoewel dit goed nieuws is, betekent het ook dat je de rotsblokken nu kunt zien liggen, wat in het begin confronterend kan zijn. Opeens zie je de blokkades, overtuigingen en overlevingsstrategieën die de levensstroom belemmeren en inperken. Het onder ogen komen hiervan kan alles behalve moeiteloos voelen. Het kan pijn doen en oude angsten losmaken. Moeiteloos zijn, betekent dan ook niet dat de rivier niet meer kolkend en ruig kan zijn, als dat is wat er is. Het betekent wel dat je loslaat wat in werkelijkheid nooit vast was. Je ontspant in de stille bedding van bewustzijn, waardoor je hele leven stroomt. En door te ontspannen in bewustzijn, rust je rechtstreeks in de rijke voedingsbodem voor heling en ontplooiing van je potentieel.
De rivierbedding
De enige manier waarop de rivier moeiteloos zichzelf kan zijn en zelf obstakels kan bevrijden is als je de rivier zijn gang laat gaan en je de persoonlijkheid met zijn ge-bemoei doorziet. Dus als er uitdagingen in je leven zijn, kun je dat zien als uitnodiging om een shift in perspectief te maken van opgaan met de aandacht in het water van de rivier (alles wat je in je leven meemaakt) naar zijn bedding (bewustzijn). Hierin rusten is rusten in je natuur van onvoorwaardelijke liefde. Dat alleen al heelt wat nog verdeeld is. Vanuit deze bedding van helder bewustzijn kun je vervolgens onderzoeken wat je nog gelooft over het obstakel, zodat je dit kunt doorzien en zodat er weer helderheid ontstaat. Je merkt dat zodra je een situatie doorziet de levensstroom weer vrijuit kan stromen. De ongezonde overtuigingen kunnen niet meer tussen het voedende zonlicht en de zaden van je potentieel in staan. Waardoor de zaden zich in de meest gunstige omstandigheden bevinden om tot ontkieming te komen.
Niet doen
De grootste uitdaging en uitnodiging daarbij is om je over geven aan ‘niet doen‘. Juist wanneer je hele lijf en geest je hard gillend aansporen om wel wat te gaan doen. Om af te dalen in de bron van de continue veranderende stroom van leven en ontvankelijk te zijn voor impulsen die daaruit ontspringen. Het is dan gemakkelijker om te voelen welke impulsen gezond zijn voor je en welke niet, omdat wanneer je rust in ‘niet doen’, je niet meer meteen volautomatisch identificeert met impulsen, gedachten, gevoelens en gewoonten die opkomen. Bovendien zul je merken dat vanuit een staat van niet doen er impulsen ontspringen die in overeenstemming zijn met de natuurlijke stroom van leven.
Tot bloei komen
Er gebeurt iets bijzonders wanneer je je overgeeft aan ‘niet doen’ en aan de levensstroom. Want ondanks uitdagingen die op je pad blijven komen (als vormen van genade om je verder te openen voor de liefde die je in wezen bent) groeit een gevoel van dat je leven klopt, van vertrouwen en overgave. De verhalen die mensen me vertellen over hoe het hun vergaat nadat ze het boek Het ja-gevoel hebben gelezen en hun hart zijn gaan volgen, zijn wat dat betreft bijzonder inspirerend. Mooie boeken, mensen en ontwikkelingen komen precies op het juiste moment in hun levens en er zijn al zoveel mooie initiatieven ontstaan! Zoveel mooie, verschillende en kleurrijke bloemen zijn geopend en ieder geeft met zijn eigen kleur vorm aan de nieuwe wereld.
Ik wens je toenemende overgave toe aan je natuur van moeiteloos zijn. Ook en juist in tijden dat er uitdagingen in je leven zijn.
Warme groet,
Linda Rood