Beste lezer,

Overgave, overgave, overgave…
Realiseren dat ik niets werkelijk weet,
en dit opnieuw realiseren en opnieuw…
Loslaten, los laten.
Vertrouwen, vertrouwen, vertrouwen…

Omdat alle andere wegen alleen maar naar pijn leiden.

– Linda Rood

Je kunt tijd waarin je niet iets hoeft te doen gebruiken om er te zijn. Zonder richting, zonder te weten. Vrij van moeite, vrij van iets bereiken. Eenvoudig er nu zijn.
In deze momenten kun je de ervaring opdoen dat het veilig is om je over te geven en laten smelten in het Leven. Het leven wordt vloeiend. Je kan de ervaring opdoen dat het Leven prima voor zichzelf kan zorgen met oneindig meer intelligentie en wijsheid dan het denken meent te bezitten. Op het juiste moment komen de juiste ingevingen en er openbaren zich precies de juiste omstandigheden om de volgende stap te zetten. Wanneer het denken in je hoofd als een vuist is, in kramp omdat het denkt dat het de touwtjes van het leven in handen moet houden, kan het Leven nauwelijks heilzame ingevingen in je doen opkomen. Er is dan geen ruimte voor frisse, nieuwe ideeën of handelingen. Je volgt dan de bekende paden van meer van hetzelfde, omdat dat nu eenmaal is hoe het denken functioneert. Het denken is als een dienaar die de illusie heeft Koning te zijn. Maar hoe fijn is het als de dienaar mag stoppen met op zijn tenen lopen en steeds maar zo zijn best te doen om je gelukkig te maken en daarin te falen? Er is maar 1 Koning en dat is het Leven wat door je heen beweegt zoals het door het hele universum beweegt. Daaraan overgeven…

Geef je zorgen, je vragen en problemen aan het Leven en bid/ vraag dat het er zorg voor draagt. Besef, weet, vertrouw dat het er zorg voor draagt. Het heeft altijd zorg voor jou gedragen en wacht op je tot je oude, pijnlijke patronen en herinneringen loslaat en je opent voor Liefde. Dat is niet gemakkelijk voor ons. We zijn zo geconditioneerd om het moeilijk te maken in de hoop dat we daarmee pijn kunnen vermijden. Is dat ooit echt gelukt? Het lijkt meestal veiliger om de touwtjes van controle stevig in handen te houden. Het geeft een illusie van houvast. Maar er is geen houvast. En je hieraan overgeven is bevrijdend. Vrijheid is precies de ervaring van geen houvast hebben.

Hoe meer je je laat glijden in er eenvoudig zijn, hoe meer je versmelt met de mystieke kracht van het universum. Hoe? Door te zijn met wat er is, zonder er een verhaal over te maken waarmee je jezelf in tweeën zou verdelen. Of door een verhaal wat mogelijk opkomt er te laten zijn, zonder er geloof aan te hechten. Verdriet, angst, boosheid, verveling, vreugde, geluk, genot, een merel die zijn lied zingt, de geur van vers brood, de kinderen die ruzie maken met elkaar. Afdalend in je lichaam en op te merken wie ervaart. Wie ziet, hoort, ruikt, proeft, denkt en voelt? Waar komen alle zintuiglijke ervaringen in op? Ik vind het Engelse woord hiervoor zo mooi. ‘Being’. Er klinkt zowel de stilte van zijn in door als de beweging van het menselijk leven wat erin verschijnt.

Dat kan soms kaal lijken. Leeg. Zonder drama. Maar als je erin glijdt ontvouwt zich een wonder. Leven! In alle kleurschakeringen, geuren en geluiden. Niet in de hand te houden, het is je alweer ontglipt zodra het verschijnt. Alleen rechtstreeks te leven. En alleen als je het denken er weer bij betrekt door de gedachten te geloven, ontstaan er problemen en zorgen. Dus is de uitnodiging om steeds weer te ontspannen in het niet weten.

Ik wens je verdiepend vertrouwen en overgave.

Liefs,

Linda

Leef vanuit je hart.
Laat je hoofd maar ontspannen.
Je zult merken dat het leven,
je dan meeneemt jezelf in.
Waar vrede op je wacht.

– Linda Rood