Author: Linda Rood

Foto van Guillermo Ferla, unsplashfoto's

De kracht van illusies

Nadat ik de afgelopen weken verschillende keren de vraag kreeg over wat nou precies illusies zijn en wat de relatie is tussen illusies en lijden, voelde ik vandaag een vonk om er een artikel over te schrijven. Ik beschrijf het uiteraard vanuit mijn ervaring en beschouwing. Wat is waar? Je hebt me vast wel eens horen vertellen of beschrijven dat alles, alles, alles gemaakt is van bewustzijn. Van niet iets, van ons vormloze zijn. Deze realisatie kan de wereld zoals je die kende op de kop zetten wanneer je het bewust wordt. Want opeens blijkt alles waarvan je dacht dat het waar was; dat er een wereld is met mensen waarin bewustzijn huist, omgekeerd te zijn. Namelijk dat er bewustzijn is waarin, en waar als, de tastbare wereld verschijnt. Opeens blijkt wat zo tastbaar leek, weids, ruim en onmetelijk te zijn. Vanuit deze non-duale realisatie wordt wel eens gezegd dat de tastbare wereld een droom is, een illusie. Ik ben het daar niet helemaal mee eens, ik zal het toelichten. Via een pad van exclusie …

Afbeelding van vrouw die haar hand voor de zon vouwt

Het pad van de mysticus

Er is een tastbare wereld van details en complexiteit ; een enorme gelaagdheid van het bestaan wat zich tot in het oneindige uitstrekt naar alle zijden. Een universum aan mogelijkheden, vormen, dimensies en trillingen die tegelijkertijd ten alle tijden en waar dan ook rusten in de roerloze eenvoud en stilheid van het bestaan. Dit mysterie ervarenderwijs doorgronden en belichamen is in mijn ogen de weg van de mysticus. Het mysterie ontvouwt zich Het mystieke pad sluit niets uit. Je bent er altijd helemaal, precies zoals je nu bent. Er valt in die zin niets te bereiken en je bent altijd thuis. En tegelijkertijd kent het mystieke pad een eindeloze verdieping en verruiming juist omdat zowel de tastbare wereld als dat waaruit het bestaat, ons vormloze zelf, geen begin of einde kennen. Het grote mysterie dat ben jij, en de enige manier om het te ontdekken is door jezelf te ont-dekken. Door alle lagen die je aanziet voor jezelf te doorzien en te ervaren dat alles, alles, alles van jou is gemaakt. Dit ontdekken zet op …

Vergeetmeniet

Wie manifesteert?

Het blijft een boeiend thema, de wet van aantrekking. Ik krijg er regelmatig vragen over, zie er van alles over voorbij komen op de sociale media en heb er wel eens een dag-training over gegeven die ik de sleutel tot geluk noemde. De paradox van de wet van aantrekking is dat het meestal het ego is die er gebruik van wil maken. En omdat het ego dat doet vanuit een gevoel van tekort, vormt dat ook meteen het eerste obstakel in de stromende rivier van overvloed. Wat mij betreft is dan ook een belangrijke vraag om te stellen wie het is die wil manifesteren? Verhalen van tekort Dit wordt geen artikel waaruit je tips kunt halen om beter te worden in manifesteren. Ik zeg dat maar meteen, zodat je dit artikel weg kunt leggen als dat wel is wat je wilt. Mijn interesse in de wet van aantrekking ligt in dat het je haarscherp spiegelt wat je (onbewust) gelooft over jezelf en het leven. We trekken immers aan wat we diep van binnen geloven wat …

Foto: Alexandru Zdrobau, unsplashfotos

Door de mand vallen

Dit artikel gaat over het geschenk dat falen ons geeft. Ik kan me voorstellen dat je spirituele ego je nu wijselijk vertelt dat er toch niemand is die kan falen. Want wie kan nou falen en in wiens ogen? En hij of zij heeft gelijk. Maar ja, als je heel eerlijk bent … dan heb je vast wel eens het gevoel dat je kunt falen. Al is dat alleen maar je ego. Dat het voorbeeld van mijzelf, wat ik hierna beschrijf, je tot inspiratie en bemoediging mag zijn. Instorten Ik kan me een aantal keren herinneren dat mijn ego zo gekraakt werd door falen dat ‘ik’ het opgaf. Ik gaf in die momenten mijn dromen, hoop en verlangens op. Hoewel het juister is om te zeggen dat het uit mijn handen werd geslagen. Het hele zo zorgvuldig door mij opgebouwde identiteit-zaakje stortte in die momenten gewoon in elkaar. Het vasthouden, betekenis geven en identiteit ontlenen aan dromen en verlangens. Aan hoe ik wilde of hoopte dat de situatie zou zijn. Een van die momenten staat …

Foto van Guillermo Ferla, unsplashfoto's

Licht in de duisternis

Ik kan me voorstellen dat je na twee jaar leven met een pandemie, met maatregelen, beperkingen en lock downs wel een licht in de duisternis kunt gebruiken. Dat licht werpt Pluto. Deze dwergplaneet, ook wel de planeet van de evolutie van de ziel genoemd, schoof in 2008 in het teken Steenbok (de komst van Pluto in Steenbok manifesteerde zich direct in de bankencrisis), waar het nog tot november 2024 in staat. Dan schuift Pluto definitief het Waterman teken in, het teken van de nieuwe tijd. (Pluto komt al eerder even in Waterman van eind maart tot eind juni 2023 en van eind januari tot begin september 2024 en dan definitief in november 2024.) Steenbok, waar Pluto nu nog in staat, gaat onder andere over maatschappelijk leiderschap, over structuur, wetten, regels en voorschriften. De laatste graden van Pluto in Steenbok zijn aangebroken, wat de dictatorsgraden worden genoemd. Met de factoren macht en onmacht van Pluto, in Steenbok (leiderschap) wordt wel duidelijk waar de afgelopen jaren de nadruk lag en nu in de dictatorsgraden helemaal. De laatste …

Afbeelding van vogelt in de lucht

De zachte vrede van zijn

Je leven zoals zich dat nu ontvouwt,ja precies nu …Als je daar voor een moment geen lijden aan toevoegt …Dus geen verhaal dat het anders zou moeten zijn dan het is.Dat jij en je leven anders zouden moeten zijn dan het is … In dit moment, nu … Voel je hoe je dan landt?In je lichaam, precies waar je nu bent …In jezelf … De ademhaling,het kloppen van je hart,temperatuur …geluiden,deze woorden … Vrede …Tot de verhalen weer terugkeren … Om ook daarmee te zijn …Zodat vrede uitbreidt en ook het lijden doordrenkt en verlicht.

Afbeelding bomen in de nazomer

genade

Wat is onze neiging om problemen, dualiteit, conflicten en polarisatie buiten onszelf te willen oplossen toch krachtig. Het probleem lijkt ‘daar’ te liggen. Of je daar nu in de buitenwereld waarneemt of als eigenschap of kant van jezelf, in beide gevallen schat ik de kans vrij groot in dat je het op wilt lossen door eraan te sleutelen in de tastbare wereld. Te sleutelen aan je lichaam, gedrag, de ander of de situatie. Onderwijl meespelend in het spel van schuld en schaamte. En het is zo logisch, dat is wat we geleerd hebben en waar we ons mee hebben leren identificeren. Met ons lichaam, wat zich bevindt in de wereld. Daar ligt ons gevoel van zelf. Dus zal daar de oplossing van dualiteit en conflicten ook wel liggen. Je bent geluk En zo kunnen we ons leven lang bezig zijn om vrede en geluk (liefde) buiten onszelf te zoeken. Om steeds iets na te jagen wat ons almaar weer ontglipt. Tot we ervan doordrongen raken dat het niet zo werkt. Geluk vind je NIET buiten …

Foto van Carsten Stalljohann.

Het geschenk

Meestal associëren we een geschenk met iets prettigs, als in dat we iets leuks krijgen. Terwijl het leven ons ook pijnlijke ervaringen geeft waar geschenken in verpakt blijken te zitten. Een ontslag, burn-out, iemand die het grondig met je oneens is, maatregelen die je de buik doen omdraaien. Hoewel we die ervaringen misschien het liefst zouden willen overslaan omdat ze pijnlijk zijn, bieden ze ook een kans tot een dieper zelfinzicht, zelfbevrijding en heling. Het is zelfs zo dat zonder dit soort uitdagingen, onze diepste wonden verborgen kunnen blijven liggen. Dus voor heling is het onmisbaar. En ik weet niet hoe dat voor jou is, maar voor mij is het grootste geschenk heling van mijn diepste wonden en innerlijke vrede en vrijheid. Het geschenk van verdeeldheid Ik vind het bijzonder om mee te maken dat de beperkende maatregelen, die tot zoveel maatschappelijke verdeeldheid leiden, door steeds meer mensen aangenomen wordt als geschenk. Juist door de pijn die de verdeeldheid doet en die zelfs gezinnen, vriendschappen, klasgenoten, collega’s en geliefden verscheurd. Het is gewoonweg niet meer …

Vrede, https://unsplash.com/@rhindaxu

Onvoorwaardelijke liefde in de praktijk

Jaren geleden fietste ik door de natuur op weg naar een afspraak met vriendinnen. Ik weet nog dat ik ergens verdriet over had. Opeens voelde ik Gods aanwezigheid (Zelf/ Bron/ Leven/ Liefde) en hoe het me helemaal liefhad. Het verdriet werd opgenomen in Liefde en mijn hart opende zich. Ik voelde hoe aanwezigheid in alle delen van mij wilde schijnen, ook in dat wat ik verafschuwde en afwees in mijzelf. Het wilde mij weer heel en éénmaken. Het was vervullend, en op dat moment wist ik dat ik de rest van mijn leven wilde weiden aan het belichamen van deze aanwezigheid. Liefde wil ons liefhebben. Liefde wil jou liefhebben. Helemaal. Ook dat wat je nog afwijst in jezelf of veroordeelt. Ook dat wat je in anderen veroordeelt en waar je moeite mee hebt. En hoewel de werkelijkheid (dat we liefde zijn, één-zijn) lange tijd ontkent, verdraaid en onderdrukt kan worden, kan het niet ontlopen worden. Omdat het ís. Er is alleen maar Zelf De essentie is dat je helemaal goed bent zoals je bent. Nu. …

Afbeelding van Hoornse meer

Gelukkig zijn terwijl de wereld in brand staat?

Hoe kun je nou gelukkig en in vrede zijn terwijl er mensen zijn die lijden? Terwijl dieren, natuur en mensen onderdrukt, misleid, gemarteld of vermoord worden? Terwijl je geliefden, familie of naasten zich misschien wel ongelukkig voelen, ziek zijn of stervende? Terwijl er vele gebieden over de hele wereld in brand staan? Egoïstisch? In vrede en gelukkig zijn kan vanuit het ego bekeken egoïstisch lijken. Vooral wanneer je in vrede bent te midden van een pijnlijke situatie, bijvoorbeeld waarin sprake is van verlies, machtsmisbruik of onrecht. Voor de duidelijkheid, dat betekent niet dat je toestemt of instemt met de situatie. Of dat je niets doet om de situatie te veranderen. Het betekent ook niet dat je onaanraakbaar bent, geen boosheid meer voelt en dergelijke. In vrede zijn betekent dat je in vrede ontmoet wat er op dat moment is. Zonder daar beperkende verhalen over te maken, daar vervolgens aan vast te houden en erin te investeren. En dat vraagt om iedere keer, al is het duizend keer op een dag, dat wat vrede verstoort onder …