Nieuwsbrief

Alléén

Lieve lezer,

Je overgeven aan de werkelijkheid is best spannend. Want hoewel we allemaal ten diepste weten met ons hoofd dat we geen grip hebben op de werkelijkheid, is het toch heel anders wanneer je dit ervaart. We weten immers allemaal wat voor rampspoed ons zou kunnen overkomen. Het overkomt sommigen van ons ook op dit moment. We zijn allemaal sterfelijk en wanneer we daarmee geconfronteerd worden kan dat onze wereld op zijn kop zetten en afschuwelijk pijn doen. Hmmm, ik vermoed dat je nu zou kunnen afhaken met lezen. Toch wil ik dit schrijven. Want het is precies de angst voor deze rampspoed en voor verlies, die ons kan aanzetten om ons af te sluiten voor de werkelijkheid. Terwijl daar ook onze bevrijding ligt.

Alléén
De vergankelijkheid van het leven kan je doen voelen dat je alleen bent. Want je weet dat je alles in de tastbare wereld ooit zal verliezen. Dat kan een gevoel van alleen zijn doen oplichten. Alles kan immers van je afgenomen worden. Alles? Wanneer je in het alleen zijn afdaalt, zonder de ideeën erover, blijf Jij over. Om dan te merken dat je alléén bent. Alles wat je voelt, ruikt, ziet, hoort en proeft ben jij. En hier smelt alléén samen met liefde. 

Wanneer je weet wie je bent,
ben je op een bepaalde manier alleen.
Je weet dat geluk en vervulling niet meer ‘daar’ te vinden zijn.
Omdat daar niet bestaat.
Er is alleen nog dit ondeelbare alléén zijn

Geen vervulling meer ‘daar’
We hebben als persoon geen invloed op hoe ons leven zich ontvouwt, omdat er helemaal geen persoon bestaat. Dat denken we alleen maar. Ik kom hier straks nog op terug want ik kan me voorstellen dat het denken nu steigert. 😉 En hoewel het mijn ervaring is dat hartgedragen wensen zich neigen te manifesteren en ook dat er wonderen mogelijk zijn, betekent dat niet dat we als persoon invloed hebben op het leven. Er is geen persoon die met hartgedragen wensen iets beinvloedt zodat een wens wellicht uitkomt. Er is leven dat zichzelf leeft en als onderdeel daarvan kunnen hartgedragen wensen zijn die oprijzen en tot ontplooiing komen. En dat is voor het denken best raar. Sowieso voor het denken vanuit een persoonlijkheid bekeken. Want die bestaat zo’n beetje bij de gratie van het idee dat hij grip of geen grip heeft op het leven.

Geen persoon?
Maar hoe kun je nou geen persoon zijn? Ik kan me voorstellen dat het denken hier helemaal niets mee kan. Want hiermee betreed je een gebied waar woorden en gedachten alleen maar de plank mis kunnen slaan. Dit gaat over waar je focus van identificatie ligt. Of het zwaartepunt van je aandacht. Ligt deze bij je lichaam en geest? Of in je tijdloze natuur van zijn? Dat maakt nogal een verschil in hoe je het leven ervaart. Uiteindelijk zal van je gevraagd worden om iedere identificatie op te geven, ook die met het absolute perspectief. Maar daar wil ik in een ander artikel nog eens op terugkomen. Als tijdelijke tussenstap, kan ik je van harte aanraden om je focus van identificatie te verschuiven van je lichaam en geest, naar je grenzeloze zijn.

Niet doen is opmerken
dat doen in en als jou verschijnt.

Het leven ontvouwt zich volgens zijn eigen wetten en hoewel je dat leven bent, ben je er ook onderdeel van. Wat zin kan geven, hoop, vertrouwen en vervulling is dat, wat er ook in je leven plaatsvindt, je ten alle tijde kunt ervaren dat je heel en volledig bent. Ook wanneer je lichaam gaat haperen. Ook wanneer je zelfbeeld aan gruzelementen gaat. Ook wanneer je overspoelt raakt door oud zeer. Dat wat plaatsvindt is een golf van veranderende energie, een ontstaan en uiteenvallen van vorm en de stof waar het van is gemaakt, dat ben jij!

Iets kan pijn doen of niet leuk zijn.
Maar zonder verhaal eromheen gebreid, kan het je niet ongelukkig maken.

Wat een vrede, wat een vrijheid wanneer je het verhaal over de pijn,
over het niet leuke, niet meer hoeft te geloven!

Het is de vrede, vrijheid, het geluk waar je van bent gemaakt.
Het is in jou, zoals het in mij is.
Ieder moment toegankelijk.

En wanneer er een dikke poort voor lijkt te staan,
dan is de uitnodiging om te onderzoeken waar die poort van is gemaakt.
Om uiteindelijk te ontdekken dat het van hetzelfde is gemaakt
als waar jij van bent gemaakt.

Het idee van een persoon denken te zijn toevertrouwen aan het Leven
Het is fijn en bevrijdend om het idee van een persoon te zijn toe te vertrouwen aan de oneindige intelligentie van het Leven. Om dit ik-idee door het leven te laten verteren. Zodat het leven je bevrijdt van de loden last van ‘de doener’ en zodat het een proces van innerlijke heling kan versnellen welke zich uitstrekt tot ver voorbij het persoonlijke. Daar hoef en kun ‘jij’ echter niet iets voor doen, want het is die ‘jij’ die juist steeds meer doorzien word. Je mag eerder juist leren te ontdoen. Steeds diepgaander zien dat het ik die je dacht te zijn, slechts bestaat uit gedachten, gevoelens en andere sensaties en ervaringen. Ervaringen die verschijnen in de volledige transparantie die je bent.

Ik wil je een fijne zomer toewensen en een vertrouwen in de onmetelijke wijsheid van je hart.

Liefs,

Linda