Geen categorie, Nieuwsbrief

Stilte

Beste lezer,

Hoewel ik meditatieve bijeenkomsten begeleid, ben ik zelf eigenlijk helemaal niet zo van het mediteren. Dat wil zeggen, van het verplicht een aantal minuten stil zitten. Want wat gebeurt er in deze minuten van verplicht stilzitten? Voordat ik met deze woorden voor misverstanden zorg wil ik het graag toelichten. Want ik kan je het tot rust komen in de stilte van zijn natuurlijk wel van harte aanraden. Het is natuurlijk ook maar net wat je onder meditatie verstaat.

Iets proberen te bereiken
Van veel mensen weet ik dat ze hun meditatietijd vullen met het bereiken van bijvoorbeeld ontspanning of stilte. Ik hoor verhalen over hoe de stilte gevuld is met het focussen van de aandacht op de ademhaling of een mantra en dergelijke (om een stille geest of heling of wat ook te bewerkstelligen) en verhalen over in gevecht zijn met gedachten en gevoelens. Jaren heb ik op deze manier gemediteerd en hoewel het van alles opleverde bracht het me niet waar ik ten diepste naar verlangde. Rusten in de stilte van zijn. Dit lijkt paradoxaal, laat het me uitleggen.

De stem van je hart
In stilte kan de stem van je hart weer hoorbaar worden. In stilte kun je de meest wezenlijke vragen in je hart leggen en is het mogelijk ontvankelijk te zijn voor antwoorden. Wat je bidden zou kunnen noemen. En in stilte is het mogelijk om niet alleen antwoord te krijgen op de meest wezenlijke vragen die er zijn, maar deze ook te ervaren en belichamen. Zoals op de meest wezenlijke vraag die er is: Wie ben ik?
Uiterlijke stilte kan resoneren met de stilte die je in wezen bent. ‘Maar dit is toch mediteren?’ Kan ik me voorstellen dat je nu denkt?

Stoppen met investeren in de doener
Het verblijven in stilte, waar ik hier op doel, is geen beoefening en geen manier om iets te bereiken. Zodra je mediteert om iets te bereiken, hoe subtiel ook, dan leidt dat je alleen maar verder van jezelf vandaan. Stilte licht juist vanzelf op als je natuur zodra je stopt met iets proberen te bereiken en zodra je stopt met het identificeren met ‘de doener’. Je ontspant en opent in dit moment juist doordat je gestopt bent met ontspannen als doel te maken. Om af te dalen in de stilte van jezelf hoeven de omstandigheden namelijk niet stil of ontspannen te zijn en hoef je ook geen ‘leeg’ hoofd te hebben. Wat een last kan er van je af vallen wanneer je de doener onderzoekt en doorziet! Wanneer je niet meer hoeft te vechten tegen gedachten en gevoelens. Want wat is het zwaar om te geloven dat je een ‘ik’ bent. Steeds maar je best doen en steeds maar op weg zijn naar het volgende moment en iets proberen te bereiken, Je mag juist opmerken dat dit moment goed is zoals het is, inclusief alles wat daarin verschijnt.

Toestaan dat het leven je liefheeft
Terwijl het leven je zo liefheeft en naar jou toekomt. Het leven reikt op dit moment naar je uit, als je het wilt en kunt opmerken. En als je bereid bent om je verwachtingen over hoe dat eruit ziet los te laten. Want vooral wanneer we gewend zijn om via de doener te leven, is ons leven gevuld met aannames, verwachtingen en overtuigingen over hoe het leven is en hoort te zijn. De uitnodiging is om al deze aannames, verwachtingen en overtuigingen in je hart te leggen en daar te onderzoeken op werkelijkheidsgehalte. En het mooie is dat dit onderzoeken niet plaatsvindt op de manier zoals je dat gewend was, door iets te doen. Het is juist een stoppen met doen en het opmerken van je zijn. Dat is wat stilte bloot kan leggen. Alle antwoorden en vervulling liggen in deze stilte, in jouzelf.

Van agressie naar ontvankelijkheid
Door te stoppen met volautomatisch opgaan in doen, kun je opmerken dat de stilte jou doet en dat je er eindeloos in af kunt dalen. Aan de buitenkant is de stilte gevuld met de wereld van het persoonlijke. Met je lichaam, geschiedenis, relaties en bezigheden. Hoe meer je echter afdaalt in stilte, hoe minder ik er overblijft. Woorden, geschiedenis en verhalen zijn hier betekenisloos. Dit is een mysterie wat zowel jouw essentie als de essentie van alles is. Dit is wie je werkelijk bent en alles komt hieruit voort. En toch kun je het niet sturen en heb je er geen zeggenschap over. Hier is immers geen je. Hier is zijn. En hier worden alle verhalen die gesponnen zijn rondom een niet bestaande ik versus de wereld blootgelegd en doorzien.

Een sprong in vertrouwen
Verblijvend in stilte, te midden van de drukte van het dagelijks leven, is het mogelijk om op een bepaalde manier moeiteloos te zijn. Om geaard te zijn in dit moment. Het is in dit moment niet nodig om jezelf te splitsen in een persoon die je toch niet bent. En wanneer dit toch plaatsvindt, omdat de gewoonten nog stevig verankert liggen in je lichaam, geest en ziel, dan is de uitnodiging van je hart om hiermee te zijn. Zonder agenda, zonder verwachting en zonder het te veranderen. Omdat zodra je dat zou doen, je weer investeert in een niet bestaande doener. Dus is de uitnodiging om er ‘enkel’ mee zijn en te vertrouwen in de helende intelligentie en kracht van aanwezigheid zelf. Voor de persoonlijkheid voelt dat als het leggen van je leven in de waagschaal. En in zekere zin is dat natuurlijk ook zo. Want er zijn geen garanties en je zult niet worden gevrijwaard van menselijke pijn en ongemak. Maar je hart, wat vertelt je hart je?
Stilte?
Vertrouwen?
Een diep weten dat het goed is zoals het is?

Ik wens je een hele fijne maand en een herkennen van je innerlijke stilte,

Linda