Beste lezer,

We doen vaak zo ons best om van alles en nog wat te bereiken. In de hoop dat het ons gelukkig zal maken. ‘Als ik slanker ben, dan ben ik gelukkig. Als ik die baan (niet meer) heb, dan ben ik gelukkig. Als ik daar succesvol in ben, dan ben ik gelukkig. Als ik ontspannen ben, dan ben ik gelukkig. Als ik gezond ben of van die beperking af ben, dan ben ik gelukkig. Als ik van dat probleem af ben, dan ben ik gelukkig.’ Herkenbaar? En dan heb je het bereikt, en dan?

Deze zoektocht naar geluk vindt plaats aan de buitenste rand van ons bewustzijn. De rand van de wereld van dualiteiten. (Succes versus falen, geluk versus ongeluk, macht versus onmacht, intelligent versus dom enzovoort.) De rand waar we lijden proberen op te lossen door te zoeken en streven naar geluk in diezelfde wereld van vormen. Zelfs zoeken naar verlichting van lijden vindt vaak plaats in deze buitenste rand van bewustzijn. Zodat we in cirkeltjes ronddraaien. De gewoonte is zo sterk om met de aandacht op te gaan in gedachten. Floep, voor je er erg in hebt ga je er weer in op. Daarbij herhaal je vaak je eigen specifieke gedachten patronen, je specifieke conditioneringen. In dit domein is blijvend geluk niet te vinden. Alles is hier immers tijdelijk en is onder invloed van zijn tegenpool.

In een boek van Mooji: Adem van het Absolute, staat een prachtig gezegde beschreven:

Ik zie de wereld niet zoals zij is, ik zie de wereld zoals ik ben.

Deze uitspraak gaat zowel op voor de buitenste rand van bewustzijn als voor het Bewustzijn zelf. Waar je aandacht is dat is wat je ziet. Om de bekende vergelijking met een televisiescherm aan te halen: We zoeken naar geluk en vrede in de film van ons leven en identificeren ons er helemaal mee. De ene film is vreselijk eng, de andere vreselijk saai of juist spetterend. Het lijkt zo echt! Er helemaal in opgaande vergeten we dat we in werkelijkheid het scherm zijn waarop de film verschijnt. Ofwel het Bewustzijn waarin gedachten, gevoelens, sensaties en ervaringen opkomen en weer verdwijnen.

Wat valt er te ontdekken wanneer je een stapje ‘achteruit’ doet? 

Wanneer je afdaalt in aanwezigheid kun je onderzoeken en ontdekken dat het allemaal gedachten zijn die je aan elkaar rijgt tot een samenhangend geheel. Het is de buitenste rand van je bewustzijn.

Wie is zich gewaar van de verschillende gedachten en ervaringen?

Wat of wie is onveranderlijk aanwezig?

Wat verandert er niet of je ogen nu open of gesloten zijn? Misschien kun je het nu ter plekke onderzoeken. Wat is onveranderlijk wanneer je kijkt… en wanneer je nu de ogen sluit? Wat verandert niet terwijl gedachten komen en gaan? Gevoelens die oprijzen en weer oplossen. Ervaringen, geluiden…

Wat gebeurt er wanneer je een stapje terug doet naar ‘binnen’? Wanneer je de aandacht laat rusten in aanwezigheid? In je ware natuur die geen gezicht heeft. Geen naam of geslacht. Zonder beroep, rol en identiteit. Zonder geschiedenis of toekomst. Wat blijft er over van ideeën over succes en falen, macht en onmacht, schoonheid en lelijkheid, goed en slecht wanneer je rust in jezelf als jezelf? Wat heb je dan werkelijk nodig, behalve wat er nu is?

Wanneer aandacht rust in aanwezigheid kan een zachte vrede oprijzen in je lichaam. Een vrede en geluk die onafhankelijk zijn van de wereld van vormen. Een vrede die onveranderlijk en onberoerbaar is. Gedachten, gevoelens, sensaties en ervaringen komen daarin vanzelf tot rust, ze blijken niet persoonlijk te zijn. Dit is waar conditioneringen oplossen om ruimte te maken voor de levensstroom.

Mocht je verlichtingservaringen hebben gehad waarna het voelde alsof je uit het paradijs gegooid werd, weet dan dat het niet weg is. Het is enkel van de voorgrond weer naar de achtergrond van je aandacht geschoven. Zoals dat voor de meeste mensen opgaat. Het was genade wat je overkwam en je mag nu leren om bewust met de aandacht in aanwezigheid te verblijven. Daar hoef en kun je geen moeite voor doen en er zijn ook geen oefeningen voor. Merk eenvoudig op waar ideeën over ‘ik’ en ‘de wereld’ in opkomen. Laat het leven je hierbij aan de hand nemen tot je je realiseert dat je Leven bent.

Neem het niet van me aan hoor. Onderzoek het voor jezelf. Komt er een ja, maar… op? neem deze serieus. Heb deze gedachte lief en sta toe dat het tevoorschijn komt. Eenmaal in het licht kan het je leven niet meer onbewust dicteren. Je zult merken dat iedere gedachte oplost, wanneer je er geen geloof meer aan hecht. Wanneer je niet meer gelooft dat iets buiten jezelf je gelukkig kan maken, daalt de aandacht vanzelf af in aanwezigheid. Je investeert dan niet meer volautomatisch in de buitenste rand van bewustzijn, in de film. Als je wilt en als je oprecht bent zul je merken dat iedere ja, maar…precies op het juiste moment naar voren komt. Levensomstandigheden brengen iedere Ja, maar… aan het licht. Zodat het in het licht van aanwezigheid kan smelten. Het enige dat je hoeft te ‘doen’ is opmerken waarin deze gedachte verschijnt. Dan ben je er weer.

 Zachte vrede, geluk, is er niet morgen. 

Het is er nu.

Laat je dromen, hoop en ambities los
en ontdek wat meer vervult
dan wat voor droom ook.

Dit moment in jou.

-Linda Rood-

Liefs,

Linda Rood