Beste lezer,

Het leven heeft je zo innig lief.

Als je dat begint te ontdekken, durf je voorzichtigjes aan meer te openen en te vertrouwen in het leven. Je ontdekt dat alle obstakels op je pad heilige uitnodigingen tot verdiepend bewustzijn waren en zijn.

Tegenslag komt niet je leven binnen om je te pesten of dwars te zitten. Ieder mens, ook de meest verlichte, heeft te maken met uitdagingen en pijn.

De afgelopen weken vertelden een aantal mensen me dat ze het gevoel hadden dat ze terug bij af waren in hun spirituele en persoonlijke ontwikkeling. Ik heb daar eerder over geschreven. Wanneer je eenmaal Ja hebt gezegd tegen Bewustzijn kun je niet meer terug bij af raken. Het kan wel zijn dat je tijdelijk terugkrabbelt in oude gewoontes omdat die nu eenmaal ontzettend weerbarstig zijn. De weerstand die je ervaart in je leven vormt precies de wake up call die je weer wakker kan maken, zodat bewustzijn weer verder kan verdiepen in je dagelijks leven.

Wanneer je het idee hebt terug bij af te zijn of het idee hebt dat je bewustzijn helemaal niet ontwikkeld is de afgelopen jaren, realiseer je dan dat dit de inhoud is van een gifbeker die tot de rand gevuld is met ondermijnende en zelfdestructieve gedachten en conditioneringen. Meer is het niet.

Het is niet wie je werkelijk bent en het zegt niets over jou. Ieder verhaal waar een ‘ik’ in voorkomt kun je onderzoeken op werkelijkheidsgehalte. Deze volgende vraag heeft een bijzonder transformerende werking wanneer je het onderzoekt.

Wie is deze ‘ik’ die denkt terug bij af te zijn? Waar kun je deze ‘ik’ lokaliseren? Achter je ogen? Achter je oren? In je hoofd? In je lichaam? Probeer geen antwoord te vinden vanuit het denken. Daal af in het leven zelf, het ‘er zijn’, zonder een vastomlijnd antwoord te zoeken. Wie leest nu deze woorden?

Wie hoort de geluiden?

Kun je een grens opmerken in wie je bent? Kun je geluiden, gedachten, gevoelens en dergelijke buitensluiten?

“Ik had dat niet moeten doen.” Wie is deze ik?

“Ik kan dat niet.” Wie is deze ik?

Hoe voelt het wanneer je je Bewustzijn samenperst tot een ‘ik’?

Jij bent de aanwezigheid waarin alles zich afspeelt. Je biedt ruimte voor zowel de pijnlijke als de vreugdevolle gedachten, gevoelens en ervaringen. De gedachten zijn niet persoonlijk. Ook niet de gedachten die proberen je te doen geloven dat ze dat wel zijn. De gedachten met de vernuftige haakjes waarin meestal het woordje ‘ik’ voorkomt. Of ‘jij’ of ‘zij’ of ‘het’. Voor je het weet geloof je de gedachten en geloof je dat je iets niet kunt, dat je iets niet of juist wel had moeten doen (of de ander), dat je niet goed genoeg bent. Of dat iets niet had moeten gebeuren. Al heel snel is dan je bewustzijn ingekapseld en gescheiden in een fragment van het geheel, een gedachte.

Voel in je lichaam wat het met je doet, wanneer je dit gelooft. Maakt het je ruim en geeft het innerlijke vrede of voel je je verkrampt, schuldig, negatief en dergelijke? Je bent niet deze gedachten, gevoelens en ervaringen, je hebt ze. Ze kunnen je onmogelijk definiëren en ze zijn vluchtig tenzij je ze steeds opnieuw leven inblaast.

Hoe vaker je rust in Bewustzijn, aanwezigheid, hoe sneller je de gedachten die lijden veroorzaken doorziet. Zodat jij hun en zij jou met rust laten. Er is dan niets meer voor de gedachten om aan te haken. Omdat in jouw grenzeloze aanwezigheid geen haken, grenzen, hechting of weerstand is. De haken liggen in het gecreëerde ‘ik’. Onderzoek deze ‘ik’ op werkelijkheid en ontspan in Bewustzijn. Dit verdiept overgave en vertrouwen. Je bent afgestemd op het ontvouwend Leven en geeft het ruimte zich te ontwikkelen. Het is helend, voelt als onvoorwaardelijke liefde en het is er ieder moment. Steeds wanneer je het vergeten bent, kun je ernaar terugkeren.

–

Als een prachtige bloem
ontvouwt Bewustzijn zich
in ons lichaam en onze geest.

Tot ook de bloem oplost
en er alleen ‘zijn’ is.

-Linda Rood-

–

Liefs,

Linda Rood